2018

Elf dagen en 2 kilo zwaar!

 

 

Vandaag is Cearrean 11 daagjes jong en weegt hij  2 kilo! De wereld wil hij nog niet aanschouwen en ik kan het hem niet kwalijk nemen. Hij heeft nu al zoveel meegemaakt; een moeder die hem eerst niet wil zien, dan geeft ze nagenoeg geen melk en moet hij uit een flesje drinken wat hij niet wil, hij valt uit bed en afgelopen vrijdag was hij voor het eerst bij de dierenarts! Het ging al een paar dagen wat moeilijk met zijn ontlasting maar meestal kreeg ik er één keer per dag (nou eigenlijk alleen ’s nachts om 2 uur) wel wat uit. Nou had hij na donderdagnacht niet meer gepoept en ondanks de vele massages, Activia, olie en Roosvicee Laxo kwam er nog steeds niets uit dus dan meer even langs de dokter. Nou, die klysma hielp gelukkig wel. De ontlasting zag er goed uit en was absoluut niet te hard dus wat het probleem nou is…? Dat was vrijdag eind van de middag en tot vanmiddag had hij weer niet gepoept, ondanks de nachtelijke massages. Dus vanmiddag maar weer een klysma gegeven en toen hij zich geledigd had hebben we hem weer bij Cytaugh gelegd. Nu ging zij hem ineens poetsen en kwam er nog een hoopje uit! Ik hoop dat Cytaugh hem nu goed gaat poetsen zodat het allemaal wat beter functioneert bij hem. We wachten het maar weer af.

 

 

Maar gisteren gebeurde er nog iets wat niet zo leuk voor hem was. Cytaugh lag rustig met hem in de werpkist en hij had goed bij haar gedronken. Alles was oké totdat Cearrean ineens een gilletje gaf. Wat er gebeurde hebben we niet gezien en er was ook geen voorbode te horen geweest maar Cytaugh moet naar hem gehapt hebben want na lang zoeken zag ik dat er een stukje van zijn oortje afwas! Ik zou niet weten hoe het anders kan zijn gebeurd dan een snauw van Cytaugh maar het was wel erg vreemd omdat het juist de laatste dagen zo ontzettend goed gaat. Ook toonde Cytaugh totaal geen reactie terwijl ze de vorige keren als ze lelijk deed gelijk toonde dat ze er zelf van schrok. Enfin, ik heb het wondje ingesmeerd met Dermiel zalf en gelukkig had Cearrean er verder geen last van. Wel moet hij nu door het leven met een iets kleiner rechter oortje.

 

 

Nu ligt Cearrean weer rustig te slapen met Slaapschaap. Ze zijn net zo lang alleen weegt Cearrean nu al 10 keer zwaarder dan Slaapschaap!

Ik hoop dat zijn leven niet zo bewogen blijft, het mag wel iets relaxter. Gelukkig schijnt hij er tot nu toe niets aan over te houden, hij snuift ieder nieuw geurtje even enthousiast op maar houdt zijn oogjes en oortjes nog stijf dicht, laat de boze wereld nog maar even weg blijven!

En hij groeit maar door!

 

 

Hier zit ik dan, met één hand te typen omdat Cearrean op mijn andere arm ligt. Moeder Cytaugh is voor het eerst na de geboorte van Cearrean met Simon, Chidish en Brandir een stukje wandelen in het bos. Ze heeft wel al ettelijke keren hier een ‘rondje bos’ gedaan maar voor haar geestelijk welzijn is een echt bos wel weer eens goed. Cearrean werd wakker en lag zich te vervelen, een hoop gemopper en gepiep kwam er uit de werpkist. Ja, en dan pak je hem op en kan je geen klap meer doen.

Als mama niet bij hem ligt, ligt Slaapschaap bij hem en dat gaat prima. Als je Cearrean neerlegt en vervolgens kloppend Slaapschaap tegen hem aan, wordt hij gelijk rustig en valt in slaap. Ook ligt hij regelmatig over of onder Slaapschaap, het zijn echte maatjes!

 

Gisteren was Cearrean een week oud en woog eind van de dag 1430 gram. Toen ik hem vanochtend om half 10 woog, woog hij 1510! Nou moet ik wel zeggen dat hij bijna de hele nacht in de weer was waardoor ik hem veel bij Cytaugh heb gelegd. Hij groeit trouwens sowieso ’s nachts het meeste.

Cytaugh doet het met de dag beter. Wat ze al heel snel had geleerd is dat als ik zeg dat ze zich moet omdraaien, dat ze dan op haar ander zij gaat liggen want het is natuurlijk zeer belangrijk dat alle tepels gelijkmatig worden gebruikt. Ze doet dit perfect!

 

 

 

 

 

 

 

Gisteren eind van de middag wilde Cytaugh gezellig bij ons in de keuken liggen. Geen probleem, kind mee en oppas ernaast zodat Cearrean niet van het bed afvalt! Want uit bed vallen, daar heeft hij patent op! Eén van de eerste nachten was hij al uit zijn doos gevallen terwijl die toch zo’n 30 centimeter hoog is! Nu ligt er een rooster overheen zodat hij er niet meer uit kan.

 

Intussen is Simon al weer terug van de wandeling en ligt Cearrean lekker te drinken bij Cytaugh. Meestal geeft ze gelijk goed melk, soms moet ik nog een paar tepels masseren. Hij krijgt in ieder geval genoeg want zijn buikje is goed gevuld. Als hij door de kist heen kruipt lijkt hij wel op een walrus!

 

 

 

Vanmiddag heeft hij ook even bij Cytaugh in het kantoortje gelegen. Dit is Cytaugh’s lievelingsplekje. Maar ik moet er dan wel bij blijven anders verdwijnt hij onder de radiator of achter een kast waar je nooit meer bij kan! 

Cearrean Argyll

 

 

 

Cearrean Argyll doet het goed! Na de moeilijke start komt hij nu iedere dag héél véél aan; de eerste drie dagen was het samen maar 91 gram, zondag kwam hij 166 gram aan en gisteren 139 gram. Hij weegt nu met 6 dagen 1250 gram! Het is ook geen pupje meer maar een pup. Ik kan hem nu al niet meer met één hand vasthouden!

