Posts Tagged ‘Craffitsh O’Cockaigne’

Brandir en Bernice zijn RASZUIVER!!!

O’Cockaigne Deerhounds – raszuivere Deerhounds.

IMG_8060 (2) (800x533)

Sinds vorig jaar is het mogelijk om via de DWZRV een windhond te laten testen op raszuiverheid. Via de volgende link kunt u alles over de voordracht van mevrouw Dr. Wimmer lezen. Vortrag von Frau Dr. Wimmer über den DNA-Test zur Rassebestimmung bei Windhunden…

Voor de Deerhounds kunt u hier Hier können Sie die Ergebnisse der Studie herunterladen (PDF) …  meer vinden.

In onderstaand artikel, geschreven door Dr. Dominique d Caprona, wordt hetzelfde behandeld maar vindt u ook alles over de andere windhonden en halfwindhonden.

http://sloughi.tripod.com/preserving/geneticswesterbredsighthoundsgermany.html

 

Amy

In het afgelopen jaar is gebleken dat er vele hounds niet raszuiver zijn en zoals u zelf kunt lezen/zien, is dit ook het geval bij de Deerhounds. Vorig jaar heeft Sonja haar hounds deel laten nemen aan de test en ook bloed van Cheytah is toen onderzocht. Gelukkig bleek zij raszuiver te zijn.

SONY DSC

 

 

 

Inmiddels zijn we er wel achter dat er meerdere fokkers honden verkopen als zijnde Deerhounds terwijl dit longdogs en/of lurchers zijn. (Een longdog is een kruising tussen windhonden en een lurcher is een kruising tussen een windhond en een ander hond, meestal een herder of terriër.)Caintha 8,5 jaar jong

Een zeer bekende Deerhoundfokker, die al vele decennia in het ras zit, heeft onlangs laten weten dat hij nog nooit een Deerhound met Hubertus-klauwen heeft gezien en ook de kleur ‘wheaten’ is volgens Dr. Jödicke (hij heeft dit in de vorige eeuw al gemeld) al geruime tijd ‘uitgestorven’. Maar er zijn ook ‘grijze’ kruisingen waarbij je in de meeste gevallen aan bepaalde vormen van lichaamsdelen kunt zien dat de hond niet raszuiver is.

Als u de raszuiverheid van uw windhond in twijfel trekt kunt u dit laten testen door wat bloed (EDTA) te laten nemen bij uw dierenarts. Deze moet natuurlijk ook het chipnummer controleren aan de hand van het entingsboekje of de stamboom. Dit moet samen met het door u en uw dierenarts ingevulde formulier, dat u kunt vinden op de site van de DWZRV (www.DWZRV.de → Formulare → DNA-Fingerprint) opgestuurd worden naar Frau Ursula Arnold, Schlierbacher Weg 56, 64678 Lindenfelsen, Duitsland en vergezeld gaan met een schrijven waarin vermeld staat dat het om de “DNA-Test zur Rassebestimmung bei Windhunden” gaat. Als u het ergens anders heen stuurt krijgt u zeer waarschijnlijk geen correcte uitslag. De kosten van de test zijn ongeveer 80, – euro, hiervoor krijgt u later een rekening.

IMG_0208

 Enfin, om in de toekomst alle ellende voor te zijn, hebben we Brandir en Bernice ook maar laten testen en gelukkig blijken ook deze Deerhounds ECHTE Deerhounds te zijn!

 

 

 

Onze Craffitsh is niet meer.

Zondag 11 december, het werd nu toch wel tijd om onze kerstfoto te maken. We besloten om met z’n allen naar de Galderse Meren te rijden om daar “De Kerstfoto” te maken. Daar aangekomen bleek het er erg druk te zijn, dan maar doorrijden naar het Mastbos, mooie plekjes genoeg! De bijna twaalf en een half jarige Oma Amy was ook mee en daarom zochten we een plek die niet te ver lopen was, ook vanwege Craffitsh natuurlijk. Snel een paar mooie foto’s schieten en verder lopen, want een fijne kleine wandeling vindt Oma Amy wel erg leuk. Natuurlijk maakten Calhoun en Cwillyaigne het weer spannend maar omdat we Craffitsh toch maar aan de riem hielden kon ik wel een paar mooie foto’s van hem maken.

