2013

Calhoun’s eerste driebenige verjaardag!

IMG_1058 - kopie

Calhoun’s eerste driebenige verjaardag!

 

Gisteren hebben we er maar een fles sekt op gedronken; Calhoun’s eerste driebenige verjaardag! Maar hiervoor hebben we een heerlijke wandeling gemaakt in het Mastbos met veel water, wind en vooral blubber. Calhoun en Brandir waren constant in de weer en ik dus ook om ze bij me te houden. Calhoun’s oren gingen regelmatig omhoog en Brandir kan deze taal intussen prima lezen. Brandir wordt ook steeds vrijer en verdwijnt af en toe uit zicht. Gelukkig luistert hij erg goed naar het fluitje en staat dan ook in een mum van tijd bij me om z’n koekje in ontvangst te nemen. Natuurlijk krijgen ze dan allemaal een koekje dus ik moet er wel voor zorgen dat het buideltje goed gevuld is!

IMG_1055

 

Erg jammer dat ik geen fototoestel bij me had, ik had prachtige plaatjes kunnen schieten. Maar een paar weken terug waren we onderweg om DE Kerstfoto te maken en natuurlijk hebben we toen wat meer plaatjes gemaakt. Dit is dus niet DE Kerstfoto, die kunt u vinden onder O’ Cockaigne Deerhounds – Foto’s – Kerstfoto’s.

 

Dit jaar hadden we niet veel tijd nodig om DE foto te maken. Met maar vier hounds is het een stuk makkelijker maar toch flikken ze het altijd weer om na een paar opnames alle kanten op te springen en zie ze dan maar weer eens netjes op een rijtje te krijgen! Soms maken we wel 50/60 foto’s en zit er nog niets tussen naar mijn zin, ook gebeurt het wel dat we twee keer ergens naar toe rijden om DE foto te maken. Heel vaak is er altijd wel één die duf kijkt of de ogen dicht heeft, net staat te gapen of met gekruiste poten staat. Ja, en dat kan natuurlijk niet!

IMG_1033

 

Calhoun doet het echt heel erg goed. Hij is ook happy en levenslustig. Iedere dag speelt hij met Brandir en laat deze ook merken dat hij nog steeds de baas is. Hij is nog behoorlijk snel maar weet ook heel goed met zijn krachten om te gaan. Als het zinloos is om achter Brandir aan te jagen, of als het een moeilijk terrein is met veel kreupelhout en omgevallen boomstammen, wacht Calhoun op een strategische plaats om Brandir te pakken te nemen. Hij weet ook precies wat hij wel kan en niet kan op drie poten maar ik sta er zeer regelmatig van te kijken wat hij nog allemaal kan! Er zit een enorme kracht in dat ene achterpoot!

IMG_1035

 

 

Ik ben erg blij dat ik een jaar geleden het besluit heb genomen om Calhoun’s poot te laten amputeren. Mijn gevoel dat ik toen had, dat Calhoun het wel aankon, is waarheid gebleken. Hierbij het geluk van vroegtijdig ontdekken en geen uitzaaiingen, heeft erin geresulteerd dat ik nog iedere dag van mijn Calhountje kan genieten en Calhoun nog iedere dag kan genieten van het leven. En dat doet hij!!!

Calhoun viert binnenkort zijn tweede verjaardag deze maand!

IMG_0368Eind augustus heb ik weer bloed laten prikken bij Calhoun. De kreatinine was toen 140. Niet schrikbarend hoog maar hoger dan eind juli. Op 10 oktober was het weer iets gestegen, naar 142. Daar ik die stijgende lijn niet zag zitten had ik een afspraak gemaakt voor 18 november bij de heer R.J. Corbee. Deze arts is gespecialiseerd in voeding en wilde wel kijken of Calhoun’s dieet aangepast kon worden zodat zijn nieren meer ontzien zouden worden. Ik had inmiddels de complete voedingslijst van Calhoun door gemaild en tijdens het consult vertelde de heer Corbee mij dat het toch wel één van de betere voedingslijsten was die hij had gezien van particulieren. Ook Calhoun’s urine en bloed werden weer onderzocht en nu bleek tot mijn schrik de kreatinine gestegen te zijn tot 176! Ook zat er nog steeds wat bloed in zijn urine.

De heer Corbee mailde mij diezelfde middag nog de uitslag van het bloed- en urine onderzoek met de nodige wijzigingen voor het dieet. Calhoun moest meer eten, ik vond hem ook al iets te mager, en er moest meer choline, zink, jodium en minder gistocal en geen knoflook meer door zijn eten. De 200 gram gekookte aardappelen werden er 400 en de hoeveelheid gepureerde groente werd ook verdubbeld. Calhoun werd een aardappeleter! Het vlees hield ik op ongeveer 200 gram. Gelukkig at hij het goed maar al gauw bemerkte ik dat het toch wel erg veel was. Hij kwam binnen 11 dagen een dikke halve kilo aan, dat was prima maar echt veel zwaarder moet hij niet worden want dan worden zijn gewrichten teveel belast. Inmiddels had ik een afspraak gemaakt bij Johan de Vos. Op vrijdag 29 november zou er een CT scan gemaakt worden om te kijken of er uitzaaiingen waren te zien.

Keltisch haas

De dagen voor 29 november had ik best wel een beetje de zenuwen. Hoe zou het eruit zien? Hoe hoog zou de kreatinine nu zijn?

Allereerst werd Calhoun goed bekeken en bevoeld. Geen vreemde dingen. Toen werd zijn bloed en urine weer onderzocht. Voor zijn urine moet ik nog een echo laten maken daar er nog steeds iets bloed in zit. Maar toen kwam het eerste goede nieuws, de kreatinine was weer gezakt tot 141! Dat gaat weer de goede kant op! Ook de andere waarden waren iets lager. Vervolgens is er een röntgenfoto genomen om te kijken of er uitzaaiingen waren. Als deze al op een röntgenfoto te zien zouden zijn, hoefden we geen scan meer te maken. Dat zou zonde van het geld en de tijd zijn. Maar ……. de röntgenfoto zag er prachtig uit! Niets te zien, althans geen uitzaaiingen. Dus kreeg Calhoun en prikje om te gaan slapen en werd even later de scanner ingeschoven. Na een klein half uur kwam hij voorbij en werd ik met hem in een kamertje gelaten om hem te laten ontwaken. Inmiddels werd de scan bekeken en kreeg ik te horen dat alles er prima uitzag! Wat een opluchting, geen uitzaaiingen te zien, Calhoun mag nog een poosje op deze aardkloot rondrennen!! Het is natuurlijk geen garantie en volgende maand kan het anders zijn maar we zijn nu bijna een jaar verder na de amputatie dus hebben we goede hoop dat het nog veel langer goed blijft gaan. Dus op 21 december trekken we een fles sekt open op Calhoun zijn tweede verjaardag, afgelopen 2 december werd hij 6, 21 december wordt hij 1!!!

IMG_0395 - kopie

Dit hopen we nog vaak mee te maken! Een spelende Calhoun! En een coursende Calhoun!

DSC_2543

Steun de petitie “Stop Hondenbelasting”.

 

Via de volgende link kunt u mee helpen om de hondenbelasting in Nederland af te schaffen. Zoals u op die site kan lezen is het een achterhaalde manier om geld te innen en mede door de enorme verschillen per gemeente in het te betalen bedrag is het een zeer oneerlijk systeem.

Dus klik op onderstaande link en vul de gewenste gegevens in!

http://stophondenbelasting.petities.nl/

Bedankt namens alle hondenbelastingbetalers!

Calhoun geniet.

IMG_0965Afgelopen weekend was Sonja hier op bezoek met Lavinia, Silva en Bernice. Vanwege het voorspelde slechte weer in Duitsland, is ze woensdag gekomen. Donderdag wilden we een lekkere wandeling met de hounds maken maar toen we ze in de auto hadden zag ik dat mijn rechter voorband lek was. De hounds keken ons vol ongeloof aan toen we zeiden dat ze er weer uit moesten komen. Dan maar een wandeling in de omgeving. Dit is natuurlijk niet zo leuk want dan kunnen Brandir en Bernice niet los en ook Calhoun moet het grootste stuk aan de riem lopen daar ze anders door de jonge aardbeien en andere gewassen denderen. Maar ja, het was even niet anders. Gelukkig konden we de band diezelfde dag nog laten repareren zodat we in ieder geval de dagen hier na lekker op pad konden. Vrijdag voor de wandeling naar Dorst. Hier is een groot losloopgebied met weinig wild en nog mindIMG_0895er wegen. Dit was natuurlijk weer dikke pret voor Brandir en Bernice maar ook Calhoun geniet hier van. Niets is leuker dan met z’n tweeën of drieën (het liefst doet Silva ook mee) op Brandir in te hakken.

IMG_0896

 

 

 

 

IMG_0897 - kopie

 

 

IMG_0898 - kopie

 

 

 

 

 

IMG_0899

IMG_0900 - kopie IMG_0902

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een gegeven moment kan Brandir het niet meer aan. Bernice bijt hem in z’n billen en Calhoun pakt hem bij z’n nek. Uiteindelijk geeft Brandir zich gewonnen en ploft op de grond.

IMG_0913

 

 

IMG_0914

 

 

 

 

 

IMG_0915

 

 

IMG_0916 IMG_0917

 

 

 

 

 

 

 

 

Nu maken we er maar een eind aan door Calhoun bij ons te roepen. Brandir is opgelucht en trekt nog even een sprintje met Bernice.

IMG_0927

 

We zijn nog maar net 15 minuten onderweg en Bernice ziet er nu al zo uit!

IMG_0931

 

 

 

 

 

IMG_0934

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En onze speelgoedhound Cody, zo.

IMG_0939De wandeling gaat verder en Calhoun maakt het regelmatig spannend door zijn oren overeind te zetten. Niets ontgaat hem maar gelukkig hebben de herten zich veilig teruggetrokken.

IMG_0960 - kopie

Caintha wil ook nog even spelen met Brandir maar zoals gewoonlijk moet Bernice zich er ook mee bemoeien.

IMG_0944

 

IMG_0984 - kopie

 

Na een uurtje wandelen, wat genoeg is voor Lavinia, Cody, Caintha en Calhoun, kunnen Brandir en Bernice nog een poosje thuis ravotten terwijl Calhoun het er van neemt.