 

 

 

 

 

Met Cytaugh gaat het gelukkig ook steeds beter maar ik moet wel bekennen dat ik haar op de Strezz-druppeltjes van Phytonics heb staan. In het begin een hoge dosis en meerdere keren per dag, nu nog maar 10 druppels 3 keer daags. Het heeft duidelijk een zeer positieve uitwerking op haar. De laatste dagen blijft ze gelukkig wat langer liggen in de werpkist, met de pup op, over of tegen haar aan. Heel sporadisch gromt ze nog tegen hem, meestal als hij via haar tepels omhoog klimt over haar buik. Kennelijk is dat toch nog wat gevoelig. Zijn nageltjes kunnen het niet zijn want die zijn inmiddels al 2 keer geknipt.

 

Ze poetst hem nu ook veel beter, vooral zijn buikje, van zijn poepjes moet ze niets hebben, dat mag ik nog steeds doen. Wel moet ik iedere keer weer de melkfabriek aanzetten, dat betekent minstens 5 minuten per tepel masseren voordat er melk uitkomt. Overdag als Cearrean regelmatig tussendoor een slokje neemt valt het wel mee maar ’s nachts is het echt nodig. En dan duurt een drinksessie toch wel lang en zijn de uurtjes dat je slaapt erg kort!

 

 

 

 

 

Opvallend is dat Cearrean niet veel behoefte aan warmte heeft. Ook de eerste dagen niet. 27° vond hij echt al teveel, hij kroop dan altijd naar het uiterste minst warme hoekje. Na een poosje bij zijn moeder te hebben gelegen zoekt hij meestal de rand van de werpkist op zodat hij niet de stralingswarmte van Cytaugh heeft. Ook in zijn doos ligt hij vaak niet onder de lamp die een gedeelte op 25° houdt maar gaat languit in het koeler gedeelte liggen. Nu houden we de temperatuur in huis constant rond de 20° en dat vindt hij prima. Ik ben dus blij dat hij niet tijdens die hete zomerdagen is geboren maar het zal de komende zomer als het weer zo warm wordt, wel moeilijk voor hem worden! Gelukkig heeft hij de kans om ‘mee te groeien’ met de temperatuur.

 

Vandaag, eerste Kerstdag, vertoont Cearrean al duidelijk speels gedrag. Hij hapt in je vinger (nee, niet om op te zuigen), in Cytaugh’s baard en zijn eigen pootjes. Als je hem kietelt is het net of hij lacht en graait met z’n pootjes in de lucht, hij begint al echt te reageren! En het lijkt alsof op zeer korte termijn zijn oogjes open gaan, ik ben benieuwd of hij hier ook mee vooruit loopt.

We Proudly Present …

 

En daar is hij dan, Cearrean Argyll O’Cockaigne, zoon van Argyll Bryan from the Market Garden en Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden.

Op dinsdagmiddag 18 december, de 62ste dag van haar dracht, daalde Cytaugh’s temperatuur naar 37,4 maar ze gaf nog geen melk en lag uiterst rustig in een diepe slaap. Woensdagochtend was de temperatuur na een flinke stijging ’s nachts, toch verder gezakt naar de 37.2 om vervolgens weer snel op te lopen. Nu had Cytaugh wel een paar keer lopen graven maar was verder nog erg rustig. We hadden al contact gehad met de dierenarts over de keizersnee dus toen ik belde om te melden dat ik het graag vandaag zag gebeuren, konden we om 13.30 uur terecht. Bij binnenkomst konden we gelijk doorlopen en werd Cytaugh voorbereid. Cytaugh was intussen al helemaal in paniek want na de operatie aan haar voet moet ze echt niets meer van dierenartsen hebben en ze voelde haarfijn aan dat dit niet leuk werd. De keizersnee zou onder plaatselijke verdoving plaatsvinden maar omdat Cytaugh er gelijk al zo’n toestand van maakte, kreeg ze een dusdanige hoeveelheid kalmeringsmiddel dat ze eigenlijk totaal weg was. Nadat de arts een kleine incisie had gemaakt en de baarmoeder met inhoud had gevonden merkte hij meteen al op dat het een joekel van een pup was. Hij was niet alleen extreem groot maar ook extreem levendig en de arts had moeite om hem uit de vliezen te krijgen vanwege het enorme gespartel. Zodra de vliezen waren verwijderd en hij lucht kreeg was hij ook duidelijk te horen!

 

Helaas bleef het er bij één maar qua grootte en geluid telde die wel voor twee! Nadat hij was droog gewreven en Cytaugh weer in elkaar was gezet en op de grond gelegd om bij te komen, hebben we hem zijn eerste flesje melk gegeven. Veel dronk hij nog niet en we hoopte ook dat Cytaugh snel haar eigen fabriekje op gang zou brengen zodat hij de belangrijke biest tot zich kon nemen.  Eenmaal thuis en op de weegschaal bleek Cearrean maar liefst 745 gram te wegen en dat twee uur na zijn geboorte!

Hij was ook zeer sterk en kroop al snel over zijn moeder heen om te kijken of er aan de andere kant wel wat te drinken was. Gelukkig kwam na een paar uur, onder invloed van de toegediende oxytocine, de melkproductie op gang en kon Cearrean de broodnodige biest drinken. Maar Cytaugh was nog steeds een beetje suf van de operatie en had weinig interesse in hem. Dus heb ik een doosje voor hem klaar gemaakt waarin hij veilig kon slapen en zodat Cytaugh haar rust kreeg.

