19-12-2018     Cearrean Argyll O’Cockaigne     7-1-2021

Donderdag 7 Januari 2021, een inktzwarte dag voor O’Cockaigne. Deze dag hebben we Cearrean Argyll laten inslapen.

Sinds begin augustus is ons bekend, na een bezoek aan de natuurgeneeskundige Judith Adriaansens, dat Cearrean ontzettende hoofdpijnen had. Na verschillende acupunctuursessies, osteopatische behandelingen, natuurgeneesmiddelen, reguliere geneesmiddelen, de MRI scan waaruit bleek dat er een cyste in zijn hoofd zit, speciale medicatie waaronder Gabapentine, Tramadol en prednisolon, wat allemaal weinig tot niets hielp, hebben we de ongelofelijk zware beslissing moeten nemen om Cearrean zijn rust te geven.

De afgelopen dagen ging het heel hard berg af. Je zag aan Cearrean’s ogen dat hij klapte van de hoofdpijn en hij genoot niet meer van het leven. Hij gromde de hele dag en nacht door naar alles wat in de buurt kwam, wilde niet meer spelen met Cranston, lag vaak tot ’s avonds laat buiten op een bedje en at de laatste dagen slecht. Hij viel regelmatig uit naar één van de andere hounds en ook de pupjes vond hij niet meer leuk. In huis moesten we hem al apart houden van de pupjes om ergernis te voorkomen maar voorheen ging het buiten nog wel goed en vond hij ze nog wel leuk.

Na nogmaals overleg te hebben gepleegd met de mensen bij wie Cearrean onder behandeling was, hebben we woensdag de knoop doorgehakt en heb ik Victoire Weijers-Koperberg, de acupuncturiste die ook regulier dierenarts is, gevraagd of zij bereid was om hier naar toe te komen en Cearrean van zijn hoofdpijn te verlossen. Gelukkig wilde zij dit doen en we spraken af voor donderdagmiddag.

Dat het een juiste beslissing was, bleek toen we donderdagmiddag een rondje met de pups door de tuin liepen en Cearrean meeliep. De pups liepen natuurlijk naar hem toe maar Cearrean zag het niet zitten en greep een pup. Luid gillend renden alle pupjes terug naar huis en ook Cranston was totaal van slag. Gelukkig had de pup geen verwondingen en herstelde zich razendsnel.

Maar wij hoefden niet meer te twijfelen.

Het verdriet is immens maar we zijn ook opgelucht; er heerst weer vrede en rust in huis. We merken het ook gelijk aan Brandir, Cytaugh en Cranston, ze zijn veel relaxter en vrijer; ze hoeven geen angst meer te hebben om gepakt te worden. Ik ben blij dat we deze afschuwelijke tijd achter ons laten, het is in en in triest dat dit Cearrean moest overkomen en dat er geen andere oplossing voorhanden was. Hij was zo’n levensgenieter!