IMG_0894

 

 

 

 

 

Zaterdag hebben we op een veld in de bossen van Schijf een klein stukje coursing uitgezet voor Brandir, Bernice en Calhoun. Brandir startte weer perfect en we hebben hem ook een keer met Bernice laten lopen. Ik was bang dat hij zou gaan spelen maar ook dit ging prima! Een hele geruststelling, want hij zal dit op korte termijn wel vaker moeten doen. Daar Calhoun had gezien dat Simon het draaitoestel in de auto had gedaan, moest hij natuurlijk ook een stukje lopen. Het is ongelooflijk maar sinds hij zijn achterpoot mist is hij zo super gemotiveerd dat je het hem gewoon niet kan weigeren! Er schijnen overigens een aantal mensen te zijn die er moeite mee hebben dat ik Calhoun dat laat doen wat hij zijn hele leven al gedaan heeft. Deze mensen hebben dus geen idee van Calhoun’ s geestelijke en lichamelijke gesteldheid. Hij heeft geen pijn, is niet ziek, is in zeer goede lichamelijke conditie, hij eet goed, hij drinkt goed, hij is speels en hij is vrolijk. Daar hij van pup af aan heeft losgelopen op de meest wilde terreinen weet hij precies hoe hij met zijn lichaam om moet gaan, ook nu op drie poten. De mensen die zich zorgen maken kunnen dit beter doen om de hounds die met een zeer slechte conditie of kreupel op de coursingterreinen verschijnen. Zolang het met Calhoun goed gaat laat ik hem doen wat hij wil en waarvoor hij geboren is; jagen.

Brandir en Bernice zijn RASZUIVER!!!

O’Cockaigne Deerhounds – raszuivere Deerhounds.

IMG_8060 (2) (800x533)

Sinds vorig jaar is het mogelijk om via de DWZRV een windhond te laten testen op raszuiverheid. Via de volgende link kunt u alles over de voordracht van mevrouw Dr. Wimmer lezen. Vortrag von Frau Dr. Wimmer über den DNA-Test zur Rassebestimmung bei Windhunden…

Voor de Deerhounds kunt u hier Hier können Sie die Ergebnisse der Studie herunterladen (PDF) …  meer vinden.

In onderstaand artikel, geschreven door Dr. Dominique d Caprona, wordt hetzelfde behandeld maar vindt u ook alles over de andere windhonden en halfwindhonden.

http://sloughi.tripod.com/preserving/geneticswesterbredsighthoundsgermany.html

 

Amy

In het afgelopen jaar is gebleken dat er vele hounds niet raszuiver zijn en zoals u zelf kunt lezen/zien, is dit ook het geval bij de Deerhounds. Vorig jaar heeft Sonja haar hounds deel laten nemen aan de test en ook bloed van Cheytah is toen onderzocht. Gelukkig bleek zij raszuiver te zijn.

SONY DSC

 

 

 

Inmiddels zijn we er wel achter dat er meerdere fokkers honden verkopen als zijnde Deerhounds terwijl dit longdogs en/of lurchers zijn. (Een longdog is een kruising tussen windhonden en een lurcher is een kruising tussen een windhond en een ander hond, meestal een herder of terriër.)Caintha 8,5 jaar jong

Een zeer bekende Deerhoundfokker, die al vele decennia in het ras zit, heeft onlangs laten weten dat hij nog nooit een Deerhound met Hubertus-klauwen heeft gezien en ook de kleur ‘wheaten’ is volgens Dr. Jödicke (hij heeft dit in de vorige eeuw al gemeld) al geruime tijd ‘uitgestorven’. Maar er zijn ook ‘grijze’ kruisingen waarbij je in de meeste gevallen aan bepaalde vormen van lichaamsdelen kunt zien dat de hond niet raszuiver is.

Als u de raszuiverheid van uw windhond in twijfel trekt kunt u dit laten testen door wat bloed (EDTA) te laten nemen bij uw dierenarts. Deze moet natuurlijk ook het chipnummer controleren aan de hand van het entingsboekje of de stamboom. Dit moet samen met het door u en uw dierenarts ingevulde formulier, dat u kunt vinden op de site van de DWZRV (www.DWZRV.de → Formulare → DNA-Fingerprint) opgestuurd worden naar Frau Ursula Arnold, Schlierbacher Weg 56, 64678 Lindenfelsen, Duitsland en vergezeld gaan met een schrijven waarin vermeld staat dat het om de “DNA-Test zur Rassebestimmung bei Windhunden” gaat. Als u het ergens anders heen stuurt krijgt u zeer waarschijnlijk geen correcte uitslag. De kosten van de test zijn ongeveer 80, – euro, hiervoor krijgt u later een rekening.

IMG_0208

 Enfin, om in de toekomst alle ellende voor te zijn, hebben we Brandir en Bernice ook maar laten testen en gelukkig blijken ook deze Deerhounds ECHTE Deerhounds te zijn!

 

 

 

CC2000

hound with hareCC2000

 

Op 2 november hadden we weer een zeer geslaagd weekend met CC2000. Via een tip van Marij Tuip kwamen we in Lage Mierde terecht. Nadat Simon er een paar keer was wezen kijken en er afspraken had gemaakt, waren we op 2 november van harte welkom. Een kleine zestig honden waren er aangemeld en een flink aantal campers en caravans kwamen in de loop van de donderdag het terrein al op rijden. De weersvooruitzichten waren niet echt denderend voor de zaterdag maar uiteindelijk bleek het allemaal erg mee te vallen, het was wel wat fris en op een gegeven moment heeft het een poosje gemiezer-regend maar dit alles mocht de pret niet drukken. In de omgeving kon je heerlijk wandelen en daar het aan het einde van een weggetje lag was het er ook zeer rustig. Echt een plek om weer naar terug te keren. Daar ik zelf geen foto’s heb gemaakt plaats ik hier de link naar een serie foto’s die gemaakt zijn door onze “hoffotograaf” Marc Goetstouwers.

http://www.flickr.com/photos/blizzardje/sets/72157637320353825/

Voor de vrijdagavond hadden we een dikke 20 man te eten. Jacqueline vind het altijd weer een uitdaging om iets lekkers voor veel mensen op tafel te zetten en ook deze keer is dat weer prima gelukt. Het is altijd enorm gezellig en de meeste blijven tot in de late uurtjes napraten. Het was weer een echt ouderwets weekendje coursen. Geen gezeur, iedereen laat z’n hound lopen naar eigen wens en inzicht, geen gestrezzzz en vooral veel blije hondensnoeten. Heerlijk!!!

 

 

Wat was het weer een tof weekend.

IMG_0884Afgelopen weekend, 18/19 en 20 oktober jl., waren we weer eens op Ronostrand. Door allerlei omstandigheden waren we hier drie jaar geleden voor het laatst. Daar aan Simon gevraagd was om het parcours uit te leggen en te draaien, besloten we om gelijk maar te proberen om Bernice en Brandir voor hun “Haasvast” te laten lopen. Bernice zou geen probleem zijn, zij had tijdens de coursing van Swift in september al een keer met Picaro van Annemiek Hawkins gelopen en dat ging perfect. Maar Brandir is nog zo jong in z’n kop, daar hadden we wel twijfels over. Maar ja, toch maar proberen want samen met Calhoun loopt hij prima. Eigenlijk hadden we Brandir vorig weekend een keer met Picaro willen laten lopen maar omdat hij de week daarvoor een iets verdikte teen had, hebben we dit natuurlijk niet gedaan. Gelukkig was zijn teen nu weer helemaal in orde en dachten we dat het ’t beste was om Brandir met Picaro en Bernice met Fiddle te laten lopen. Dus zo bedacht, zo gedaan. deer_licht_2

Donderdagmiddag kwamen we aan en het voelde als vanouds. De bomen waren nog niet zo mooi gekleurd als we gewend waren maar de beukennootjes waren al wel gevallen en veroorzaakten weer veel overlast tussen de hondentenen. Ook bleek dat wij precies onder een dikke eik waren gaan staan, waar met grote regelmaat de eikels met een rotklap op het dak van de caravan vielen, ook midden in de nacht!

Zaterdagochtend, vroeg uit de veren want die twee apen moesten om kwart voor negen hun eerste licentieloop doen. Toen wij voorbij Lieve Andries liepen die een eindje verderop stond, zagen we dat ze haar spullen aan het inpakken was. Later vernamen we dat zij haar papieren niet bij zich had en dat de hounds dus niet konden lopen. Mevrouw schijnt hierop nogal uit haar slof te zijn geschoten en geroepen te hebben dat ze toevallig wel jurylid is (klinkt als een dreigement). Hierop is gezegd dat ze dan juist de regeltjes zou moeten kennen en naleven. Het is nu al voor de tweede keer dit jaar dat deze ‘dame’ zich misdraagt tijdens een coursing georganiseerd door WvCNL.

Enfin, kwart voor negen, als eerste zou het jonge teefje, Islay’s Iora Rua van Janine Boxhoorn lopen. Deze is echter nog te onzeker en hupte maar wat heen en weer. Vervolgens Bernice met Fiddle. Dit ging perfect, ze waren goed aan elkaar gewaagd, onderweg kwamen ze elkaar vaak genoeg tegen en Bernice toonde de jury dat ze haar eigen course liep.

IMG_0588

IMG_0621

 

 

 

 

 

 

IMG_0627

Vervolgens Brandir met Picaro. Brandir ging van start, keek naar Picaro en stopte. Hij bleef het haas met zijn ogen volgen en toen het weer zijn kant op kwam gaf ik hem een zetje en ja hoor, daar ging hij. De tweede helft van het parcours liep hij als een speer en keek niet naar Picaro. Bij de opvang doken ze beide op het haas, zonder enig probleem. We hadden allemaal het gevoel dat hij ’s middags wel beter zou starten. In ieder geval had Bernice haar eerste licentieloop goed volbracht. Dat was het belangrijkste!

IMG_0645

IMG_0646

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_0647

IMG_0650

 

 

 

 

 

 

 

IMG_0660

 

Na ze goed te hebben uitgelopen ging bij thuiskomst eerst  een fles sekt in de koeling zodat, als Bernice het de tweede keer niet zou verprutsen, we het konden vieren dat Bernice komend jaar op de coursingvelden mag verschijnen.

Na de hounds gevoerd te hebben en wij zelf een ontbijtje naar binnen hadden gewerkt, zijn we naar de andere courses gaan kijken. Het viel ons, met  name op zondag, op dat er heel veel hounds niet voldoende conditie hadden om de 800 meter op een goede manier te volbrengen. Vooral de Barsoi’s en Ierse Wolfshonden waren zeer teleurstellend.

Na de middagpauze stonden Bernice en Fiddle, Brandir en Picaro weer klaar voor hun tweede licentieloop. Bernice ging zeer fanatiek van start, Sonja kon haar bij de start niet houden. Dus even lachen ..

IMG_0697IMG_0698

 

 

 

 

 

 

 

IMG_0700

IMG_0699

 

 

 

 

 

 

 

 

Sorry Sonja, ik kon het niet laten om ze niet te plaatsen.

IMG_0705

IMG_0757

Na deze fantastische licentieloop van Bernice waren de spanningen hoog opgelopen wat betreft Brandir. Zou hij het nu wel goed doen? Hij liep in ieder geval zeer fanatiek naar de start. Zijn eerste vijf passen waren ietwat weifelend maar hierna kreeg hij de geest en liep een prachtige course met Picaro.