 

In de loop van de nacht bleek dat Cytaugh helemaal niets van Cearrean moest hebben. Ze draaide in eerste instantie alleen haar kop weg maar later begon ze te grommen en viel zelfs af en toe naar hem uit. We konden Cearrean niet zonder strenge toezicht bij haar laten. Dat betekende dus de eerste slapeloze nacht want meneer was het er helemaal niet mee eens om in z’n eentje in dat doosje te moeten slapen. Donderdag nam Cytaugh’s negatieve houding alleen maar toe en moest ik echt heel erg opletten dat er niets gebeurde, geen halve seconde durfde ik ze zonder toezicht bij elkaar te laten. Gelukkig mocht Cearrean, zo lang hij niet te wild deed, wel bij haar drinken maar het bleef oppassen. Het was duidelijk dat Cytaugh’s spieren een flinke opdonder hadden gekregen tijdens de voorbereiding van de keizersnee; terwijl ze al vastgebonden op haar rug lag op de operatietafel, had ze een paniekaanval gehad tijdens het toedienen van de plaatselijke verdoving. Hierbij probeerde ze natuurlijk weg te komen maar als je vastgebonden ligt zijn de spieren de dupe. Al haar buik- en achterhandspieren waren extreem pijnlijk en iedere aanraking was eigenlijk teveel. Dus haar gedrag was wel te verklaren. Helaas mag ze geen pijnstiller daar ze ook al op de antibiotica staat en al dat spul krijgt Cearrean natuurlijk ook binnen.

Vrijdagnacht rond 2 uur kreeg ze ineens wat meer interesse in haar zoon en snuffelde uitgebreid aan hem. Ook mocht hij dichter bij haar hoofd komen en weer over haar heen kruipen. He, he, zouden we het lek boven hebben? Maar toen Cearrean zich tegen vijven meldde om te drinken en ik hem, nadat ik Cytaugh had geattendeerd, bij haar wilde neerleggen hapte ze naar hem en dat was goed raak! Gelukkig kon ik geen beschadigingen constateren en na Cearrean te hebben gerust gesteld en Cytaugh haar riem te hebben om gedaan en haar snoet te hebben omwikkeld met de lijn, kon Cearrean weer wat bij haar drinken. Deze gebeurtenis heeft toch wel behoorlijk het vertrouwen beschadigd en vanaf dit moment houden we haar met argusogen in de gaten.

 

De melkproductie was zeer wisselend en werd eigenlijk alleen maar minder in plaats van meer, Cearrean kwam in twee dagen tijd maar 40 gram aan. Het flesje wilde hij niet meer nadat hij het echte spul had geproefd, wel bleef hij net zolang bij Cytaugh drinken tot hij verzadigd was maar dit duurde soms wel 45 minuten en dat kost natuurlijk ook ontzettend veel energie. Om de groei een beetje te kunnen volgen meet ik zijn mooie lange staart. Nou, die groeit ongeveer een halve centimeter per dag! Op donderdag was hij 12 centimeter en op vrijdag al 12,5!

 

In de loop van de vrijdag ging het gelukkig wat beter met Cytaugh, ze gromde nog maar nauwelijks naar Cearrean, toonde meer interesse en begon voorzichtig zijn buikje te poetsen. Maar zodra Cearrean begon te plassen stopte ze ermee! Bah, dat is vies! Ook de ontlasting opruimen was voor mij weggelegd, vond ze. ’s Avonds had ze ineens weer meer melk en Cearrean had een mooi rond buikje maar dat was van korte duur. Een paar uur later was er weer nauwelijks wat te eten voor hem.

 

Intussen had ik een slaapschaapmaatje voor Cearrean laten komen, een pluche schaap met een kloppend hartje. Hij vond het wel een succes en heeft er heerlijk de nacht op/mee door gebracht.

 

 

Van vrijdag op zaterdag was hij maar twee keer wakker maar het duurde al met al een uur voordat zijn buikje rond was en ik hem weer bij zijn slaapschaap kon leggen. Bij Cytaugh laten slapen zonder toezicht doen we absoluut niet, daar is onze Million Dollar Baby te kostbaar voor!

 

Vandaag gaat alles gelukkig nog beter, Cytaugh heeft hem bijna helemaal geaccepteerd, ze poets zijn buikje zolang er maar niets uitkomt, en het lijkt erop dat de melkproductie langzaam wat beter wordt. Soms wil hij wel wat uit het flesje drinken maar dat moet wel extra lekker gemaakt zijn door middel van Roosvicee. Cearrean’s staart is intussen 13 centimeter en hij is vandaag in 6 uur tijd 15 gram aangekomen. 

 

Nu, om 16.00 uur ziet het er zo uit en hopelijk zet deze trant zich voort en hebben we een stressvrije Kerst!

We houden u op de hoogte.

 

 

 

 

Een dikke Cytaugh

 

Het gaat goed met Cytaugh. Ze wordt in verhouding behoorlijk dik. Afgelopen vrijdag heb ik nog een echo laten maken om te kijken of de pup het nog goed deed omdat Cytaugh de dagen ervoor niet was toegenomen en ook slecht at maar het was loos alarm. Het hartje van de pup klopte zoals het hoort en daags erna nam de eetlust van Cytaugh weer toe. Ze krijgt de meest lekkere maaltijden voorgeschoteld; eendagskuikens met Griekse yoghurt en schapenvet, penslap met gemalen rundvlees en pannenkoek, het gaat er allemaal in. Vooral de eendagskuikens zijn niet aan te slepen. Ik ben bang dat de pup die later niet meer wil eten.

Intussen ligt ze veel te slapen, wandelt in een lager tempo, duldt geen mannen in de buurt en komt veel knuffelen. In principe is er ook al een afspraak gemaakt voor de keizersnee. We gaan niet afwachten of het op een natuurlijke manier geboren kan worden, dat is een te groot risico. Maar tot nu toe is haar temperatuur nog normaal dus blijft iedereen rustig.

Cytaugh

 

 

Vandaag een nieuwe echo van Cytaugh laten maken. Ik vond haar erg dik worden en ook haar gedrag is een beetje extreem. Helaas is er nog steeds maar 1 pup te zien. Het is wel een flinke pup dus te zijner tijd zal het wel uitdraaien op een keizersnede.

Maar ik ben toch erg blij met dit nieuwe wondertje.

Wordt het net zo ‘cute’?     Vast wel!!!!

 

Pup op komst.

 

 

Na een spannende tijd heb ik op donderdag 15 november een echo laten maken bij Cytaugh en het was meteen raak! Er was duidelijk een mini wezentje te zien maar …. helaas kon de dierenarts er maar één vinden. De kans dat er nog een tweede ergens verstopt zit is maar erg klein. Dat is natuurlijk erg jammer.

