o'cockaigne

Na het overlijden van Caintha, 13 januari, heb ik ’s morgens vroeg Sonja uit haar bed gebeld en gevraagd of ze alsjeblieft kon komen. Mijn gedachten waren toen alleen maar bij Brandir. Hoe hij reageerde op het verstilde lichaam van Caintha zei mij meer dan genoeg. Hij was natuurlijk ook nog nooit alleen geweest. De hele ochtend was hij totaal van het padje af en keek mij vanonder zijn wenkbrauwen wantrouwend aan. In de loop van de middag was Sonja hier, het is toch zo’n kleine 500 kilometer en dat met de camper duurt even. Toen Brandir de camper het terrein op zag komen ging hij gelijk uit z’n dak. Gelukkig, dat hielp!

Maar het was wel erg vreemd, de vorige keer dat Sonja hier was waren ze nog met z’n zessen, de Deerhounds, nu in totaal nog maar drie. Sonja heeft op 29 december de oude Lavinia moeten laten inslapen. Lavinia kon geen rust meer vinden en was de laatste nachten alleen nog maar aan het rondlopen, dat is voor niemand gezond. Lavinia is 13 jaar, 2 maanden en 15 dagen oud geworden. Ook deze dame zullen we enorm missen, juist omdat ze net als Caintha zo onproblematisch was.

Na lange wandelingen en wat coursingtraining is Sonja zondag 18 januari weer vertrokken. De eerste dagen hierna ging het nog wel met Brandir maar daarna stopte hij weer met eten en liep piepend door het huis. Wat had ik met hem te doen!

1 februari kwam het toevallig zo uit dat Simon voor zijn werk naar Denemarken moest en ik dus een lift kon krijgen naar Hermannsburg alwaar Sonja woont. Zondagochtend propten we onze spullen in de auto, een lekker matras voor Brandir erbij en rijden maar. Na vier en een half uur kwamen we in Hermannsburg aan. Brandir en Bernice waren natuurlijk intens blij dat ze elkaar weer zagen! Die middag hebben we weer wat coursingtraining gedaan en wat lopen ze goed!!! Ze zijn beide kennelijk alle pijntjes en nare ervaringen kwijt en lopen echt formidabel. Nu maar hopen dat het zo blijft.

De volgende dag lag er sneeuw! Heerlijke wandelingen hebben we gemaakt, je kan daar uren lopen zonder iemand of een straat tegen te komen. Zalig!

Daar Sonja twee poezen heeft, hadden we besloten dat Brandir er maar aan moest wennen dat ook dezen in dit huis rondlopen. Dus Brandir aan de lijn en de poezen de kamer in gelaten. Dat was spannend! Brandir wilde er het liefste achteraan jagen maar helaas…die kans kreeg hij niet. Na een klein uur en een paar correcties kon hij los. We moesten wel steeds zeggen dat hij lief en rustig moest zijn maar het ging wonderwel goed. Af en toe mocht hij zelfs snuffelen aan een poes zolang hij het maar rustig deed. Helaas kreeg hij de volgende dag de kans om ze buiten te bejagen en hierna vonden de poezen hem toch niet meer zo leuk. Maar Brandir was in huis in ieder geval niet meer zo gefixeerd op ze en dat maakte het voor iedereen makkelijker.

Een heel leuk speeltje is ‘de muis aan de stok’. Het stoffen muisje, dat aan een elastiek vast zit, is gevuld met iets zeer aantrekkelijks. Het is eigenlijk een poezenspeeltje maar de hounds vinden het ook fantastisch. Calhoun was er ook helemaal bezeten van en sprong, ook met drie poten, meters hoog de lucht in.

Dinsdagavond zijn Sonja en ik naar de bioscoop geweest. Het is voor mij geloof ik bijna 40 jaar geleden dat ik voor het laatst in de bios was! En dan gelijk maar een Duitse film! Maar het was goed te volgen en we hadden veel lol.

Woensdagochtend was het zalig weer, het zonnetje scheen en geen zuchtje wind. Eigenlijk was het maar 3 graden maar de zon was al zo krachtig dat het goed uit te houden was. Dus matrasje voor Brandir naar buiten, kopje koffie erbij en genieten!

Donderdagavond zijn Sonja en ik uit eten geweest. Een heel leuk restaurant in een oude schuur, zeer sfeervol en gezellig. Het eten was super lekker dus voor herhaling vatbaar.

Vrijdagmiddag was Simon weer terug van zijn werk en zouden we eigenlijk nog even gaan coursen maar het had te hard gevroren dus ging dat niet door, dan maar een grote wandeling in de prachtige omgeving. En na een heerlijke maaltijd, een gezellige avond, een goed ontbijt, zijn we zaterdagochtend weer vertrokken richting Rijsbergen.

Sonja, bedankt voor alles, je bent een echte vriendin!