Craffitsh mocht maar 6 jaar, 7 maanden en 25 dagen oud worden.

Woensdagochtend 14 december gaf Craffitsh aan dat hij het ochtendwandelingetje van 20 minuten wel erg lang vond. Hij liep een eindje achter me en toonde zeer moe. Terwijl ik het ontbijt voor de hounds klaar maakte stond hij af en toe bij me en steunde maar gedeeltelijk op zijn linker achtervoet. Maar hij liep verder niet kreupel en liet niet merken dat hij echt pijn had. Ik liep wel de rest van de dag te piekeren. ’s Middags in de kliniek nog wel met Rens, onze dierenarts, gesproken en nog wat antibiotica voor zijn longen mee genomen. Ik had het idee dat hij nog wel een paar dagen een goed leven zou hebben.

15 december, donderdagochtend vroeg, toen Simon opstond om te gaan werken, wilde hij persee bij mij op bed. Toen het tijd werd voor de ochtendwandeling en hij van ons bed afkwam, was ik niet gelukkig. Hij had duidelijk pijn en probeerde zijn linker achterpoot niet te gebruiken. Wel wilde hij persee mee wandelen, dat werd een wandelingetje van 10 minuten. Hierna heeft hij heel goed gegeten en belastte hij zijn voet wat meer. Twijfel sloeg toe, wel of nog niet …

In de loop van de dag moest ik hem twee keer op zijn bed helpen en uiteindelijk hakte ik de knoop door en belde de kliniek, wetende dat het alleen maar slechter kon gaan, nooit meer beter. De pijn zou alleen maar erger worden en het risico dat hij zijn poot zou breken werd met de dag groter.

Rens is ’s avonds gekomen.

Dag mijn lieve Craffitsh, ga maar gauw naar Naf Naf, je steun en toe verlaat in het verleden en de toekomst.

Hoe het verder gaat met Craffitsh

In de loop van november blijkt de kanker bij Craffitsh toch te groeien. Af en toe moet hij hoesten maar op de longfoto’s zijn geen uitzaaiingen te zien. Na verloop van tijd zijn er wel luchtbellen te zien, niet goed, verstopte uitzaaiingen. Ook het bloedonderzoek toont aan dat hij verslechterd. Hij moet weer op de antibiotica anders krijgt hij het benauwd en loopt zijn temperatuur op. Het vreemde is dat hij niet kreupel loopt. Af en toe belast hij zijn poot niet 100% en af en toe wil hij niet mee wandelen maar er zijn ook dagen dat hij normaal loopt en zelfs rent en springt! Hoe lang heeft hij nog plezier in zijn leven? Ik vraag het me iedere dag af maar hij kijkt nog positief uit z’n ogen en eet als een bootwerker.

Craffitsh heeft een verdikking vlak boven z’n linker hak

Vrijdag 23 september constateer ik tijdens het kammen van Craffitsh, dat hij een verdikking heeft vlak boven z’n linker hak. Ik moet die middag met Cwillyaigne voor controle terug naar Anubis en besluit om Craffitsh mee te nemen in de hoop dat ze er even naar kunnen kijken. Dat kan en er worden foto’s genomen. De behandelend arts wil en kan niet mijn vermoeden bevestigen. Het ziet er te a-typisch uit voor Osteosarcoma. Over twee weken terugkomen en dan eventueel biopten nemen. Dat gebeurt. In de week van 17 oktober krijg ik de uitslag: Osteosarcoma. Ik ga met Craffitsh naar De Bilt in de hoop dat ze daar nog iets voor hem kunnen doen. In eerste instantie lijkt de ontwikkeling stil te staan. Op de longfoto’s is nog niets te zien en uit het bloedonderzoek blijkt dat het nog niet zo slecht is met Craffitsh. We hebben hoop.

Archieven