Meestal zeggen we dat je beter geen pup dan één pup kan hebben omdat ten eerste de bevalling risicovoller is en ten tweede het niet leuk is voor de pup om alleen op te groeien maar in dit geval ben ik er toch wel erg blij mee want de vorige keren dat we het diep gevroren sperma van Argyll hebben gebruikt, is er nooit iets van geboren. Dus laten we maar hopen dat alles goed gaat en er een gezond klein O’Cockaignetje rond 20 december geboren wordt.

 

 

Daar het een gewoonte is om de ouderdieren samen op de foto te zetten, hiernaast Cytaugh en de container waar de acht rietjes diepvries sperma van Argyll in zaten.

 

Het inteelt coëfficiënt (i.c.) van deze combinatie bedraagt over 7 generaties 0,82% en over 10 generaties 5,07%. Het maximale aantal voorouders (m.a.v.) kan over 7 generaties 254 zijn en in dit geval is dat 204, dus er is een verlies van 50 hounds (19,7%). Over 10 generaties is het m.a.v. 2046 waarvan er maar 584 zijn gebruikt. Een verlies van 1462 hounds (71,5%)! Toch nog een schrikbarend aantal.

Cytaugh zelf heeft een i.c. van 0,93% (7 generaties) en 5,81% over 10 generaties met een verlies van 1500 hounds (73,3%).

Argyll heeft een i.c. van 7,37% over 7 generaties met een verlies van 52,4% en een i.c. van 17,78% over 10 generaties met een verlies van 89,9%!! Van het 2046 m.a.v. zijn er maar 206 gebruikt. Monarch of Ardkinglas komt bij hem bijvoorbeeld 98 keer voor! In Argyll’s tijd waren deze aantallen heel gewoon, er waren zelfs uitschieters met een i.c. van tegen de 30%!

Maar er lopen momenteel ook Deerhounds rond met een i.c. van 12,45% over 7 generaties en 16,83% over 10 generaties met een verlies van 86,3 %. Van de 2046 m.a.v. zijn er maar 281 gebruikt en je ziet hier dan ook dat bepaalde hounds meer dan 60 keer in de stamboom voorkomen en er maar 51 van de 281 slechts 1 keer gebruikt zijn.

Gelukkig hebben we nu de mogelijkheid om dit alles van te voren te bekijken dankzij ‘The Deerhound Breed Archive’ en zou dit laatste eigenlijk niet meer hoeven te gebeuren. Het is intussen toch wel bekend dat een grote variatie aan genen gezonder is dus zouden de fokkers er beter op moeten letten.

 

Cytaugh gedraagt zich intussen alsof ze dertig pupjes in haar buik heeft, ze slaapt veel, beweegt langzamer en wordt graag verwend. Hopelijk blijft alles goed gaan.

 

 

 

Donaueschingen

Daar ik afgelopen week een paar mooie foto’s van Vision’s overwinning in Donaueschingen kreeg, nu een iets uitgebreider verslag van deze grootste windhonden show van Europa.

Tijdens het weekend van 4 & 5 augustus waren meer dan 1600 windhonden uit 25 landen naar Donaueschingen afgereisd. Het was dit jaar voor de 25ste keer dat deze show georganiseerd werd en misschien was het wel de laatste keer. De laatste jaren had Olaf Knauber het georganiseerd maar door allerlei oorzaken blijven er steeds minder mensen over om te helpen en kwam uiteindelijk bijna alles op Olaf’s schouders terecht. Ook de tegenwerking vanuit hogere regionen heeft Olaf er doen toe besluiten om er mee op te houden. Wie het gaat overnemen en of het wel doorgaat komend jaar, is nog niet bekend.

 

Enfin, wij hadden tijdens deze editie van Donaueschingen toch wel een paar leuke succesjes. Zaterdag wonnen Chidish en Cytaugh de Koppelklas, waarvan er toch zo’n 17 gemeld waren, onder de Italiaanse keurmeester Mr. Vittorio Passerino.

 

 

 

 

 

 

En bij de competitie voor Dual Champion, won Vision! Ze toonde zich dan ook voorbeeldig en liet een super gangwerk zien. Zoals te zien was Sonja hier uitermate blij mee.

 

’s Avonds, tijdens ‘The Eukanuba Super Best in Show Challenge’ presteerde Vision weer optimaal en werd uiteindelijk tweede achter Kilbourne O Sweet Lorraine to Oelmühle. Twee Deerhounds in de eindstrijd, dat is nog nooit gebeurd!

 

Zondag werd Cytaugh ‘Beste Gebruikshond’ onder keurmeester Mr. Vittorio Passerino en werden Chidish en Cytaugh BIS2 in de Koppelklas. Al met al hebben we het niet slecht gedaan!

Een spannend weekje

 

Nadat ik had besloten dat Cytaugh goed genoeg was om er ooit eens een nestje mee te fokken, heb ik een paar jaar gezocht naar een geschikte reu. Helaas kon ik die niet vinden; de reu in kwestie stond niet meer ter beschikking, de reu was al te vaak gebruikt, de reu compenseerde niet Cytaugh’s fouten of had fouten die ik absoluut niet wilde hebben of de bloedlijn op zich beviel me niet. In ieder geval wilde ik dat alles niet. Dus plan wijzigen; in plaats van eerst een normale dekking met een levende reu had ik besloten om Cytaugh te laten insemineren met het 27 jaar oude diepvriessperma van Argyll Bryan from the Market Garden, één van mijn eerste reuen.

 

 

 

Natuurlijk had ook Argyll zijn fouten maar ik hoop dat in combinatie met Cytaugh deze afgezwakt of teniet worden gedaan. Argyll had in ieder geval een heerlijk karakter, vond coursing en show geweldig, blinkte uit in gangwerk en uitstraling en had geen hartproblemen, kanker of Cystinuria.

 

Vervolgens begon het zoeken naar een arts die ervaring had met het insemineren bij windhonden. Ik kreeg adressen in Noorwegen, Zweden, Denemarken en Duitsland en na veel heen en weer gemail besloot ik voor Duitsland, Hannover. Mede omdat Cytaugh niet zo van reizen houdt. Dr. Goericke-Pesch had ervaring met windhonden (ze heeft zelf Greyhounds) en reageerde adequaat op mijn mailtjes.

