o'cockaigne

Hier zit ik dan, met één hand te typen omdat Cearrean op mijn andere arm ligt. Moeder Cytaugh is voor het eerst na de geboorte van Cearrean met Simon, Chidish en Brandir een stukje wandelen in het bos. Ze heeft wel al ettelijke keren hier een ‘rondje bos’ gedaan maar voor haar geestelijk welzijn is een echt bos wel weer eens goed. Cearrean werd wakker en lag zich te vervelen, een hoop gemopper en gepiep kwam er uit de werpkist. Ja, en dan pak je hem op en kan je geen klap meer doen.

Als mama niet bij hem ligt, ligt Slaapschaap bij hem en dat gaat prima. Als je Cearrean neerlegt en vervolgens kloppend Slaapschaap tegen hem aan, wordt hij gelijk rustig en valt in slaap. Ook ligt hij regelmatig over of onder Slaapschaap, het zijn echte maatjes!

Gisteren was Cearrean een week oud en woog eind van de dag 1430 gram. Toen ik hem vanochtend om half 10 woog, woog hij 1510! Nou moet ik wel zeggen dat hij bijna de hele nacht in de weer was waardoor ik hem veel bij Cytaugh heb gelegd. Hij groeit trouwens sowieso ’s nachts het meeste.

Cytaugh doet het met de dag beter. Wat ze al heel snel had geleerd is dat als ik zeg dat ze zich moet omdraaien, dat ze dan op haar ander zij gaat liggen want het is natuurlijk zeer belangrijk dat alle tepels gelijkmatig worden gebruikt. Ze doet dit perfect!

Gisteren eind van de middag wilde Cytaugh gezellig bij ons in de keuken liggen. Geen probleem, kind mee en oppas ernaast zodat Cearrean niet van het bed afvalt! Want uit bed vallen, daar heeft hij patent op! Eén van de eerste nachten was hij al uit zijn doos gevallen terwijl die toch zo’n 30 centimeter hoog is! Nu ligt er een rooster overheen zodat hij er niet meer uit kan.

Intussen is Simon al weer terug van de wandeling en ligt Cearrean lekker te drinken bij Cytaugh. Meestal geeft ze gelijk goed melk, soms moet ik nog een paar tepels masseren. Hij krijgt in ieder geval genoeg want zijn buikje is goed gevuld. Als hij door de kist heen kruipt lijkt hij wel op een walrus!

Vanmiddag heeft hij ook even bij Cytaugh in het kantoortje gelegen. Dit is Cytaugh’s lievelingsplekje. Maar ik moet er dan wel bij blijven anders verdwijnt hij onder de radiator of achter een kast waar je nooit meer bij kan! 

Cearrean Argyll doet het goed! Na de moeilijke start komt hij nu iedere dag héél véél aan; de eerste drie dagen was het samen maar 91 gram, zondag kwam hij 166 gram aan en gisteren 139 gram. Hij weegt nu met 6 dagen 1250 gram! Het is ook geen pupje meer maar een pup. Ik kan hem nu al niet meer met één hand vasthouden!

Met Cytaugh gaat het gelukkig ook steeds beter maar ik moet wel bekennen dat ik haar op de Strezz-druppeltjes van Phytonics heb staan. In het begin een hoge dosis en meerdere keren per dag, nu nog maar 10 druppels 3 keer daags. Het heeft duidelijk een zeer positieve uitwerking op haar. De laatste dagen blijft ze gelukkig wat langer liggen in de werpkist, met de pup op, over of tegen haar aan. Heel sporadisch gromt ze nog tegen hem, meestal als hij via haar tepels omhoog klimt over haar buik. Kennelijk is dat toch nog wat gevoelig. Zijn nageltjes kunnen het niet zijn want die zijn inmiddels al 2 keer geknipt.

Ze poetst hem nu ook veel beter, vooral zijn buikje, van zijn poepjes moet ze niets hebben, dat mag ik nog steeds doen. Wel moet ik iedere keer weer de melkfabriek aanzetten, dat betekent minstens 5 minuten per tepel masseren voordat er melk uitkomt. Overdag als Cearrean regelmatig tussendoor een slokje neemt valt het wel mee maar ’s nachts is het echt nodig. En dan duurt een drinksessie toch wel lang en zijn de uurtjes dat je slaapt erg kort!

