o'cockaigne

Afgelopen weekend, 18/19 en 20 oktober jl., waren we weer eens op Ronostrand. Door allerlei omstandigheden waren we hier drie jaar geleden voor het laatst. Daar aan Simon gevraagd was om het parcours uit te leggen en te draaien, besloten we om gelijk maar te proberen om Bernice en Brandir voor hun “Haasvast” te laten lopen. Bernice zou geen probleem zijn, zij had tijdens de coursing van Swift in september al een keer met Picaro van Annemiek Hawkins gelopen en dat ging perfect. Maar Brandir is nog zo jong in z’n kop, daar hadden we wel twijfels over. Maar ja, toch maar proberen want samen met Calhoun loopt hij prima. Eigenlijk hadden we Brandir vorig weekend een keer met Picaro willen laten lopen maar omdat hij de week daarvoor een iets verdikte teen had, hebben we dit natuurlijk niet gedaan. Gelukkig was zijn teen nu weer helemaal in orde en dachten we dat het ’t beste was om Brandir met Picaro en Bernice met Fiddle te laten lopen. Dus zo bedacht, zo gedaan.

Donderdagmiddag kwamen we aan en het voelde als vanouds. De bomen waren nog niet zo mooi gekleurd als we gewend waren maar de beukennootjes waren al wel gevallen en veroorzaakten weer veel overlast tussen de hondentenen. Ook bleek dat wij precies onder een dikke eik waren gaan staan, waar met grote regelmaat de eikels met een rotklap op het dak van de caravan vielen, ook midden in de nacht!

Zaterdagochtend, vroeg uit de veren want die twee apen moesten om kwart voor negen hun eerste licentieloop doen. Toen wij voorbij Lieve Andries liepen die een eindje verderop stond, zagen we dat ze haar spullen aan het inpakken was. Later vernamen we dat zij haar papieren niet bij zich had en dat de hounds dus niet konden lopen. Mevrouw schijnt hierop nogal uit haar slof te zijn geschoten en geroepen te hebben dat ze toevallig wel jurylid is (klinkt als een dreigement). Hierop is gezegd dat ze dan juist de regeltjes zou moeten kennen en naleven. Het is nu al voor de tweede keer dit jaar dat deze ‘dame’ zich misdraagt tijdens een coursing georganiseerd door WvCNL.

Enfin, kwart voor negen, als eerste zou het jonge teefje, Islay’s Iora Rua van Janine Boxhoorn lopen. Deze is echter nog te onzeker en hupte maar wat heen en weer. Vervolgens Bernice met Fiddle. Dit ging perfect, ze waren goed aan elkaar gewaagd, onderweg kwamen ze elkaar vaak genoeg tegen en Bernice toonde de jury dat ze haar eigen course liep.

Vervolgens Brandir met Picaro. Brandir ging van start, keek naar Picaro en stopte. Hij bleef het haas met zijn ogen volgen en toen het weer zijn kant op kwam gaf ik hem een zetje en ja hoor, daar ging hij. De tweede helft van het parcours liep hij als een speer en keek niet naar Picaro. Bij de opvang doken ze beide op het haas, zonder enig probleem. We hadden allemaal het gevoel dat hij ’s middags wel beter zou starten. In ieder geval had Bernice haar eerste licentieloop goed volbracht. Dat was het belangrijkste!

Na ze goed te hebben uitgelopen ging bij thuiskomst eerst  een fles sekt in de koeling zodat, als Bernice het de tweede keer niet zou verprutsen, we het konden vieren dat Bernice komend jaar op de coursingvelden mag verschijnen.

Na de hounds gevoerd te hebben en wij zelf een ontbijtje naar binnen hadden gewerkt, zijn we naar de andere courses gaan kijken. Het viel ons, met  name op zondag, op dat er heel veel hounds niet voldoende conditie hadden om de 800 meter op een goede manier te volbrengen. Vooral de Barsoi’s en Ierse Wolfshonden waren zeer teleurstellend.