 

Toen Cytaugh op 2 oktober loops werd, heb ik geprobeerd haar te laten onderzoeken in Sleeuwijk. Dit was een drama; madam gilde de hele kliniek bij elkaar en stond niets toe. De dag erop weer geprobeerd en door een vlugge vakkundige handeling kon er een uitstrijkje gemaakt worden. Een paar dagen later kreeg ik de uitslag dat ze schoon was en geen antibioticakuur nodig had. Op maandag 8 oktober voor de eerste keer progesteron geprikt; 0,31 – donderdag was het 0,983, dus hard stijgen deed het niet. Daar ik geen risico’s wilde nemen, heeft Simon vrijdag Argyll’s sperma opgehaald in Utrecht. In de container zou het ongeveer een week bevroren blijven. Na overleg met Dr. Goericke-Pesch heb ik zaterdag 13 oktober weer bloed laten prikken en heb dit mee genomen naar huis. Zondag ben ik afgereisd naar Sonja alwaar ik de rest van de week zou verblijven. Voor maandag had ik een afspraak in Hannover waar ze Cytaugh weer zouden proberen te onderzoeken en de progesteronwaarde van zaterdag en deze maandag zouden testen. Het inwendige onderzoek verliep redelijk goed en de progesteronwaarde bleek goed te zijn gestegen, die van zaterdag was dik over de 9 en van maandag over de 13. Er werd een afspraak gemaakt voor inseminatie op woensdag en donderdag.

Ook Brandir en Chidish gaven aan dat dit de juiste dagen waren; ze hadden op maandag niet gejengeld toen ik met Cytaugh naar Hannover was maar toen ik woensdagochtend vertrokken was met Cytaugh hebben ze heel Hermannsburg getrakteerd op een concert. De inseminatie verliep goed, beide dagen, en nu maar afwachten, over vier weken maken we een echo en weten we of er kleine Argylltjes de Deerhoundwereld komen verrijken.

De gegevens en stambomen van Argyll en Cytaugh kunt u vinden bij ‘O’Cockaigne Deerhounds’ – ‘Onze Deerhounds’.

Een weekendje Gröditz

 

Zaterdag 29 september mocht ik keuren in Gröditz, nabij Dresden. Het beloofde schitterend weer te worden en daarom vertrokken we op donderdag om vrijdag vroeg in de middag daar te kunnen zijn. En het werd schitterend weer!

Ik had 57 hounds te keuren op zaterdag, een mooi aantal van zeer wisselende kwaliteit. De Afghanen en Barsoi’s scoorden het hoogst, helaas gingen de meeste Azawakh’s met een diskwalificatie de ring uit vanwege te veel wit in de vacht.

Zondag was de coursing. Ze hebben daar een mooi terrein, echt spannend voor de hounds vanwege de bosjes, bomen en het hoogte verschil. De enige Deerhounds waren Chidish en Vision en beiden liepen een mooie course. Helaas is Chidish op een klos gelopen en bleek dus na het middagdutje een dikke teen te hebben. Geen tweede omloop voor hem dus Vision mocht op het podium haar prijs in ontvangst nemen.

Voorlopig zijn we dus weer uitgeschakeld wat de coursing betreft; Cytaugh een gebroken duim en Chidish een dikke teen. Jammer van Ronostrand ik had Chidish daar graag laten lopen.

 

Nederlands Kampioenschap Coursing

Op 15 september werd het Nederlands Kampioenschap Coursing georganiseerd bij een manege te Werkendam. Op zich een mooie locatie, groot coursingveld, lekker rustig en voldoende wandel-mogelijkheid voor een kort weekend. Helaas bleek gedurende de eerste omloop dat het terrein dusdanig oneffen was dat meer dan de helft van de honden over de kop sloegen. Er zaten dusdanige gaten in dat zelfs een paar Afghanen ten val kwamen! Ettelijke hounds kwamen geblesseerd van het veld af, variërend van amper iets te zien tot, ja, hoe is het weer mogelijk, mijn Cytaugh met een gebroken duimpje! Net hersteld van een gat van 2 cm diep tussen haar tenen, nu weer een gebroken teen. Hoe krijgt ze het voor elkaar! En dan ook nog eens haar rechter voorvoet die altijd ingepakt is als ze courst of losloopt. Op de één of andere manier is haar kous tijdens de val naar beneden geschoven en is ze waarschijnlijk met haar duim in het hoge gras blijven hangen.

Gelukkig bleek op de röntgenfoto dat het een ‘mooie’ breuk is en dat het met simpel stabiliseren wel goed komt. Dus de komende 8 weken is haar voetje weer consequent ingepakt! Gelukkig heeft ze er geen last van en is ze sokken en dergelijke wel gewend intussen!

Maar ook Chidish is niet heelhuids uit de strijd gekomen, hij had na de tweede omloop een lichte spierblessure in zijn linker voorpoot. Dus ook hij moet voorlopig even rustig aan doen.

Jammer, het leek een hele goede locatie maar zo’n paardenweide is toch niet geschikt.

Juli & Augustus

Juli was een rustige maand, alleen tijdens het weekend van 21 en 22 juli hadden we het Schoonheid en Prestatie weekend van OWRV ’t Haasje in Axel. Daar ik de eer had om op zaterdag de hounds te keuren, konden Chidish en Cytaugh niet meedoen voor de ’titel’. Wel hebben zondag ze heerlijk gecourst.

Augustus daarentegen was weer druk; het eerste weekend zaten we in Donaueschingen. Keramiek mee, want dat verkoopt daar goed, en twee dagen showen. Het was eigenlijk veel te warm om wat dan ook te doen. Op zaterdag hadden we Frederic Maison als keurmeester en op zondag Espen Engh. Deze maakte de onvergetelijke fout door in het keurverslag van Chidish te vermelden; “head is a little bit plain, needs more stop”. Had hij de avond ervoor niet de tijd gehad of moeite genomen om de rasstandaard door te nemen???

Maar … het kan nog gekker. Tijdens de Benelux Winner Show te Amsterdam, de donderdag erna, kreeg Sonja van een Russische keurmeester te horen dat Vision een Barsoi gangwerk heeft! Wij hebben vervolgens drie dagen lang naar de keuringen van de Barsois gekeken of we er één zagen met hetzelfde gangwerk als Vision. Helaas, niet gevonden, dus Vision is de enige met het correcte Barsoi gangwerk!