IMG_0758IMG_0776

 

 

 

 

 

IMG_0813

 

 

 

IMG_0814

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_0859

 

 

Brandir en Picaro zijn goed aan elkaar gewaagd, op de lange rechte stukken is Picaro natuurlijk sneller dan Brandir maar Brandir slaat in ieder geval geen modderfiguur. Door kien te coursen blijven ze behoorlijk bij elkaar en toont Brandir dat hij zijn eigen course loopt. Ook bij de opvang gaat het prima, ze duiken beide op het haas zonder ook maar iets van agressie of angst. Fantastisch!

IMG_0873

Poei, poei, wat een opluchting. Brandir heeft z’n eerste goede licentieloop binnen!

Nadat ik Brandir aangelijnd had en het strand verlaten, zag ik Ira Johannsen met een hound klaar staan. Deze stond niet in het middagprogramma vermeld en ik wist niet wie het was. Daar Brandir zich echt helemaal had gegeven ben ik niet blijven kijken hoe deze hound liep maar zijn we met z’n allen (Fiddle, Bernice, Picaro, Brandir, Sonja, Annemiek en ik) de hounds gaan uitlopen. Eind van de middag kregen we te horen dat dit weer Iora Rua van Janine was maar dat er nogal wat commotie was ontstaan daar deze teef na de eerste poging van ’s morgens, kreupel het terrein had verlaten. Twee EHBO’ers hadden geconstateerd dat ze een ingescheurde nagel had en in overleg met de jury is hierop besloten dat ze ’s middags niet meer mocht lopen. Daar er dus iemand anders met haar aan de start verscheen had niemand door dat het om dezelfde teef ging en is ze dus toch gestart. Naar ik vernomen heb, heeft ze het hele parcours gelopen en kwam behoorlijk kreupel van het terrein. Dit is dus echt niet zo als het hoort!!! ’s Avonds vernamen we zelfs dat Janine ’s morgens vóór de eerste omloop al was aangeschoten over het kreupel lopen van Iora Rua. Als eigenaar heb je ten eeuwige tijden de verantwoording voor je hound en een kapotte hound laat je niet lopen!!! Er werd dan ook flink schande van gesproken en met deze twee gevalletjes hebben de Deerhound eigenaren weer een slechte indruk achter gelaten. Bedankt!

IMG_0887

Na gedane arbeid is het goed rusten met je grote vriend.

In de loop van de avond kreeg ik de vraag of ik Brandir de volgende dag nog een keer een licentieloop wilde laten lopen. De jury had het er over gehad en meende dat het wel goed voor hem was. Na overleg met Cis en Annemiek of Picaro het wel aankon en of zij het wel goed vonden, besloten we het te doen. Dus zondagochtend weer vroeg uit de veren en om kwart voor negen stonden we weer bij de start met Brandir en Picaro. Nu was Brandir echt fanatiek en ging prima van start. Ze liepen een schitterende course! Wat een genot om die twee over het zand te zien vliegen! Ik ben blij dat Brandir nu ook klaar is met zijn licentielopen maar we zullen nog wel voorzichtig met hem moeten zijn, hij is en blijft nog steeds een ‘babyhound’.

Na het voeren en ontbijten hebben we weer heerlijk op een krukje naar de courses zitten kijken, samen met Cis en Jannie. We hadden weer ouderwets lol voor tien. Het was een tof weekend!

 

Flamingo Calhoun

IMG_8669 - kopie

 

De donderdag voor de Jahresausstellung van 2013, waren we bij Sonja in Hermannsburg. De twee jonge buurmeisjes van Sonja waren gefascineerd door zoveel van die grote grijze hounds bij elkaar en kwamen even een kijkje nemen.

Toen de jongste Calhoun zag zei ze tegen haar zusje; “Kijk, die kan zijn poot hoog intrekken!”

Deerhound Jahresausstellung te Hoisdorf (D)

Door Coney’s ziekte en overlijden was ik er nog niet aan toe gekomen om verslag te doen van de Deerhound Jahresausstellung. Maar beter laat dan nooit.

IMG_0486 IMG_0487Op 7 september j.l. vond de jaarlijkse Deerhound Jahresausstellung plaats in Hoisdorf (D). Er waren 66 Deerhounds gemeld voor de alom bekende keurmeesteres mevrouw Lisbeth Mach. Daar deze locatie nogal in het noorden van Duitsland lag, was het aantal gemelde hounds lager dan normaal. Tevens waren er twee andere shows en de rennen in Versoix. Zoals gebruikelijk werd de show geopend met Schotse muziek en kreeg iedere deelnemer bij het betreden van de ring een glaasje Whisky.

 

Na de “Stolper Klasse” waarin 9 pupjes bekeken werden, kwamen eerst de veteranen in de ring. Acht veteranen teven waren er gemeld, helaas één afwezig. Beste veteraan werd Fritzens Romantic (acht jaar en drie maanden) van Rüdiger Jaacks, zij werd later zelfs Beste Teef! Mijn Cute Coney (tien jaar en vijf maanden) werd als vierde geplaatst. IMG_0496   Hierna werden de reuen gekeurd. Twee honden in de Puppieklas.

 

Hierna de Jeugdklas waarin Brandir het moest opnemen tegen de ‘Jeugd Wereldkampioen’ Fortheringhay’s Fearwald Fable van Cristina Wüger. Deze prachtige jonge reu won glansrijk van Brandir. Maar Brandir kreeg wel (naar mijn idee zeer onterecht) de trofee voor ‘Beste Hoofd van de Puppy- en Jeugdklassen’.

IMG_0505

 

 

 

 

IMG_0503

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vervolgens kwamen de vijf Kampioenen in de ring. Hier won Pyefleet Raffles van Rüdiger Jaacks, hij zou later BOB en BIS2 worden. In de Openklas verschenen vijf reuen waarvan er maar één een ZG kreeg. Neroche Indigo to Oelmühle won deze klas, mooie reu maar kan wat mannelijker. Helaas keurde Lisbeth Mach niet echt streng wat ik toch altijd als een nadeel voor het ras zie. In de teven Puppyklas maar één hond. Vijf teven in de Jeugdklas waaronder Bernice. Bernice wilde zich niet showen, liet zich niet betasten en liep als een dweil. Ze werd derde, omdat ze wel zeer rastypisch is, met een te hoog gewaardeerde ZG.IMG_0517

Zeven Deerhound teven in de Tussenklas, één ZG en zeven teven in de Kampioensklas, allen met een U. Vier meiden in de Gebruikshondenklas waaronder mijn Caintha van tien en een half jaar. Zij werd vierde mede omdat ze iets kreupel liep. Beste van deze klas werd Grayrory’s Exclusive van Ake en Maria Käck. Deze meid kreeg ook de trofee voor ‘Beste Hoofd van de Volwassen klassen’ en Beinn Mhor McGrain Caoinlan (2U) van Danuta Materzok-Köppen kreeg de ‘Terichline Feet Trophy’.

IMG_0544

 

 

 

 

Negen teven waren er gemeld voor de Openklas. Deze werd gewonnen door Fritzens Celeste van Randi Konti  maar mijn voorkeur ging uit naar Grayrory’s Fabulous. Fabulous heeft een beter front, het hoofd is rastypischer (ook qua verhouding tot het lichaam) en heeft een betere bovenbelijning.

 

IMG_0552

IMG_0553

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enfin, voor BOB dus Raffles en Romantic, beide van Rüdiger Jaacks, terug in de ring en Raffles ging er met de eer vandoor.

Foto 6

Links Fritzens Romantic met “The Cute Coney BOS Trophy”, in het midden Lisbeth Mach en rechts Pyefleet Raffles met de “Miss Norah Hartley Trophy”  en eigenaar Rüdiger Jaacks.

De volledige uitslagen vindt u bij “Tentoonstellingsuitslagen”.

 

Cute Coney O’Cockaigne

IMG_8948 - kopieKeltisch kruis Coney

 

“The love of my life”, Cute Coney O’Cockaigne, is niet meer onder ons. Zaterdag 14 september om 7.00 uur in de ochtend, heb ik afscheid van haar moeten nemen.

c19

Een week eerder waren we nog bij de Jahresausstellung in Hoisdorf (D) alwaar ik Coney showde in de Veteranenklas. De donderdag ervoor had ze nog veel plezier gehad in het beekje en de bossen bij Sonja. Niets wees op het komende onheil. Maandag 9 september had ze niet veel zin in de boswandeling en wilde ’s avonds ook niet eten. Vreemd, want Coney was na haar sterilisatie een zeer goede eter. Dinsdagavond at ze weer met veel appetijt en ik dacht dat de reis misschien te veel was geweest voor haar. Ze was tenslotte al bijna tien en een half. Maar woensdagochtend wekte Simon mij met de mededeling dat Coney bloed had gespuugd. Gelijk stond ik naast mijn bed en ging kijken. Coney toonde niet ziek of beroerd maar er lag wel een plas bloed onder haar snoet op de grond. Ze had geen koorts, alleen een ontzettende dorst. Zeer ongewoon. In een mum van tijd zat ik bij de dierenarts en werd ze betast, geröntgend en geëchood. Niets te voelen, niets te zien. Ook gaf ze geen pijn aan. De diagnose die gesteld werd was; zeer waarschijnlijk een maagzweer, heel misschien een tumor. Ik ging met de nodige IMG_0496medicamenten naar huis en in de loop van de middag heeft Coney nog wel twee keer een beetje bloed met water opgegeven maar daarna was dat over. Dit gaf hoop.

c19

Woensdagavond liep ineens haar temperatuur op tot ver boven de 40 graden. Gauw naar de dienstdoende dierenarts voor een injectie daar ik bang was dat de temperatuur alleen maar verder op zou lopen en dat ik dan midden in de nacht in de problemen zou komen. Haar temperatuur daalde en donderdagochtend was ze rustig en heeft ze een klein stukje gelopen. Donderdagmiddag terug voor controle, nu gaf ze wel pijn aan en ik kreeg pijnstillers mee. Ze wilde nog steeds niets eten, alleen maar drinken. Vrijdag was haar temperatuur gedaald tot onder de 38, voor haar normaal. Ze werd wel steeds onstabieler als ze naar buiten ging om een plas te doen maar verder was ze rustig en relaxed. Tegen twaalf uur ’s nachts ging het fout, ze kreeg pijn en werd onrustig. Na overleg met de dierenarts heb ik haar meer pijnstilling gegeven en heb de nacht naast haar doorgebracht. Af en toe was ze rustig en dommelde we beiden in maar dan laaide de pijn weer op en moest ik haar weer wat geven. Tegen half zes heb ik haar nog een keer wat gegeven  maar hierop reageerde ze niet meer en bleef erge pijn houden. Om half zeven heb Rens uit z’n bed gebeld en gevraagd of hij gelijk kon komen. Met een half uurtje was  hij er en heeft Coney van haar pijnen verlost. Het is me allemaal te snel gegaan, ik besef het tot op heden nog maar amper dat ze er niet meer is.

