Crufts

Vrijdag 8 maart zijn Sonja, Vision, Chidish en ik ’s morgens vroeg vertrokken richting Birmingham, Crufts. De reis verliep voorspoedig tot aan de Franse grens, toen begon de ellende. De Franse hadden weggedeeltes afgezet en dit veroorzaakte lange files met dito wachttijden. Extreem ergerlijk! Gelukkig waren we erg vroeg vertrokken en hadden we een behoorlijke speling. De controle van de hounds bij de Eurotunnel ging gelukkig supersnel en we kwamen nog precies op tijd voor onze check in. Maar de Fransen waren consequent in het pesten en iedere auto moest open bij de paspoortcontrole. Dit duurde natuurlijk een eeuwigheid en mensen die na ons door de controle gingen misten hun trein. Wij waren gelukkig nog net op tijd en hadden de geplande overtocht. In Engeland aangekomen konden we maar een klein stuk lekker doorrijden, vervolgens belandde we in één grote file richting Birmingham. Eén en al wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat we een uur later dan gepland in de stromende regen aankwamen bij ons hotelletje in Leamington. Na met de hounds te hebben gelopen en de spullen naar boven te hebben gebracht, zijn we eerst een welverdiend pintje gaan drinken. Heerlijk, zo’n Engelse bitter!

Zaterdagochtend waren we weer vroeg uit de veren, ik heb een flink stuk gelopen met Chidish en Vision en Sonja heeft de broodjes gesmeerd. Na het ontbijt vertrokken we en met een half uurtje waren we bij het NEC. Eerst werden er 57 Pharaohounds gekeurd voordat de 98 gemelde Deerhounds aan de beurt waren. Dit gaf mooi de kans om bekenden te begroeten, hier en daar een beetje bij te praten en ons te verwonderen over een niet-Schot die in Schotse kledendracht rond liep en ook zijn Deerhoundje in deze kledij showde. Iets wat eigenlijk niet door de beugel kan en vele mensen spraken er dan ook schande van.

 

Onze keurmeester was Mr. Ken Aird, de keurmeester die Chidish twee jaar geleden BOB maakte tijdens de Jahresausstellung in Volkmarsen. Het was dus best wel een beetje spannend. Maar al gauw bleek dat er heel anders gekeurd werd dan in Duitsland; de plaatsingen waren op z’n zachts gezegd verrassend. Er was geen lijn te trekken qua type of gangwerk; alles werd door elkaar geplaatst. Chidish werd vierde in zijn klas (8) en Vision verrassend tweede van de 12 gemelde teven.

Uiteindelijk wonnen, in onze ogen, absoluut niet de beste reu en teef en werd de, toch wel zijn leeftijd tonende veterane reu, Beste van het Ras. Dat was Crufts, voorlopig zijn we niet van plan om weer te gaan, zeker na er een dik uur over te hebben gedaan, om van de parkeerplaats af te komen. Gelukkig ging de terugreis zondag zeer voorspoedig en waren we aan het begin van de avond weer thuis.

Comments are closed.

Archieven