André van den Broek keurde de Wereld Tentoonstelling op zaterdag 11 augustus en kon gelukkig Vision wel waarderen, ze kreeg het Res.CACIB.

Beste reu werd Kilbourne Kaine at Oelmühle en Beste teef Kilbourne Oh Sweet Lorraine to Oelmühle, beide van Jürgen Rösner. (zie de tentoonstellingsuitslagen)

De zondag hierna konden de hounds lekker de benen strekken tijdens de coursing van Lelystad. Dat vonden ze toch iets leuker dan showen en ze hebben genoten!

 

Op 26 augustus had ik de show in Mechelen waar Chidish Belgisch Kampioen werd en 9 september hadden we in plaats van een showtje en coursing in Berlijn die niet doorging, een coursing in Gesves, België. Hier behaalde Cytaugh haar laatst benodigde CACBL voor het Belgisch Coursing Kampioenschap en kreeg Chidish het reserve.

 

Kort overzicht van Juni

 

De maand Juni was een extreem drukke maand. Het begon met de show in Parijs op zaterdag de 2de waar we Chidish en Vision voor gemeld hadden. Sonja was donderdagmiddag gekomen zodat we vrijdag richting Parijs konden rijden. Donderdagavond laat kreeg Silva ineens koorts en moest af en toe een beetje hoesten. Na een paar antibiotica-tabletten te hebben gegeven werd ze tegen tweeën rustiger en ging Sonja naar bed. Maar niet voor lang … tegen half drie maakte Sonja mij wakker met de trieste mededeling dat Silva was overleden. Silva was overeind gekomen, waarschijnlijk om zich om te draaien, en belandde op de grond. Eer Sonja uit haar bed was, was Silva al over de Regenboogbrug. Een hele mooie dood maar wel erg plotseling. We hebben Silva uit de camper gehaald en in mijn auto gelegd om haar ’s morgens naar het crematorium te kunnen brengen. Geslapen hebben we niet meer.

Na alles afgehandeld te hebben en de camper te hebben ingepakt vertrokken we naar Parijs. Zaterdag waren we gelukkig niet al te vroeg aan de beurt want we waren toch wel een beetje gaar van alle commotie. Zowel Chidish als Vision behaalde het reserve CAC en dat hield in dat we weer naar huis konden. Prima!

Het weekend erna zaten we in Le Touquet bij de Franse R.A.L.I.E. Clubshow. Hier waren 57 Deerhounds gemeld. Keurmeester was Joan Wragg. Ook hier kreeg Chidish het reserve CAC achter de Finse reu Direwolf Mac Custennin van Tapio Hellman. Vision stond in een grote openklas van 14 teven en kreeg een ongeplaatste U. Cytaugh, die nu ook mee mocht, won de Gebruikshondenklas (3) en werd Beste Gebruikshond. Helaas moesten we na de keuringen weer vertrekken daar Sonja de dag erna, maandag, weer richting huis moest om vervolgens op donderdag weer te vertrekken richting Denemarken alwaar we eerst naar de show in Vejen zouden gaan en vervolgens zouden door rijden naar Nørresundby voor het EKC.

Dus op donderdag 14 juni, volledig vol gepakt, zijn we vertrokken richting Denemarken. We hebben overnacht op een kleine camping in noord Duitsland en zijn de volgende dag verder gereden naar een camping in Ringkøbing alwaar we Sonja weer troffen. Op zaterdag lekker met de hounds naar het strand, even de poten strekken en uitwaaien.

 

 

 

 

 

Van hieruit zijn we zondag heen en weer gereden naar de show in Vejen. Chidish werd hier beste reu, BOB en tevens met dit Deense CAC, Deens Kampioen. Vision kreeg helaas alleen een U’tje.

Maandag ons kampement weer opgeruimd en vertrokken naar Nørresundby, nabij Aalborg, waar tijdens het weekend van 22-24 juni het Europees Kampioenschap Coursing plaatsvond. De uitgestrekte velden lagen naast Lindholm Høje. Dit is de grootste historische Deense begraafplaats uit de IJzer- en Viking tijd, gelegen op een heuvel tegenover Aalborg. Vanaf 1952 werd het gebied onderzocht en men heeft bij opgravingen 682 graven gevonden uit de periode 500 tot 1100 evenals resten van bebouwing. Alle deelnemers aan het EKC kregen een toegangsbewijsje voor het bijbehorende museum, een zeer leuk gebaar. Tevens werd zaterdag de zonnewende gevierd, Sankt Hans Aften genoemd. Het feest dateert uit de tijd van de Vikingen en tot 1770 was het een officiële feestdag. Naar aanleiding hiervan was er ook een Viking-markt en -dorp gecreëerd en werd de opening van het EKC opgeluisterd met een voorstelling van vechtende Vikingen.

 

 

 

 

 

 

 

Doordat wij als CC2000 aan het begin van deze eeuw een coursingdemonstratie hadden gegeven in Bjerringbro, Denemarken, hadden we nog steeds contact met Karin Janz die dat toen heeft georganiseerd. Ook zijn we haar later regelmatig tegen gekomen op EKC’s en toen we een aantal jaren geleden werden uitgenodigd om; ik als keurmeester voor de show en Simon als jury voor de coursing, naar Nørresundby te komen, grepen we dit met beide handen aan. Eenmaal daar waren we ontzettend onder de indruk van de gigantische velden en we zeiden tegen Karin dat het een prachtige locatie was om een EKC te organiseren. En zo ging het balletje rollen. Wij, CC2000, werden gevraagd om één veld te bemannen en alles er omheen te verzorgen. Na twee jaar van voorbereiding hadden we uiteindelijk een team van 20 mensen; 6 Duitse en 14 Nederlandse coursingliefhebbers die als team in mooie T-shirts gesponsord door de Raad van Beheer, drie dagen in de weer zijn geweest om per dag zo’n 60 courses weg te draaien. Van het begin; de paddock met chipcontrole, tot het eind; het terrein af begeleiden zodat er niemand in het coursingtouw kon lopen, waren er constant zo’n 10 man bezig. Het liep fantastisch en na afloop kregen we te horen dat we het mest vriendelijke en snelste veld met het mooiste parcours waren. Wat wil je nog meer!