DSC_0067

Mijn Coney, mijn “Cutie de Beauty”, ze heeft me zoveel gegeven, een stel prachtige kinderen, vele momenten dat ik apetrots op haar was maar vooral veel liefde. Wat een heerlijk karakter had ze!!

2008_1107RucphenseHei0021kopie

Al haar gegevens kunt u vinden onder O’Cockaigne Deerhounds – Onze Deerhounds

Klacht over Calhoun!

c14Afgelopen week stond er ineens een zeer aardige meneer bij ons op de stoep. Toen hij halverwege het terrein was werd hij natuurlijk opgemerkt door de hounds en uitbundig begroet door Caintha, Brandir en Calhoun. Eenmaal bij ons huis gekomen maakte de beste man zich kenbaar als controleur van de honden- of dierenbescherming, dat weet ik niet meer. Hij vertelde dat hij even naar Calhoun kwam kijken omdat hij een klacht had gehad vanwege het feit dat Calhoun coursing had gelopen! Ik zei hem dat hij zojuist was bestormd en begroet door Calhoun en dat het dus prima ging met hem. Vervolgens riep ik Calhoun erbij en de beste man kDSC_2547on niets anders zeggen dan dat Calhoun er prachtig uitzag. Ook de andere hounds en hoe ze hier in huis leven, beviel hem wel. Natuurlijk werd er even over het coursen van Calhoun gesproken maar de meneer had al gauw door dat de klacht nergens op sloeg. Ik vertelde de beste man dat Calhoun al als pup van 5 á 6 weken achter het lapje plastic aanliep en dat hij het z’n hele leven is blijven doen, plastic en echt. Ook dat hij tijdens een normale wandeling of het rond-racen hier op ons eigen terrein achter Brandir aan, 100 keer intensiever bezig is dan zo’n klein stukje “coursing” wat hij gedaan heeft tijdens de trainingen van een vereniging of ons eigen coursingfeestje. De aardige meneer maakte notities en liet duidelijk blijken dat hij het gevoel had voor niets te zijn gekomen. En dat was natuurlijk ook zo. Toen ik hem terug begeleidde naar zijn auto zei hij nog: “Het is hier wel een paradijs voor die honden”. En ja, het heet hier niet voor niks O’ Cockaigne.

SCAN0099 - kopie (3)

Ik heb wel een vermoeden wie dit aan geslingerd heeft. Ik wil alleen maar zeggen dat het lachwekkend was/is en dat ik het heel erg vind dat er kostbare tijd van mensen verspilt wordt die op een heleboel andere plaatsen echt hard nodig zijn en dat het zonde is van het geld dat deze actie heeft gekost. Ik stel dan ook aan de bewuste persoon voor om een flinke donatie te doen aan de instantie waar hij deze klacht heeft ingediend. Dat zou echt SPORTIEF zijn!!

Brandir BIS-4!

IMG_0415 - kopieVoor de show in Mechelen (België) op 18 augustus jl. had ik Brandir in de Jeugdklas gemeld onder keurmeester mevr. Tanya Ahlman-Stockmari uit Finland. Ik kende haar niet en de naam zei me ook niets. In de Kampioensklas stond Regalflight Tarloch van Susanne Baumann (D). Mevrouw Ahlman vertelde mij dat dit haar ras was en liet gelijk al blijken dat ze Brandir wel erg mooi vond. Toen ik haar vroeg van welke kennel zij haar Deerhounds had, zei ze Sassatown en gelijk ging er bij mij een lampje branden. Zij was dus van Sassatown en heel lang geleden heb ik haar partner wel eens ontmoet met hounds maar de laatste jaren nooit meer iets van hun gehoord of gezien. Enfin Brandir kreeg een Uitmuntend en werd BOB. Voor dat hij de erering in moest ging ik foto’s laten nemen door Karl Donvil. Brandir had nog nooit op een podium gestaan dus ik was bang dat het een strijd zou worden. Maar nee hoor, hij deed het fantastisch en Karl heeft echt hele mooie foto’s van hem kunnen schieten. Hopelijk verschijnen ze snel op zijn site zodat ik er een paar kan bestellen.

c18

In de loop van de middag moest Brandir het opnemen tegen de andere rasgroepwinnaars. De groep werd gekeurd door mevr. S. Kealy uit Ierland. In de voorkeurring stond Gary Janssens met Kilmara of First Avenue voor mij, een gigant van een Ier van net 22 maanden jong. En alhoewel Brandir in het niet viel bij Kilmara, vonden ze elkaar wel erg leuk en zouden het liefst een potje ravotten. Mevr. Kealy keurde de hounds en Gary en ik hadden beide het gevoel dat we voor spek en bonen meededen, ze keek amper naar onze hounds. Hoe groot was onze verbazing toen we beide in de selectie van vier zaten. Na nog een rondje lopen werd er geplaatst en belandde Kilmara op de tweede en Brandir op de eerste plaats! Het moest niet gekker worden!! Maar dat werd het wel. Voor de BIS keuring verschenen er 8 rasgroepwinnaars, de Teckel en Terriër waren niet komen opdagen. Brandir was het intussen behoorlijk zat en wilde eigenlijk niet meer mooi stil blijven staan, hij isBrandir 15 maandjes jong. tenslotte nog maar 15 maanden. Dus veel druk wilde ik niet op hem zetten en liet hem maar een beetje begaan. Nadat dhr. Eberhardt (D) alle honden en Brandir had gekeurd liepen we nog een rondje door de ring en moesten we er allemaal weer uit. We zouden één voor één, op volgorde van plaatsing, binnengeroepen worden. Wel heel groot was mijn verbazing toen Brandir bij boordje vier mocht plaats nemen! Beladen met cadeaus verlieten we de erering en het was nog een hele puzzel om alles in één keer mee te slepen naar de auto. Simon had de sekt al koud staan en in het late middagzonnetje hebben we nog even getoast op onze Brandir.

De dagen na Kronenberg.

scannen0005Daar ik voor Bernice een afspraak had gemaakt in De Bilt voor controle van haar Panostitis, bleef Sonja tot en met woensdag bij ons. Dinsdag dus naar De Bilt alwaar Annika Bernice zou onderzoeken. Er zat wel duidelijk verbetering in haar Thymus-energie maar de nier-energie was nog veel te laag. Daar moet dus nog verder aan gewerkt worden. Maar omdat Bernice geen pijn meer heeft en ze aartslui was omdat ze onlangs loops is geweest, konden we ze lekker laten ravotten zonder dat we ze moesten remmen, dat deed Bernice zelf wel.

IMG_0359

 

De wandelingen die we maakten waren afgestemd op de bejaardenclub. Met één van bijna 12 en drie van dik 10 jaar hoef je geen uren te lopen, tevens is een klein uurtje voor Calhoun ook wel genoeg. Hij zorgt er wel voor dat hij genoeg beweging krijgt. Zo ook woensdagmiddag. Amper in de bossen aangekomen was hij alweer verdwenen, Bernice en Brandir in zijn kielzog meenemend. Na een paar minuten waren Brandir en Bernice terug, Calhoun duurde wat langer. Even later schoten ze weer weg maar toen duurde het veel langer voordat Calhoun weer terug was. Hij had eigenlijk al genoeg gedaan maar gelukkig was er een lekker meertje in de buurt waarin het goed toeven is.

IMG_0361IMG_0368

 

 

 

 

 

Niks is lekkerder dan met een net goed uitgekamde vacht het water in te gaan! Lavinia was iets voorzichter met te water gaan nadat ze eerder deze week kopje onder was gegaan in de Weerijs bij ons achter. Calhoun gaat daar altijd de plomp in maar nu dachten de anderen dat ze dat ook wel konden. Niet dus. Ik moest Lavinia aan haar nek het water uithelpen want de kant was te steil, te blubberig en ze zat verstrikt in de waterplanten. De rest van de bejaardenclub moest ik met een kontje omhoog helpen. Eenmaal weer omhoog geklauterd zat ik van top tot teen onder de bagger en Sonja maar lachen!

IMG_0363IMG_0369

IMG_0366

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_0373

 

 

 

 

Ja, en als je dan na water op een stukje met zand komt, is het hek van de dam.

Zoals gewoonlijk is Brandir de pineut.

IMG_0382

 

 

 

 

 

 

IMG_0383

IMG_0387

 

 

 

 

 

IMG_0390IMG_0394

 

 

 

 

 

 

 

 

Coney komt zich er ook nog even mee bemoeien.

IMG_0437

IMG_0427

 

 

 

 

Nadat Calhoun, Brandir, Bernice en Caintha het veld hadden geruimd, ging Coney vol overgave een “struik” te lijf.

IMG_0450

 

 

 

 

IMG_0454

 

 

 

 

IMG_0468

 

 

 

 

 

 

Als dan alle zijtakjes er van af zijn geschud, mag Silva nog even met het “naakte haas” spelen.

IMG_0476

Weekendje Kronenberg

IMG_0121Vanaf donderdagmiddag 8 augustus waren we in Kronenberg waar al sinds jaren de Nationale Coursing van Oss gehouden wordt. Een heerlijke locatie waar je goed kan wandelen met de hounds. Het enige nadeel is dat onze hounds iets tegen het terrein hebben; de meesten lopen hier niet goed. Dit jaar hadden we niets om officieel te laten lopen maar het jonge spul moest natuurlijk wel even oefenen en tevens hadden we afgesproken dat we een stukje zouden fietsen met de “puppen”.

Nadat alles op z’n plek stond en Sonja haar fiets van de camper had gehaald werd er eerst een rondje over het terrein proef gefietst. Brandir, Bernice en Silva liepen voorbeeldig los mee naast de fiets en genoten er duidelijk van. Ook genoten ze weer van elkaar.

IMG_0125

 

Op zaterdag het showtje, een goede oefening voor Bernice, zij heeft af en toe kuren en ook nu wilde ze zich niet laten betasten. Brandir heeft hier gelukkig geen problemen meer mee.

IMG_0145

 

 

 

 

 

 

 

Bernice’s gangwerk ziet er van opzij prima uit, ze strekt goed en heeft een mooi bereik maar in komen en gaan hoop ik dat het nog sterk verbetert. Het zou toch zonde zijn als Sonja haar niet zo kan showen als gepland.                IMG_0166IMG_0151

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Natuurlijk moesten we na het showen even een paar statiefoto’s maken. Eigenlijk waren ze het goed zat maar de aanhouder wint.

IMG_0190

IMG_0198

 

 

 

 

 

 

 

En vervolgens weer even dollen.