Na de middagpauze stonden Bernice en Fiddle, Brandir en Picaro weer klaar voor hun tweede licentieloop. Bernice ging zeer fanatiek van start, Sonja kon haar bij de start niet houden. Dus even lachen ..

Sorry Sonja, ik kon het niet laten om ze niet te plaatsen.

Na deze fantastische licentieloop van Bernice waren de spanningen hoog opgelopen wat betreft Brandir. Zou hij het nu wel goed doen? Hij liep in ieder geval zeer fanatiek naar de start. Zijn eerste vijf passen waren ietwat weifelend maar hierna kreeg hij de geest en liep een prachtige course met Picaro.

Brandir en Picaro zijn goed aan elkaar gewaagd, op de lange rechte stukken is Picaro natuurlijk sneller dan Brandir maar Brandir slaat in ieder geval geen modderfiguur. Door kien te coursen blijven ze behoorlijk bij elkaar en toont Brandir dat hij zijn eigen course loopt. Ook bij de opvang gaat het prima, ze duiken beide op het haas zonder ook maar iets van agressie of angst. Fantastisch!

Poei, poei, wat een opluchting. Brandir heeft z’n eerste goede licentieloop binnen!

Nadat ik Brandir aangelijnd had en het strand verlaten, zag ik Ira Johannsen met een hound klaar staan. Deze stond niet in het middagprogramma vermeld en ik wist niet wie het was. Daar Brandir zich echt helemaal had gegeven ben ik niet blijven kijken hoe deze hound liep maar zijn we met z’n allen (Fiddle, Bernice, Picaro, Brandir, Sonja, Annemiek en ik) de hounds gaan uitlopen. Eind van de middag kregen we te horen dat dit weer Iora Rua van Janine was maar dat er nogal wat commotie was ontstaan daar deze teef na de eerste poging van ’s morgens, kreupel het terrein had verlaten. Twee EHBO’ers hadden geconstateerd dat ze een ingescheurde nagel had en in overleg met de jury is hierop besloten dat ze ’s middags niet meer mocht lopen. Daar er dus iemand anders met haar aan de start verscheen had niemand door dat het om dezelfde teef ging en is ze dus toch gestart. Naar ik vernomen heb, heeft ze het hele parcours gelopen en kwam behoorlijk kreupel van het terrein. Dit is dus echt niet zo als het hoort!!! ’s Avonds vernamen we zelfs dat Janine ’s morgens vóór de eerste omloop al was aangeschoten over het kreupel lopen van Iora Rua. Als eigenaar heb je ten eeuwige tijden de verantwoording voor je hound en een kapotte hound laat je niet lopen!!! Er werd dan ook flink schande van gesproken en met deze twee gevalletjes hebben de Deerhound eigenaren weer een slechte indruk achter gelaten. Bedankt!

Na gedane arbeid is het goed rusten met je grote vriend.

In de loop van de avond kreeg ik de vraag of ik Brandir de volgende dag nog een keer een licentieloop wilde laten lopen. De jury had het er over gehad en meende dat het wel goed voor hem was. Na overleg met Cis en Annemiek of Picaro het wel aankon en of zij het wel goed vonden, besloten we het te doen. Dus zondagochtend weer vroeg uit de veren en om kwart voor negen stonden we weer bij de start met Brandir en Picaro. Nu was Brandir echt fanatiek en ging prima van start. Ze liepen een schitterende course! Wat een genot om die twee over het zand te zien vliegen! Ik ben blij dat Brandir nu ook klaar is met zijn licentielopen maar we zullen nog wel voorzichtig met hem moeten zijn, hij is en blijft nog steeds een ‘babyhound’.

Na het voeren en ontbijten hebben we weer heerlijk op een krukje naar de courses zitten kijken, samen met Cis en Jannie. We hadden weer ouderwets lol voor tien. Het was een tof weekend!