Een Duits team werd gevraagd om een ander veld te doen en Denemarken nam veld 3 voor haar rekening en alles wat er zoal bij komt kijken. Er was veel buitenlandse hulp o.a. in het secretariaat, bij de ingang om de mensen hun papieren te geven en de weg te wijzen en bij het ophalen van de resultaten.  De Deerhounds liepen op zaterdag, er waren 10 Deerhound reuen gemeld en 9 aanwezig, 25 teven waarvan er 21 aan de start verschenen. De Nederlandse deelname bestond uit de reu Fiddich Forever in my Heart Caoinlan van Ingrid Weiss en Erik den Ouden en de teven Vision en Cytaugh. Chidish mocht helaas nog niet meedoen en ik was er eigenlijk wel blij, hierdoor had ik geen stress betreffende de indeling want Nelungaloo Untouchable deed ook weer mee. En ja hoor, bij de eerste omloop was het weer vechten bij de opvang. Net als vorig jaar in Zwitserland en op Ronostrand dook Untouchable van Esther Bühler zonder pardon boven op zijn medecourser Pitlochry’s Othello. Ja, en zie twee vechtende Deerhounds maar eens te pakken te krijgen. Gelukkig was er een Tsjechische man die ervaring heeft met zulke dieren en er gewoon boven op dook. Levensgevaarlijk want die muilkorven houden echt niet alles tegen! Zowel Esther als haar man schijnen het normaal te vinden want toen we hun aanraadde om Untouchable niet meer te laten lopen met andere honden werden ze ontzettend kwaad. Hoe is het toch mogelijk dat mensen vechtende Deerhounds leuk vinden en het prima vinden dat andere hounds hierdoor niet meer lopen of ook agressief worden. Het wordt toch echt hoog tijd dat dit gedrag radicaal afgestraft wordt. Door alle commotie zag Vision het niet zitten om met een andere hound te starten en kreeg een afwijzing voor de dag. Mijn Cytaugh was in de eerste omloop ingedeeld met de gedoodverfde winnares; Islay’s Luck Penny van Ira Johannsen. Ze liepen een schitterende course en Cytaugh deed niet veel onder voor Luck Penny. Helaas bleek in de middagpauze dat Cytaugh een lichte schouderblessure had en hierdoor dus niet meer mee deed in de tweede omloop. Erg Jammer want ze stond redelijk goed geklasseerd. De enige overgebleven Nederlandse deelnemer, Fiddich, stond er gelukkig heel goed voor na de eerste omloop, tenminste nog één hound die de Nederlandse eer hoog hield. ’s Middags moesten de Deerhounds op een klein, redelijk smal terrein lopen waar ook nog eens een niet zo lekker parcours was weggelegd. Alle reuen waren weer van de partij maar het aantal teven dat startte was gereduceerd tot 16. Eén van deze kwam kreupel aan de start maar was gelukkig zo wijs om niet te lopen, een andere teef had er ook geen zin meer in en bleef staan. Wederom was het knokken tussen Untouchable en zijn partner Islay’s Little John en wederom werd hij niet gediskwalificeerd. Schandalig! Fiddich liep een formidabele course en bleek bij de prijsuitreiking op de eerste plaats te staan! Fantastisch! Eindelijk, na 9 jaar, heeft Nederland weer een Europees Coursing Kampioen bij de Deerhounds.

 

Volgend jaar is het EKC in Estland, we zijn benieuwd!

 

 

Deerhound Jahresausstellung en Pinkstercoursing te Tüttleben.

Op 19 mei jl. werd de Duitse Deerhound Jahresausstellung gehouden te Tüttleben. Doordat Simon al jaren de coursings verzorgt in Tüttleben, is deze club intussen onze ’thuisvereniging’ geworden. Voor ons dus extra leuk dat de JAS hier werd gehouden. Zoals gebruikelijk werd de show geopend met de inmars van de 80 gemelde Deerhounds. Onze keurmeester was Uli Peiler, een Ierse Wolfshondenfokker, geboren in Duitsland, die nu in Ierland woont. Uli keurde zeer streng, iets wat mij wel aanstaat. Van de 80 gemelde Deerhounds waren er 3 absent, 1 teruggetrokken (onze Brandir daar hij mank liep), 33 kregen een U, 21 een ZG, 4 een G, de veteranen werden zonder kwalificatie geplaatst en de jongsten kregen op één na een veel belovend. Opvallend was wel dat de reuen veel lager werden beoordeeld dan de teven.

Chidish en Brandir stonden met 7 andere reuen in de Kampioensklas maar we trokken Brandir terug omdat hij niet goed liep. Alleen de eerste drie kregen een U, ook Chidish die derde werd.

 

Cytaugh stond in de Gebruikshondenklas (5 gemeld, 1 absent) en won deze.

Vision stond in de Openklas en kreeg helaas een ZG.

 

 

Beste reu en BOB was Kilbourne Kaine to Oelmühle van Jürgen Rösner en beste teef Garamante of Bestmara van M. Kaes uit Frankrijk. Een stel prachtige hounds.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag erna was de Pinkstercoursing. Er waren 25 Deerhounds gemeld en 24 aanwezig. Vision was in de zesde course ingedeeld maar liet het afweten. Cytaugh liep in course 9 met Islay’s Hollyhock maar deze raakte halverwege geblesseerd. Na de eerste omloop stond Cytaugh op een gedeelde zevende plaats met 172 punten. In de tweede omloop liep ze met Islay’s Hyra. Hyra kreeg 175 punten en Cytaugh 184. Hiermee kwam Cytaugh uiteindelijk op een vijfde plaats. En bij de prijsuitreiking, wat altijd een heel feest is in Tüttleben, bleek dat Cytaugh de prijs voor Schoonheid en Prestatie had gewonnen!!!

 

 

 

Wat was ik trots op haar! Na een jaar met veel angst en zorg om haar voet, blijkt nu dan toch dat al die moeite  niet voor niets was.