IMG_0208

 

 

 

 

 

 

Aan het eind van de middag heeft Bernice een klein stukje gecoursd. Zij deed dit vol overgave dus de volgende keer mag ze met Picaro, de Galgo van Cis en Annemiek, een stukje coursen. Hopelijk kan ze dan op Ronostrand voor haar licentie lopen. Brandir is een ander verhaal, hij heeft vorig jaar heel leuk gelopen maar begin dit jaar heeft hij een paar negatieve ervaringen opgedaan en heeft nu moeite om het leuk te vinden. Het is natuurlijk een enorm ei en ziet overal spoken. Hij heeft nog veel tijd nodig.

 

Calhoun en Caintha toonde zich ook weer enthousiast voor een stukje coursing en vlak voor dat ze mochten starten stond Calhoun naar het haas te blaffen maar toen ik ze los liet, keken ze elkaar aan en bleven staan. Toen ik eenmaal een stukje was meegelopen gingen ze toch achter het haas aan en genoten van de ‘kill’, daar doen ze het voor!! Maar het is toch vreemd dat onze meeste hounds het vertikken om op dit terrein te lopen. Iets staat ze niet aan.

Outdoor Sighthound Show 27-7-2013

scannen0002Gisteren waren we op de Outdoor Sighthound Show te Sevenum. Dit windhonden evenement wordt maar eens in de twee jaar georganiseerd maar net als de windhonden-CAC-showtjes in Duitsland, kenmerkt het zich door gemoedelijkheid en de typische windhondenrust.

Daar het een lange dag beloofde te worden omdat ik had toegezegd om mijn keramiek mee te nemen, en dus de partytent opgezet moest worden, moesten Simon en de hounds ook mee.

De dag begon warm, erg warm maar al gauw werd verteld dat er rond twaalven wel eens een enorme onweersbui over zou kunnen trekken. Iedereen keek constant naar de lucht of raadpleegde zijn mobieltje om te kijken waar de bui was. Nou, die kwam! Gelukkig hadden wij onze tent super goed vastgezet maar vele anderen vlogen door de lucht, ook de grote tenten die in het midden stonden IMG_1169moesten het bezuren. De bui was niet zo heftig en langdurig als in Pouch en de hagelstenen ontbraken maar iedereen die niet op tijd in de kantine was, was in een oogwenk doorweekt. De auto stond een eind verderop, dus snel de hounds erin doen kon niet, die waren uiteindelijk ook doorweekt. In een mum van tijd stond het hele terrein blank, plaatselijk, onder andere onder mijn partytent, wel 7 – 8 cm. water.

Ja, en ik had mijn keramiek natuurlijk al uitgepakt en uitgestald en de doosjes dreven weer in het water!! Wat een ravage! Een aantal kon ik nog een beetje droog houden maar de meesten waren al weer gedeeltelijk doordrenkt. “Gelukkig” werd het toen de bui over was gedreven weer zeer warm en kon ik de doosjes in het zonnetje laten drogen.

Ondanks dit buitje, was het een geslaagde show. Het kleine team mensen dat dit organiseert verdient een dikke pluim en ik zou het ontzettend leuk vinden als het aantal inschrijvingen wat zou groeien. Het is echt de moeite waard.

IMG_1174Ik had alleen Brandir in de jeugdklas ingeschreven. Hij kreeg 1U van John Wauben. De foto’s zijn genomen door Joke Groeneveld .

IMG_1177

Het wordt al een lekker ventje maar hij heeft nog erg veel tijd nodig.

 

Nederlands Jeugd Kampioen.

IMG_0009

 

Na in Goes zijn eerste U-tje voor het Nederlands Jeugd Kampioenschap te hebben gehaald (en een doorgeschoven CAC), pakte Brandir zijn tweede U-tje en een volledig CAC met BOS tijdens de show in Oss op 31 mei. Zijn derde U-tje en het reserve CAC pakte hij tijdens de show in Echt op 7 juli j.l. Hij is nu dus ook Nederlands Jeugd Kampioen.

Zijn volgende show is de Windhonden Show, daar heeft hij als het goed is weer wat meer concurrentie.

Een pas op de plaats voor Calhoun.

c16Nadat op 4 juni Calhoun zijn 7de chemokuur heeft gekregen, is hij er toch wel een paar dagen beroerd van geweest. Futloos, diarree en niet eten zeiden mij al meer dan genoeg. Op 1 juli zijn we weer naar Terneuzen geweest en werd naast zijn bloed ook zijn urine bekeken. Het bleek dat er sporen van bloed in zijn urine zaten, tevens waren er een aantal bloedwaarden iets te hoog. Dus…geen chemo en na een week terugkomen voor een uitgebreide echo van zijn ingewanden om te kijken waar dat bloed vandaan komt.

9 Juni, op de echo zag alles er prima uit; geen vervormingen, geen zichtbare uitzaaiingen, geen bloedingen, niets was er te zien wat het bloed in de urine kon verklaren. Maar er zat nog steeds wat bloed in en zijn creatinine was zelfs iets hoger dan de week ervoor. De enige verklaring voor het bloed in de urine is dat de nieren van binnen toch wel iets beschadigd zijn, dus Calhoun moet op een nierdieet. Dat is op zich helemaal geen probleem, zeker niet met barfen, en Calhoun eet braaf alles wat ik hem voorzet.

Intussen zijn we naar De Bilt geweest en Tomas was eigenlijk zeer tevreden over Calhoun. Hij doormat geen negatieve dingen alleen bleek inderdaad de medulla van de nieren wat te zijn aangetast. Na een lekkere acupunctuurbehandeling gingen we gerust gesteld weer naar huis.

Voor 31 juli hebben we weer een afspraak met Johan de Vos en hopelijk blijkt dan dat de waarden weer wat gezakt zijn.

185_8548

Europees Kampioenschap Coursing te Pouch.

IMG_9897Europees Kampioenschap Coursing te Pouch, Duitsland.

 

Tijdens het weekend van 22 en 23 juni jl. werd het Europees Kampioenschap Coursing op het schiereiland Pouch in de naaste omgeving van Bitterfeld georganiseerd. De vele negatieve geruchten vooraf en het hoogwateralarm zorgden ervoor dat we op alles voorbereid waren. Er zou geen schoon drinkwater zijn, de catering zou niet goed/voldoende zijn, het gebied zou overspoeld zijn geweest met alle gevolgen van dien en er zou te weinig mankracht zijn om alles te laten draaien. Gelukkig viel het allemaal mee en was dit alles prima in orde. Wat echter absoluut niet in orde was en waar het met een Europees Kampioenschap Coursing om gaat, waren de coursingvelden. Om te beginnen was het totale gebied bezaaid met glasscherven. Ettelijke weken ervoor was er een concert geweest en de bezoekers hadden hun glazen flessen achtergelaten die vervolgens kapot waren gereden door de bulldozers/vrachtauto’s die het terrein weer voor het volgende evenement moesten schonen. Ongelooflijk gevaarlijk natuurlijk voor een hondensportevenement. Voor donderdagavond was er een opruimactie gepland, als alle deelnemers naast elkaar over de coursingterreinen zouden lopen, moest het lukken om het meeste en gevaarlijkste glas op te ruimen. Maar… om zeven uIMG_1273ur brak er een enorm noodweer uit. Rukwinden die de dixie-toiletten als luciferdoosjes door de lucht lieten vliegen, extreem heftige regen en grote hagelstenen zorgden ervoor dat iedereen aan zijn luifel/voortent/partytent hing. En het duurde behoorlijk lang!

Vlak voor dat de storm losbarstte, zaten we net met een behoorlijk grote groep te eten. Chris en Henriëtte hadden zich enorm uitgesloofd op deze heerlijke maaltijd maar deze zou even later letterlijk de lucht in vliegen. Op het laatste moment besloten we om alles op te pakken en naar onze voortent en luifel te verplaatsen, zo’n kleine twintig meter verderop. Maar toen Simon en Sonja met een tafel volgeladen door het hekje wilde stappen en de tafel iets hoger moesten optillen, kwam er een rukwind en blies alles van de tafel af! Dat gebeurde dus bij iedereen die met een tafel in z’n handen liep. In een mum van tijd was het een ravage van je welste. Als de sodemieter moesten overal ramen en dakramen dicht, luifels moesten worden ingedraaid maar door de enorme wind was dit haast onmogelijk. Een bijkomend probleem was dat door de harde regen, de loeiende wind en de enorme donderslagen, die elkaar in een rap tempo opvolgden, het niet te verstaan was als iemand je iets toeschreeuwde. Er moest aan luifels gehangen worden maar tevens stond onze grote partytent die ik voor mijn keramiek wilde gebruiken, ook al opgebouwd. De hounds liepen ook nog buiten en snapte er niets van. Behalve Lavinia, die zag haar kans waar en begon al het eten dat ze kon vinden op de grond, op te eten. Als de sodemieter hebben we de hounds door open deuren naar binnen gedaan, niet kijkend welke hound waar en of we ze allemaal wel hadden. Onze luifel aan de voortent was al stuk, dus die hebben we eerst snel afgebroken voordat hij schade aan de auto zou aanbrengen, toen de luifel van Angelika gered, die van Sonja kon nog wel even wachten (dachten we) en toen met acht man aan de partytent gehangen. Grote hagelstenen sloegen tegen onze handen en dat deed verdraaid veel pijn. In een mum van tijd was iedereen doorweekt en stond er plaatselijk wel tien centimeter water. Onder anderen bij mijn partytent waar de boxen met keramiek al onder stonden. Hier was geen redden meer aan. Ook onze vriezertjes stonden diep in het water, alle stoelen, hondenbedden/kleden die buiten stonden, alles, alles was zeiknat. Toen de storm ging liggen en we de schade konden aanschouwen zakte de moed ons in de schoenen. Wat een ongelooflijke bende!! Overal lag eten, de IMG_1269pannen en schalen met eten stonden vol met water, overal lagen tafels, stoelen, borden en bestek. Nou ja, vuilniszak erbij en ruimen maar. Toen de grootste troep weg was zijn we naar de hounds gaan kijken. De meesten lagen rustig te slapen alleen een verwarde Brandir kwam bij Angelika uit de camper, Xena van Angelika, kwam uit Sonja’s camper en Silva van Sonja lag in onze auto. Na de boel weer een beetje op orde te hebben, hebben we eerst maar wat droogs aangetrokken en een glaasje sekt genomen, we zouden de volgende dag wel verder zien. Vrijdag scheen het zonnetje weer en droogde alles vrij snel op, behalve het honden”water”bed, die had wat langer nodig. Ik had natuurlijk ontzettend veel extra werk aan mijn keramiek. Alle doosjes waren doorweekt en ettelijke kon ik niet eens beetpakken. Eerst alles maar uitgestald zodat het een beetje kon drogen in de juiste vorm, gelukkig ging dit vrij snel en kon ik daarna alles uitpakken en de doosjes verder laten drogen en eventueel weer in model plakken met tape. Het keramiek heeft er niets aan over gehouden behalve degene die echt onder water stonden, die waren na drogen behoorlijk stoffig en heb ik met een kwastje af moeten stoffen.