Opvallend is dat Cearrean niet veel behoefte aan warmte heeft. Ook de eerste dagen niet. 27° vond hij echt al teveel, hij kroop dan altijd naar het uiterste minst warme hoekje. Na een poosje bij zijn moeder te hebben gelegen zoekt hij meestal de rand van de werpkist op zodat hij niet de stralingswarmte van Cytaugh heeft. Ook in zijn doos ligt hij vaak niet onder de lamp die een gedeelte op 25° houdt maar gaat languit in het koeler gedeelte liggen. Nu houden we de temperatuur in huis constant rond de 20° en dat vindt hij prima. Ik ben dus blij dat hij niet tijdens die hete zomerdagen is geboren maar het zal de komende zomer als het weer zo warm wordt, wel moeilijk voor hem worden! Gelukkig heeft hij de kans om ‘mee te groeien’ met de temperatuur.

Vandaag, eerste Kerstdag, vertoont Cearrean al duidelijk speels gedrag. Hij hapt in je vinger (nee, niet om op te zuigen), in Cytaugh’s baard en zijn eigen pootjes. Als je hem kietelt is het net of hij lacht en graait met z’n pootjes in de lucht, hij begint al echt te reageren! En het lijkt alsof op zeer korte termijn zijn oogjes open gaan, ik ben benieuwd of hij hier ook mee vooruit loopt.

En daar is hij dan, Cearrean Argyll O’Cockaigne, zoon van Argyll Bryan from the Market Garden en Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden.

Op dinsdagmiddag 18 december, de 62ste dag van haar dracht, daalde Cytaugh’s temperatuur naar 37,4 maar ze gaf nog geen melk en lag uiterst rustig in een diepe slaap. Woensdagochtend was de temperatuur na een flinke stijging ’s nachts, toch verder gezakt naar de 37.2 om vervolgens weer snel op te lopen. Nu had Cytaugh wel een paar keer lopen graven maar was verder nog erg rustig. We hadden al contact gehad met de dierenarts over de keizersnee dus toen ik belde om te melden dat ik het graag vandaag zag gebeuren, konden we om 13.30 uur terecht. Bij binnenkomst konden we gelijk doorlopen en werd Cytaugh voorbereid. Cytaugh was intussen al helemaal in paniek want na de operatie aan haar voet moet ze echt niets meer van dierenartsen hebben en ze voelde haarfijn aan dat dit niet leuk werd. De keizersnee zou onder plaatselijke verdoving plaatsvinden maar omdat Cytaugh er gelijk al zo’n toestand van maakte, kreeg ze een dusdanige hoeveelheid kalmeringsmiddel dat ze eigenlijk totaal weg was. Nadat de arts een kleine incisie had gemaakt en de baarmoeder met inhoud had gevonden merkte hij meteen al op dat het een joekel van een pup was. Hij was niet alleen extreem groot maar ook extreem levendig en de arts had moeite om hem uit de vliezen te krijgen vanwege het enorme gespartel. Zodra de vliezen waren verwijderd en hij lucht kreeg was hij ook duidelijk te horen!

Helaas bleef het er bij één maar qua grootte en geluid telde die wel voor twee! Nadat hij was droog gewreven en Cytaugh weer in elkaar was gezet en op de grond gelegd om bij te komen, hebben we hem zijn eerste flesje melk gegeven. Veel dronk hij nog niet en we hoopte ook dat Cytaugh snel haar eigen fabriekje op gang zou brengen zodat hij de belangrijke biest tot zich kon nemen.  Eenmaal thuis en op de weegschaal bleek Cearrean maar liefst 745 gram te wegen en dat twee uur na zijn geboorte!

Hij was ook zeer sterk en kroop al snel over zijn moeder heen om te kijken of er aan de andere kant wel wat te drinken was. Gelukkig kwam na een paar uur, onder invloed van de toegediende oxytocine, de melkproductie op gang en kon Cearrean de broodnodige biest drinken. Maar Cytaugh was nog steeds een beetje suf van de operatie en had weinig interesse in hem. Dus heb ik een doosje voor hem klaar gemaakt waarin hij veilig kon slapen en zodat Cytaugh haar rust kreeg.