Voor de achtste keer nam ik de “of the Scottish Highlands” Wanderpreis voor de beste gebruikshound mee naar huis en de sinds vorig jaar, voor de Deerhound met het hoogste punten aantal voor Schönheit und Leistung, beschikbaar gestelde Quodlibet Drambui Trophy.

 

 

 

Coursing te Wanlin, België

Nou vergat ik toch helemaal te vermelden dat tijdens de Internationale Coursing te Wanlin in België, op 15 april jl. er aanvankelijk 10 Deerhounds gemeld waren. Helaas viel Chidish af vanwege een blessure aan zijn voet. Na de eerste omloop viel er nog een Franse teef af en een tweede Franse teef hield het voor gezien bij de tweede omloop. Cytaugh stond op een vierde plaats en behield deze ook na de tweede omloop maar ze kreeg wel het CACBL en het CACIL! Hiermee kan ze dus voortaan in de Gebruikshondenklas starten!

Breed Show te Sutton Scotney

 

Op donderdag 19 april vertrokken Sonja en ik met Vision, Chidish en Cytaugh richting de Breed Show in Engeland. Bij ‘De Tunnel’ aan gekomen, bleek dat onze ticket op een verkeerde datum stond! Dat betekende een nieuwe reis boeken voor erg veel geld! Gelukkig konden we wel met dezelfde trein mee en hadden we dus geen vertraging.

Van donderdag op vrijdag brachten we de nacht door op Tanner Park Campsite , een heerlijk rustige camping met enorme wandel mogelijkheden ten zuiden van Londen, echt een plek om vaker naar toe te gaan. Vrijdagochtend hebben we op het gemak alles weer ingepakt en zijn vertrokken naar Sutton Scotney alwaar de Breed Show dit jaar werd gehouden.

Bij het hotel aangekomen en na de camper te hebben geparkeerd en met de hounds te hebben gelopen ben ik naar de lezing van Emily Dutton gegaan betreffende de voorderingen op het gebied van het hartonderzoek. Een aantal interessante mededelingen maar ook wat vragen opwekkende zaken. Hierover heb ik later tijdens het diner met Emily gesproken en ik hoop dat ze in de nabije toekomst met Andrea Vollmar contact opneemt want deze heeft natuurlijk intussen ook heel veel informatie. Ik heb beloofd een aantal stambomen en medische gegevens op te sturen van de hounds die ik heb gehad met hartproblemen.
Zaterdag de Breed Show, keurmeester Tim Finney. Het was uitzonderlijk goed weer, volop zon en het zou dik in de 20 graden worden. Dus zochten we een mooi plekje uit onder een grote boom zodat we de gehele dag in de schaduw zaten. De ringmeester, Chris Arthur, kwam ons vertellen dat we moesten opschuiven daar hij de ‘collecting ring’ daar wilde hebben. Na wat heen en weer gepraat en wat te zijn ingeschoven konden we er gelukkig toch blijven.

 

Chidish stond in de Openklas (11 gemeld – 2 absent) en werd als vijfde geplaatst. Eerste werd de mooie Franse reu Infidele-et-Sarrasin du Triple Bois van Madam Vinen. Die naar mijn weten voor het eerst op een Breed show in Engeland is met haar Deerhounds. Een hele verassing dus! Vision en Cytaugh stonden beide in de zeer sterke Openklas (12 gemeld ) en toen de keurmeester ging selecteren koos hij Cytaugh ook uit. Normaal worden er 5 geplaatst maar hij had er 6 geselecteerd en Cytaugh als zesde geplaatst! Ondanks haar geëzel. Hilariteit alom.

 

 

Uiteindelijk werd Infidele beste reu en Hyndsight In Your Dreams van Hector Heathcote en Sue Finnett uit de Limit klas beste teef en BOB.
Voor zondag hadden we onze hounds ook in verschillende klassen ingeschreven. De keurmeester was Mrs. Marie Bryce-Smith. Om te beginnen alle drie in de ‘Special coursing/Lure Chasing dog or bitch’ klas (13 gemeld). Nu hadden we natuurlijk een derde handler nodig en die vonden we in Marjan de Raad. Cytaugh is niet echt de gemakkelijkste maar ze liet zich keurig door Marjan voorbrengen en werd als vijfde geplaatst. Een hele verrassing! Vision werd zelfs als derde geplaatst!

 

 

Vervolgens moesten Cytaugh en Chidish in de koppelklas (14 gemeld). Hier verwachtte ik niets van daar de keurmeester Chidish in de vorige klas niet had geplaatst maar tegen verwachting in werden ze tweede! Dit vanwege hun gelijke gangwerk. We hadden Vision en Chidish ook in de ‘Special not bred by exhibitor’ klas gemeld maar beiden konden onverrichte zaken de ring verlaten.

 

 

 

Hierna alles weer ingepakt en vertrokken richting ‘De Tunnel’. Hier aangekomen bleek dat ook deze boeking niet helemaal correct was, in plaats van voor een camper was er voor een ‘hígh vehicle’ geboekt. Dat betekende weer bijbetalen en omdat we ook nog eens te laat waren, moesten we anderhalf uur wachten voor onze trein. Al met al waren we tegen negenen, moe maar voldaan, weer thuis.

Een paar dagen Hermannsburg

Begin maart ben ik met de hounds weer een paar dagen bij Sonja in Hermannsburg geweest. Het weer was wisselend en niet zo mooi als voorgaande jaren maar dat weerhield ons er niet van om er lekker met de hounds op uit te trekken. Ik heb weer een paar leuke foto’s kunnen maken.

 

(even op de foto klikken om te vergroten, tevens worden ze dan scherp)

 

Vision vond dat Cytaugh haar te ruw behandelde en zette haar even op haar plaats.

 

 

 

 

 

 

Wat vervolgens door Chidish werd overgenomen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brandir hield alles goed in de gaten.

 

 

 

 

 

 

 

Even poseren … maar Bernice zag dat niet zitten en stapte er iedere keer tussen uit.

 

 

Maar … de aanhouder wint!!!

 

 

 

Uitdagen en aangevallen worden, ze krijgen er geen genoeg van!

 

 

 

 

 

 

 

Het waren weer een paar heerlijke dagen!!

 

 

 

Archieven