Menigeen had behoorlijke schade en de enorme puinhoop die was ontstaan kostte vele uurtjes opruimen. Inmiddels waren de parcoursen uitgezet en het bleek al gauw dat er twee terreinen in ieder geval niet geschikt waren en niet voldeden aan de reglementaire eisen van de FCI voor een EKC-parcours. De minimum lengte is voor de grote rassen 800 meter en voor de kleine rassen 600. Alleen veld 1 voldeed hieraan en tevens was het een leuk en uitdagend parcours wat ook door de functionarissen goed te overzien was. Twee andere velden waren voor de draaier en de juryleden niet in z’n geheel te overzien, de één had een lengte van 500 en de ander 600 meter! Ook de weggelegde parcoursen stelden niet veel voor. Er was vorig jaar al met Simon afgesproken dat hij ook een parcours zou uitleggen. Dit zou veld 4 zijn. Simon was woensdag al begonnen met het uitlopen van een parcours maar kwam er al gauw achter dat hij niet de benodigde meters kwijt kon. Er werd beloofd dat er meer gemaaid en dat het glas opgeruimd zou worden. Helaas was dit vrijdag nog niet gebeurd en liepen er intussen verschillende mensen zich te bemoeien met het parcours zodat Simon zich genoodzaakt zag om zijn handen er vanaf te trekken. Hier werd iets weggelegd waar hij niet achter stond. Veld 4 zou alleen zondag in gebruik genomen worden en ook dit terrein voldeed dus niet volledig aan de eisen. Absoluut niet kampioenschapswaardig dus!IMG_9619

Op vrijdagavond vond de opening plaats in het amfitheater in het midden van het schiereiland. Daar Simon (bijna) te laat was en was vergeten om zijn oranje polo aan te trekken, stuurde ik Sonja met dat ding naar hem toe om en-publiek hem om te kleden.

IMG_9662Er waren verschillende sprekers en de hounds die vorig jaar toch bleken te hebben gewonnen, werden alsnog gehuldigd. Dit waren er twee, een Duitse Azawakh en onze Nederlandse Saluki; Non-Serviam Abdelhaziz van Henriëtte van Bodengraven en Chris Bekker. De opening werd opgefleurd door een balletgroepje met begeleidend orkest. De sfeer was weer super, en onder aanvoering van drie oranjegekleurde Nederlanders ontstond er een waar feestje tussen de optredens van het groepje.IMG_9663

Zelfs Sonja kon zich  niet meer beheersen en stapte op Bernd Rahms af om samen met hem een walsje te dansen op de vrolijke noten van het blaasorkest.

IMG_9681

 

 

 

IMG_9687

 

 

 

Vanuit 19 landen waren er 808 windhonden aangemeld, hierbij nog 157 reserves. Het aantal hounds dat daadwerkelijk startte was op zaterdag 305 en zondag 443. De grootste melding natuurlijk vanuit Duitsland met 159 hounds, Nederland had er 45. Voor het eerst geen Nederlandse Deerhounds aan de start, waar ik uiteindelijk om verschillende redenen wel blij om was. Ten eerste vanwege het glas, ten tweede vanwege de slechte en korte parcoursen en ten derde vanwege de atypische Deerhounds die we momenteel veel zien verschijnen op het coursingveld en ook overal winnen. Het was trouwens dit jaar zeer opvallend hoeveel atypische rasvertegenwoordigers er rondliepen. Honden waarvan ik toch echt dacht dat het kruisingen waren stonden ’s avonds op het podium. Het wordt hoog tijd dat er bij alle windhonden op raszuiverheid getest gaat worden.

IMG_9689

Wat wel opviel bij de grotere rassen zoals de Greyhounds, de Deerhounds en de volgende dag de Barsoi ’s, Chart Polski ’s en de Ierse Wolfshonden, was, dat er toch wel een behoorlijk percentage kreupel naar het podium liep. En dat zijn er dan toch nog maar twaalf van …. Volgens de Chef d’équipe was dit niet door glas maar door de slechte parcoursen/terreinen. Ook waren er wel ettelijke hounds afgemeld voor de tweede omloop vanwege blessures. Onder andere toch glas??

Al met al heeft Nederland niet slecht gepresteerd, twee eerste plaatsen, vier tweede plaatsen, één vierde en een vijfde plaats en toch hebben we drie keer het Wilhelmus gezongen.

IMG_9746

Ik wil wel nog een kritische noot toevoegen; we zien het steeds vaker gebeuren dat de FCI regulations for International Sighthound Races and Lure Coursing Events niet worden nageleefd.

In dit geval reglement nr. 1.2 Protection of animals
The safety and health of the animals must always guide all officials and participants during racing and lure coursing events.

en

4.11.2 Track length for lure coursing.
Distances to be applied for FCI European Lure Coursing Championship
• For Whippets and Italian Greyhounds: 600 – 800 metres
• For all other Sighthound breeds: 800 – 1000 metres
Small variations of the above distances are tolerated.

Twee jaar terug, bij het EKC in Nederland, heeft er een Whippet gelopen zonder haar entingsboekje en tevens had zij al een proefloop gedaan op het veld waar zij diezelfde dag uiteindelijk alsnog mocht lopen. Alleen al bij deze ene hound zijn er minstens een tweetal regels overtreden! Vorig jaar, in Hongarije, waren de velden wegens de Grondeekhoorn-gaten levensgevaarlijk, er was (net zo als dit jaar) niet voldoende reserve-materiaal aanwezig en zo kan ik nog wel even doorgaan. Regels zijn er kennelijk om met voeten te treden. Kunnen we ze dan niet beter allemaal afschaffen?? Dat maakt het een stuk relaxter!

 

Druk, druk, druk.

Eindelijk heb ik weer even tijd om wat te melden over de O’Cockaigne hounds. Bijna de hele meimaand zijn we onderweg geweest met hounds en caravan. Maar ik begin met 20 april. Op deze dag was de show in Goes. Hiervoor had ik Brandir aangemeld in de Jeugdklas. Er waren maar drie Deerhounds gemeld; Prince van Jasper en Ineke, Bibelot van Marijn en Brandir. Prince werd BOB en Brandir kreeg het reserve CAC. Hij heeft nu dus 1 puntje voor zijn Nederlands Jeugd Kampioenschap en daar het CAC doorschuift, ook een puntje voor het “volwassen” kampioenschap.

Op dinsdag 23 april kreeg Calhoun zijn 6de chemokuur. Hij verliest intussen erg veel haar maar daar waar het nagenoeg kaal was, begint het ook al weer te groeien. Hij reageerde niet zo goed op deze “laatste” kuur. Hij heeft lange tijd niet gegeten en is hierdoor behoorlijk afgevallen. Ook was hij duidelijk snel moe en had niet veel zin in wandelen. Daar Johan de Vos hem nog even wil doorbehandelen, hadden we een afspraak voor 10 mei. Eerst bloedprikken en controleren en daarna zouden we longfoto’s nemen. De bloeduitslagen waren niet zo denderend, een aantal waarden waren te hoog en hierop werd besloten dat er geen chemo gegeven zou worden. De longfoto’s zagen er “prachtig” uit. Hiep hiep hoera!!!! Dat was tenminste iets! Intussen is Calhoun weer helemaal de oude en dinsdag 4 juni gaan we weer naar Terneuzen voor eventueel zijn volgende chemokuur.

Op donderdag 2 mei vertrokIMG_9106ken we richting Berlijn. De overnachting halverwege was bij Sonja, Brandir wist niet wat hij zag toen zijn zusje hem kwam begroeten! De volgende morgen zijn we met z’n allen verder gereden richting Göhlsdorf, Simon was uitgenodigd om hier de Internationale coursing te komen jureren en ik was gevraagd om te keuren tijdens hun CAC-show. De coursing zou plaatsvinden op een groot omheind grasveld en gelukkig konden de hounds hier vrijdagmiddag al even lekker de benen strekken. Maar natuurlijk moest er ook gewandeld worden. Zaterdagochtend gingen Simon, Angelika en Sonja op pad en lieten al gauw het merendeel van de 9 hounds los. Het was meteen raak, ettelijke hazen moesten het hazenpad kiezen en Calhoun kreeg roodwild in zijn neus en was gelijk weg. Na een dikke 15 minuten kwam hij uitgepuIMG_9115 - kopiet terug, die had genoeg gelopen voor de rest van de dag! En Simon had genoeg stress voor de rest van het weekend, die liet Calhoun (gelukkig) niet meer los! Het weer was buitengewoon, bijna 30 graden maar met een klein beetje wind zodat het nog goed toefen was. Alleen voor een grote wandeling was het al gauw te warm voor ons bejaardenclubje; 3 van 10 jaar en 1 van 11,5. Op zaterdag dus de show, Sonja showde Brandir, Bernice en Silva. Er waren 9 Deerhounds gemeld, 8 aanwezig. Brandir en Bernice kregen hun eerste JeugdCAC en Brandir werd JeugdBOB. BOB en BIS werd de in Finland wonende Kilbourne Harvest Moon, de broer van de vader van Brandir en Bernice! Zondag dus de coursing waarvoor er twee Finse Deerhounds gemeld waren. Eén van hen was Blixten the Great Scott, deze reu heeft met Calhoun in Tsjechië gelopen tijdens het EKC in 2009. Het was duidelijk te zien dat hij een dagje ouder was! Maandagochtend zijn we allemaal weer vertrokken. Wij gingen eerst naar Tüttleben om onze caravan daar alvast neer te zetten voor het Pinksterweekend. Van hieruit zijn we dinsdag naar huis gereden.

c18

Donderdag 9 mei hadden we de Deerhound Clubmatch. Brandir werd derde in zijn klas, Coney won de Veteranenklas en Caintha werd derde in deze klas.

Vrijdagochtend 10 mei dus eerst met Calhoun naar Terneuzen geweest. Daarna gauw nog wat spullen in de auto, Calhoun eruit en Brandir erin en hup richting Dortmund. Sonja was gelijktijdig met mij vertrokken zodat we ongeveer gelijk in Dortmund zouden aankomen. Helaas belandde Sonja in meer files dan ik en was ik er dus eerder. Na een klein kwartiertje konden Brandir en Bernice elkaar weer begroeten en hebben we een heerlijke wandeling in het grote nabij gelegen park gemaakt. Zaterdag was de VDH-Europasieger-Ausstellung in de Westfalen Hallen. 18 Deerhounds gemeld, 17 aanwezig. Brandir won de Jeugdklas (2) en kreeg zijn tweede JeugdCAC, werd Europa Jugendsieger en JugendBOB. Bernice was niet gemeld. Voor de zondag waren er 9 Deerhounds gemeld en allen aanwezig. Brandir was nu de enige in de jeugdklas en kreeg een ZG omdat hij te jong was. Waarom meld je een jonge hond in de jeugdklas???? Je kan toch niet verwachten van een reutje van nog geen jaar dat die af is??!! Gelukkig konden we vroeg weg zodat we alles rustig konden inpakken en eind van de middag was ik weer thuis.