In de loop van de nacht bleek dat Cytaugh helemaal niets van Cearrean moest hebben. Ze draaide in eerste instantie alleen haar kop weg maar later begon ze te grommen en viel zelfs af en toe naar hem uit. We konden Cearrean niet zonder strenge toezicht bij haar laten. Dat betekende dus de eerste slapeloze nacht want meneer was het er helemaal niet mee eens om in z’n eentje in dat doosje te moeten slapen. Donderdag nam Cytaugh’s negatieve houding alleen maar toe en moest ik echt heel erg opletten dat er niets gebeurde, geen halve seconde durfde ik ze zonder toezicht bij elkaar te laten. Gelukkig mocht Cearrean, zo lang hij niet te wild deed, wel bij haar drinken maar het bleef oppassen. Het was duidelijk dat Cytaugh’s spieren een flinke opdonder hadden gekregen tijdens de voorbereiding van de keizersnee; terwijl ze al vastgebonden op haar rug lag op de operatietafel, had ze een paniekaanval gehad tijdens het toedienen van de plaatselijke verdoving. Hierbij probeerde ze natuurlijk weg te komen maar als je vastgebonden ligt zijn de spieren de dupe. Al haar buik- en achterhandspieren waren extreem pijnlijk en iedere aanraking was eigenlijk teveel. Dus haar gedrag was wel te verklaren. Helaas mag ze geen pijnstiller daar ze ook al op de antibiotica staat en al dat spul krijgt Cearrean natuurlijk ook binnen.

Vrijdagnacht rond 2 uur kreeg ze ineens wat meer interesse in haar zoon en snuffelde uitgebreid aan hem. Ook mocht hij dichter bij haar hoofd komen en weer over haar heen kruipen. He, he, zouden we het lek boven hebben? Maar toen Cearrean zich tegen vijven meldde om te drinken en ik hem, nadat ik Cytaugh had geattendeerd, bij haar wilde neerleggen hapte ze naar hem en dat was goed raak! Gelukkig kon ik geen beschadigingen constateren en na Cearrean te hebben gerust gesteld en Cytaugh haar riem te hebben om gedaan en haar snoet te hebben omwikkeld met de lijn, kon Cearrean weer wat bij haar drinken. Deze gebeurtenis heeft toch wel behoorlijk het vertrouwen beschadigd en vanaf dit moment houden we haar met argusogen in de gaten.

De melkproductie was zeer wisselend en werd eigenlijk alleen maar minder in plaats van meer, Cearrean kwam in twee dagen tijd maar 40 gram aan. Het flesje wilde hij niet meer nadat hij het echte spul had geproefd, wel bleef hij net zolang bij Cytaugh drinken tot hij verzadigd was maar dit duurde soms wel 45 minuten en dat kost natuurlijk ook ontzettend veel energie. Om de groei een beetje te kunnen volgen meet ik zijn mooie lange staart. Nou, die groeit ongeveer een halve centimeter per dag! Op donderdag was hij 12 centimeter en op vrijdag al 12,5!

In de loop van de vrijdag ging het gelukkig wat beter met Cytaugh, ze gromde nog maar nauwelijks naar Cearrean, toonde meer interesse en begon voorzichtig zijn buikje te poetsen. Maar zodra Cearrean begon te plassen stopte ze ermee! Bah, dat is vies! Ook de ontlasting opruimen was voor mij weggelegd, vond ze. ’s Avonds had ze ineens weer meer melk en Cearrean had een mooi rond buikje maar dat was van korte duur. Een paar uur later was er weer nauwelijks wat te eten voor hem.

Intussen had ik een slaapschaapmaatje voor Cearrean laten komen, een pluche schaap met een kloppend hartje. Hij vond het wel een succes en heeft er heerlijk de nacht op/mee door gebracht.

Van vrijdag op zaterdag was hij maar twee keer wakker maar het duurde al met al een uur voordat zijn buikje rond was en ik hem weer bij zijn slaapschaap kon leggen. Bij Cytaugh laten slapen zonder toezicht doen we absoluut niet, daar is onze Million Dollar Baby te kostbaar voor!

Vandaag gaat alles gelukkig nog beter, Cytaugh heeft hem bijna helemaal geaccepteerd, ze poets zijn buikje zolang er maar niets uitkomt, en het lijkt erop dat de melkproductie langzaam wat beter wordt. Soms wil hij wel wat uit het flesje drinken maar dat moet wel extra lekker gemaakt zijn door middel van Roosvicee. Cearrean’s staart is intussen 13 centimeter en hij is vandaag in 6 uur tijd 15 gram aangekomen. 

Nu, om 16.00 uur ziet het er zo uit en hopelijk zet deze trant zich voort en hebben we een stressvrije Kerst!

We houden u op de hoogte.