o'cockaigne

Regelmatig rij ik even naar Oud Gastel om de pupjes te bewonderen. Helaas is het kleine reutje een aantal dagen later alsnog overleden, zijn longetjes waren niet voldoende ontwikkeld. Echt zonde, het was zo’n mooi ventje!

Gelukkig doen de drie overgeblevenen het erg goed, ze groeien als kool en hebben inmiddels de oogjes open en ‘stappen’ door de werpkist. Het is toch altijd weer een genot om te aanschouwen, ik kan wel uren boven de kist blijven hangen!

Iedere keer als ik daar vandaan kom, word ik wild kwispelend, uitgebreid besnuffeld door Brandir. Ik weet het, hij is bezeten van puppy’s en kan niet wachten tot hij ze mag zien. Maar ja, hij moet net als ik nog even geduld hebben tot ze oud genoeg zijn.