Brandir, 1 jaar en 3 dagen jong.Woensdagochtend vertrokken we weer richting Tüttleben alwaar we rond drieën aankwamen. Angelika en Sonja waren er iets later. Na alles weer te hebben geïnstalleerd namen we eerst een glaasje sekt. Het was heerlijk weer en het genieten kon beginnen. Alhoewel ik eerlijk  moet bekennen dat ik er nog steeds van baalde dat ik niet naar de Wereldtentoonstelling in Budapest doorreisde. Voor deze show had ik in november Calhoun, Brandir en Bernice gemeld. Helaas werd na melding de botkanker bij Calhoun geconstateerd. Ik heb nog geprobeerd om hem te vervangen door Coney maar kreeg nul op het rekest. Bernice bleef last hebben van haar panostitis en hierop besloot ik om maar niet te gaan. Want om nou alleen met Brandir dat eind te reizen en me daar in en in triest te voelen vanwege Calhoun, daar had ik ook geen zin in. Enfin, dan maar het beste ervan maken in Tüttleben. Brandir en Bernice hadden in ieder geval ontzettend veel plezier samen en samen met Angelika en Sonja hebben weIMG_9210 Cody op donderdag van zijn jas ontdaan. In etappes hebben we hem geschoren en geknipt en toen hij klaar was voelde hij zich weer als een jonge god.

IMG_9354

 

 

 

 

 

 

 

IMG_9365

 

Zaterdag waren er 6 Deerhounds gemeld voor de show. Brandir kreeg zijn 3de en dus laatste JeugdCAC en mag zich nu Duits Jeugd Kampioen (DWZRV) noemen ook werd hij JeugdBOB. Daar hij ook de enige reu was, was hij automatisch Beste Reu en BOS, hij moest het natuurlijk afleggen tegen Xena van Angelika, een volwassen teef die later ook nog BIS zou worden. Bernice kreeg haar 2de JeugdCAC. Ze showt zich in ieder geval erg goed, daar zijn we al erg blij mee. Hopelijk wordt ze nog sterker in haar gangwerk want dat ziet er nog niet erg fraai uit.

c14Intussen had het af en toe tot vaak zeer heftig geregend en stonden er overal gigantische plassen, zo ook op het coursingterrein. Zondag en maandag was dus de coursing waarvoor Simon gevraagd was het parcours te bouwen, te draaien en te masteren. Woensdagmiddag was hij al begonnen met het uitzetten ervan daar donderdagochtend de gemeente het weiland gedeeltelijk zou komen maaien. In eerste instantie had Simon een mooi lang parcours uitgelegd maar toen bleek dat de kettingzaag, normaal gesproken een ijzersterk draaitoestel, het niet trok. Alles nog eens nagelopen, ingekort, extra gemaaid, niets hielp. Het lag echt aan de kettingzaag. Zonde van het mooie lange parcours! Maar door de regen was het toch een zeer spectaculair parcours, de mensen moesten door water maar ook de hounds, wat nIMG_9269 - kopieatuurlijk prachtige foto’s opleverden voor de fotograven. Ook het middenterrein van de renbaan, waar Brandir en Bernice iedere dag even uit hun dak konden gaan, vertoonde grote plassen. Daar Brandir absoluut geen waterrat is, trok Sonja op een gegeven moment haar schoenen uit en stapte de plas in. Bernice volgde trouw maar Brandir vertrouwde het voor geen cent. Na veel lokken en snoepjes aanbieden stapte Brandir voorzichtig in de plas en ja hoor, hij liep door! Hierna heeft Sonja hem nog een paar keer de plas ingelokt en nu heeft hij door dat hij er niet in verdwijnt. Poei, poei, wat een watje!

IMG_9456 - kopie

Op dinsdag was er renbaan training. Afgelopen jaren heeft Calhoun altijd een rondje renbaan gedaan, hij vond dat geweldig! Ook nu haalde ik hem op voor een rondje. Toen hij het haas hoorde en zag was hij niet te houden! Hij sprong in het rond en gilde van enthousiasme. Toen hij eindelijk aan de beurt was sleurde hij me langs het starthok en kon amper wachten tot het haas kwam. Hij startte super enthousiast en heeft het hele rondje gelopen. Geen Saluki-tijden meer voor Calhoun maar genoten heeft hij!!Two houndsWoensdag kookdag. Sonja, Angelika en Simon zouden voor zo’n 20 man koken en vertrokken, na het boodschappen doen, de keuken in. In vergelijk met twee jaar terug, toen waren er 60 mensen om te eten, hadden ze niet veel werk. Om zeven uur konden we aan tafel en zoals gewoonlijk vond iedereen het heerlijk!

Door de regen besloten we niet langer te blijven, hebben donderdag de boel weer ingepakt en zijn in één ruk door naar huis gereden. Bergen wasgoed, een natte voortent, een vuile caravan en mijn keramiek dat ik af wil hebben voor het EKC eind juni, zorgden ervoor dat er weinig tijd over bleef om ons te vervelen. Morgen vertrekken we weer richting Lichtenvoorde alwaar renvereniging Swift voor de eerste keer een coursing organiseert waarvoor Simon zijn medewerking heeft aangeboden. Hopelijk zit het weer een beetje mee, dat is wel zo plezant.

IMG_9139 - kopie

Eindelijk!!

SCAN0091Na bijna twee jaar mocht ik op 15 maart jongstleden eindelijk de titel “Nederlands Kampioen Schoonheid en Prestatie” voor Calhoun ontvangen. Vandaag vond ik na thuiskomst een grote “Raad van Beheer” enveloppe in de bus met daarin dezelfde titel voor Caintha. Ze zijn de eerste twee Deerhounds in Nederland die deze titel mogen dragen.SCAN0090

We hadden weer een heerlijk weekend in Axel. Simon heeft zich twee dagen uitgeleefd met het draaitoestel en ik met de hounds. Coney wordt in etappes gefatsoeneerd en met zulke dagen heb ik daar wat meer tijd voor maar na een uurtje plukken en kammen is Coney hetc2 altijd al spuugbalen zat en zodra ik even niet goed op let knijpt ze ‘m er tussenuit. Ik kan me er wel wat bij voorstellen en laat ze dan ook maar een poosje met rust. Calhoun had een super weekend. Op vrijdag had hij al in de gaten dat het aangrenzende park stikte van de konijnen. Daar het “erg” lastig is om hem aan de riem te houden, liet ik hem maar gaan. Samen met Brandir dook hij regelmatig de bosjes in. Dolle pret! Op zaterdag heeft hij samen met Caintha gecoursd. Hij startte weer als een speer en genoot er duidelijk van. We blijven het wel eng vinden maar hij weet intussen zijn lichaam heel goed te gebruiken.

Sinds ongeveer twee maanden krijgt Caintha tabletjes voor haar iets te traag werkende schildklier. Ik vond ze al een poosje zo sloom en ze zat niet lekker in haar velletje. Na een uitgebreid bloedonderzoek bleek dat haar schildklierwaarde net iets onder normaal was, het was echt minimaal! Toch maar die tabletjes proberen en ja hoor, ze werd weer actiever en vrolijker. Na zes weken weer bloed afgenomen en nu was de waarde goed. Dus we houden het maar zo, is voor haar ook veel prettiger!

Weekendje Breed show in Engeland.

scannen0003

Daar Sonja en ik gepland hadden om naar de Breed show van de Engelse Deerhound Club te gaan, is Sonja de dagen tussen het Pinksterweekend en de Breed show hier gebleven. Het gaat gelukkig een stuk beter met Bernice en zodoende hadden de pups lol voor tien. De eerste dagen konden ze gewoonweg niet ophouden met spelen en moesten we ze af en toe binnen halen om tot rust te komen. Het probleem is dat als ze moe worden, ze inschattingsfouten gaan maken en dan ergens tegen aan lopen. Zo hadden ze al een paar keer over een bank gesprongen maar op een gegeven moment ging dit dus fout en liep Brandir op drie poten met een gat in z’n pols, een flinke schaafwond op zijn knie en een enorm opgezwollen tweede dij. Traumeel en koude kompressen deden hun wonderen en de volgende dag liep hij weer als een kieviet. Ook Silva en Calhoun vinden het schitterend om achter de pups aan te jagen hier op het terrein maar dat hebben wij liever niet want het eindigt altijd in een potje inhakken op één van de twee pups. Enfin na een kleine week spelen werden Brandir en Bernice wat rustiger en dat gaf goede vooruitzichten voor de trip naar Engeland want het was natuurlijk voor het eerst dat ze zich in een hotel netjes moesten gaan gedragen en gelukkig hebben ze dat ook gedaan.IMG_8996

De reis via de Eurotunnel verliep voorspoedig tot dat we in Engeland onder Londen kwamen. Hier waren ze, zoals altijd, met de weg bezig en dit veroorzaakte natuurlijk lange files. Iets later dan gepland kwamen we bij het hotel aan en zijn we eerst met de hounds gaan lopen. Het grootste gedeelte van het enorme landgoed was in beslag genomen door een golfcourse maar er waren ook een paar sportvelden waar geen kip te zien was. Hier hebben we dagelijks Brandir en Bernice lekker kunnen laten ravotten want dat hebben ze toch echt nodig! Helaas vergaten we iedere keer het fototoestel mee te nemen anders hadden we echt wel een paar hele mooie plaatjes gehad. Jammer! Brandir vond al die Deerhounds erg spannend, iedere keer als er ergens iemand met een Deerhound aan de lijn liep moest hij dat goed bekijken, net alsof hij nog nooit een Deerhound had gezien! Hij wilde ze ook altijd allemaal begroeten en vooral de hele kleine pupjes vond hij schitterend. Op een gegeven moment stonden we te praten met Mick Peach toen Toby, de fokker van Brandir en Bernice, op ons af kwam. Een vreugdevol weerzien en na even goed kijken herkenden ook de pups Toby. Het was mij wel opgevallen dat er in één van de auto’s die bij ons stonden, een Deerhound zeer geïnteresseerd naar ons stond te kijken. Totdat Betina naar ons toe kwam en zei dat het Cscarf was! Ik ben gelijk naar hem toegelopen en door het autorek heen werd ik helemaal afgelikt. Betina had zeer ernstig haar enkel verzwikt en hierop bood ik meteen aan om Cscarf de volgende dag te showen. Dat vond ze wel een goed iIMG_9009dee.

scannen0012

Op zaterdag moesten we vroeg uit de veren want Brandir zat in de eerste klas. Keurmeester was Sandy Platt van de Charbonell Deerhounds. Het weer was gelukkig iets beter dan vrijdag, minder wind maar nog wel erg fris. Het zonnetje scheen waterig maar in de loop van de dag werd ze sterker en als de wind er even niet was, was het heerlijk. Brandir zat in de Puppy klas waarin er 11 gemeld waren maar hiervan waren er 8 aanwezig. Hij kon zich niet erg concentreren op het showen, al die Deerhounds om de ring waar hij niet heen mocht was wel erg moeilijk voor hem. Hij keek zijn ogen uit! Maar toch wierp de ringtraining, die ik een paar weken met hem gevolgd had, zijn vruchten af. Het lopen ging prima en af en toe bleef hij ook netjes staan, door de spanning iets te gespannen en hierdoor iets te weinig Deerhound Club OS 6APR13 Image 63 (Nikon ref 136)hoeking tonend maar ik mocht niet klagen want hij werd derde!

Cscarf stond in Open Dog, 10 gemeld, 7 aanwezig. Hij liet zich heel goed showen door mij en ondanks dat hij niet in topconditie was, liep hij als een speer, ik kon hem af en toe amper bijhouden. Hij werd als tweede geplaatst, achter de Crufts winnaar van dit jaar. Uiteindelijk werd hij reserve Best Dog, 45 reuen achter zich latend! c14

Zondag stonden we wederom vroeg op daar ik Betina had beloofd om met Cscarf in de Champion Parade te lopen. Om half tien waren we bij de ring maar er was nog nagenoeg niemand aanwezig. Normaal krijg je op vrijdag bij aankomst een map met alle informatie betreffende zo’n weekend; hoe laat, wat en waar. Erg handig. Maar deze keer hadden we niets ontvangen en moesten we het iedere keer aan iemand vragen met het gevolg dat we af en toe tegenstrijdige informatie kregen. Enfin, we waren duidelijk te vroeg maar dit had het voordeel dat Brandir en Bernice even konden wennen aan de doedelzakspeler. Ze vonden het erg interessant en moesten het van dichtbij bekijken.IMG_9058 Kwart over tien waren de meeste Engelse Kampioenen aanwezig en moest ik voorop met Cscarf achter de doedelzakspeler aan richting de ring. Ik heb dit nu al een aantal keren gedaan en vind dit altijd een erg emotioneel moment. Mary Girling stelde iedere kampioen voor en tijdens de ereronde door de ring werden we door de omstanders beloond met een luid applaus. Hierna snel een kam door Brandir want die was gemeld voor de Maiden Dog or Bitch Class. Hij was wat relaxter, wat gewend aan alle Deerhounds om de ring en showde een stuk beter. Hij werd derde van de vijf en kreeg zijn tweede mooie gele rozet. Een prachtig speeltje!

Na nog even genoten te hebben van het prachtige weer, alle Deerhounds en onze vrienden en bekenden gedag te hebben gezegd, zijn we weer richting Nederland vertrokken. Natuurlijk hadden we weer file in België en kwamen ’s avonds na achten moe maar voldaan thuis. Het was een heel gezellig weekend en de pups hebben weer veel geleerd!

IMG_9037IMG_9095

Calhoun leeft zich uit op het coursingveld!

CC2000 had weer een heerlijk weekend!DSC_2520

 

Ondanks de behoorlijke kou waren we tijdens het Paasweekend met onze coursingvrienden te gast bij minicamping “De Ganzenhof” in Bladel. Hier organiseerden wij wederom een heerlijke funcoursing op een groot weiland. Een kleine 60 hounds waren er gemeld en alleen Marij Tuip met haar Barzoi’s was door omstandigheden niet aanwezig. Marc Goetstouwers leefde zich weer uit in zijn passie en heeft vele mooie foto’s gemaakt. Marc…. BEDANKT!!! Ook Sonja was weer van de partij en zij was zo lief om voor iedere deelnemende hound een zakje met zelfgebakken koekjes mee te brengen. De hounds vonden ze héééérlijk!! Sonja, namens iedereen, nogmaals bedankt!!

DSC_2464Voor mij had dit weekend wel iets heel speciaals. Brandir en Bernice hadden in februari wel een keer wat gedaan bij ons achter op een paardenwei maar nog nooit als er andere mensen en honden bij stonden. Ondanks de groeipijnen liep Bernice goed, ze liet zich absoluut niet afleiden. Als ze eenmaal over deze kwaal heen gegroeid is, denk ik dat ze een hele goede coursing hound zal worden. Brandir liep het gehele parcours zeer goed volgend en al met een behoorlijke snelheid; een belofte voor de toekomst.

Caintha en Calhoun liepen al de hele dag te zeuren dat ze eigenlijk ook wel wilden coursen. Caintha is al 10 jaar en ik had lang geleden al had gezegd dat er niet meer gecoursd wDSC_2536erd maar ze wilde zo graag dus stemde ik toe. Ook Silva, bijna 7 jaar jong, wilde haar benen nog wel een keer strekken en uiteindelijk besloten we om Caintha, Silva en Calhoun tegelijk het coursingveld te laten bestormen. Een aantal mensen keken raar op toen wij met dit drietal bij de start verschenen. “Welke gek laat er nou een Deerhound met drie poten coursen”? Maar de mensen moesten eens weten wat Calhoun allemaal doet op die drie poten!

Ik merkte gelijk al aan Calhoun dat het hem menens was en niet zo als de DSC_2538laatste keren; fanatiek naar de start lopen en dan blijven staan. Ook Caintha was weer ouderwets fanatiek. Bij de start aangekomen waren ze amper te houden, ze hadden er echt zin in. Wel hadden we Simon gezegd maar een klein stukje te draaien, zo’n 300/350 meter was genoeg.

DSC_2539Het eerste stuk liepen ze gelijk op maar al snel waaierden ze wat uit waardoor wij wat minder gespannen toekeken. Want ja, het was voor de eerste keer dat Calhoun achter het nephaasje aanging en op een botsing zaten we niet te wachten.

DSC_2543

 

Het was duidelijk dat ze er alle drie echt van genoten en bij de opvang aangekomen ging het ook perfect. Simon weet precies hoe hij moet draaien om botsingen te DSC_2544voorkomen. Het was heerlijk om Calhoun weer te zien coursen en hij vond het ook zalig. Ik ben blij dat ik toentertijd het besluit heb genomen om zijn poot te laten amputeren, hij doet het zo goed. En ik weet zeker dat als ik het niet gedaan zou hebben, ik hem al lang geleden had moeten laten inslapen. Ik hoop dat er meerdere mensen, door Calhoun, ervan overtuigd raken dat ook een grote hound heel goed op drie poten kan leven en nog veel plezier kan hebben.

DSC_2547

 

 

 

3 X 10 = 30!!!

IMG_8894

IMG_8892 - kopie

Caintha, Cute Coney en Commander Cody 10 jaartjes jong!

Vandaag, 26 maart, zijn Caintha, Cute Coney en Commander Cody, 10 jaar geworden. Een zeer respectabele leeftijd! Ze zijn nog zeer fit, wandelen iedere dag mee en spelen volop met Brandir. Caintha en Coney hebben hier hun hele leven gewoond maar Cody is vorig jaar juni terug gekomen en heeft zich in een mum van tijd aangepast aan ons levensritme. Met het reizen heeft hij geen probleem en de lange wandelingen vindt hij heerlijk.      IMG_8897 - kopie

Cody is een echte woolly maar dat maakt hem juist heel aantrekkelijk. De meeste mensen denken nog altijd dat hij een puppy is, zeker als hij ook nog eens met een stok gaat lopen spelen of gekke bokkesprongen  maakt! Daar is hij erg goed in!

IMG_8874 - kopie

IMG_8870 - kopie

 

 

 

 

 

IMG_8872 - kopie

 

Is het geen heerlijk ventje?!IMG_8944 - kopie

IMG_8948 - kopie

IMG_8884 - kopie

IMG_8928 - kopie

 

IMG_8905 - kopie

We zijn vandaag naar “De Mosten” geweest. Een recreatiegebiedje hier net over de grens in België. Je kan er heerlijk wandelen maar het belangrijkste is dat het bestaat uit zand en water! En vandaag stond er ook nog eens een straffe wind! Wat wil een windhond nog meer??!!

 

 

 

 

 

 

Ook Calhoun doet dapper mee!

De Deerhound Standaard in woord en beeld.

Een Deerhound bestaat uit gebogen lijnen.Na er maanden aan gewerkt te hebben, heb ik het nu gepubliceerd; “De Deerhound Standaard in woord en beeld”.

U kunt dit vinden onder ‘De Deerhound’.

Ik had al zeer lang het idee om dit te doen omdat er veel mensen zijn die eigenlijk geen idee hebben wat er in de standaard bedoelt wordt of er geen beeld bij hebben. Daar ik toch al een poosje meedraai in de Deerhoundwereld en als keurmeester het één en ander geleerd heb over anatomie, ben ik van mening dat ik hier wel goed aan doe. Mocht u vragen, toevoegingen en/of opmerkingen hebben, dan hoor ik dat graag.

Calhoun, still going strong!

Intussen heeft Calhoun zijn derde chemokuur gehad en gelukkig wederom geen vervelende bijwerkingen. De eerste vier dagen na het toedienen krijgt hij wel Cerenia tabletjes tegen misselijkheid en die doen hun werk prima. Hij blijft gewoon eten. Ook de Peroxicam krijgt hij nog steeds. Wel is hij momenteeIMG_8798l zijn garnituur aan het verliezen. Ook zijn poten worden steeds kaler. Maar als dat het ergste is, teken ik ervoor.

Johan de Vos heeft besloten om Calhoun de ene keer Carboplatin en de andere keer Epirubicine toe te dienen dit in verband met het soort Osteosarcoom. Nu maar hopen dat het gewenste effect zich ook openbaart; een langere levensduur. Wel krijgt Calhoun holistische ondersteuning en geeft ik hem sinds kort ook Salvestrol. Dit schijnt zeer sterk celbeschermend te werken en we hebben er al zeer positieve verhalen over gehoord. Dus proberen maar!

Wij zijn er intussen wel achter dat bij Calhoun z’n gehoor in zijn linkerachterpoot zat. Luisteren doet hij amper en zeker als hij denkt iets te zien of erg graag iets wil zien, is hij weg. Ik kan dan maar het beste een beetje achter hem aan lopen want komen doet hij in principe toch niet. Als ik dan maar in zijn buurt blijf en op IMG_8669 - kopieeen gegeven moment de anderen luid en duidelijk een koekje geef, komt hij vanzelf weer terug. Wel lastig, want je moet er wel de tijd voor nemen, even vlug uitlaten voor je een afspraak hebt is er niet meer bij. Hem aan de riem houden is erg lastig omdat zijn tempo heel anders is en het voor hem vrij moeilijk is om langzamer te lopen. Wil ik zo lopen dat het voor hem makkelijk gaat, dan moet ik joggen. Dat houd ik wel even vol maar geen 20 minuten of langer! Het is ook best wel beangstigend als hij ergens achteraan schiet, als er iets met zijn rechterachterpoot gebeurt hebben we een groot probleem. Maar ja, hij moet nog wel een beetje zichzelf kunnen blijven en van het leven genieten.

 

Archieven