o'cockaigne

Voor de show in Mechelen (België) op 18 augustus jl. had ik Brandir in de Jeugdklas gemeld onder keurmeester mevr. Tanya Ahlman-Stockmari uit Finland. Ik kende haar niet en de naam zei me ook niets. In de Kampioensklas stond Regalflight Tarloch van Susanne Baumann (D). Mevrouw Ahlman vertelde mij dat dit haar ras was en liet gelijk al blijken dat ze Brandir wel erg mooi vond. Toen ik haar vroeg van welke kennel zij haar Deerhounds had, zei ze Sassatown en gelijk ging er bij mij een lampje branden. Zij was dus van Sassatown en heel lang geleden heb ik haar partner wel eens ontmoet met hounds maar de laatste jaren nooit meer iets van hun gehoord of gezien. Enfin Brandir kreeg een Uitmuntend en werd BOB. Voor dat hij de erering in moest ging ik foto’s laten nemen door Karl Donvil. Brandir had nog nooit op een podium gestaan dus ik was bang dat het een strijd zou worden. Maar nee hoor, hij deed het fantastisch en Karl heeft echt hele mooie foto’s van hem kunnen schieten. Hopelijk verschijnen ze snel op zijn site zodat ik er een paar kan bestellen.

In de loop van de middag moest Brandir het opnemen tegen de andere rasgroepwinnaars. De groep werd gekeurd door mevr. S. Kealy uit Ierland. In de voorkeurring stond Gary Janssens met Kilmara of First Avenue voor mij, een gigant van een Ier van net 22 maanden jong. En alhoewel Brandir in het niet viel bij Kilmara, vonden ze elkaar wel erg leuk en zouden het liefst een potje ravotten. Mevr. Kealy keurde de hounds en Gary en ik hadden beide het gevoel dat we voor spek en bonen meededen, ze keek amper naar onze hounds. Hoe groot was onze verbazing toen we beide in de selectie van vier zaten. Na nog een rondje lopen werd er geplaatst en belandde Kilmara op de tweede en Brandir op de eerste plaats! Het moest niet gekker worden!! Maar dat werd het wel. Voor de BIS keuring verschenen er 8 rasgroepwinnaars, de Teckel en Terriër waren niet komen opdagen. Brandir was het intussen behoorlijk zat en wilde eigenlijk niet meer mooi stil blijven staan, hij is tenslotte nog maar 15 maanden. Dus veel druk wilde ik niet op hem zetten en liet hem maar een beetje begaan. Nadat dhr. Eberhardt (D) alle honden en Brandir had gekeurd liepen we nog een rondje door de ring en moesten we er allemaal weer uit. We zouden één voor één, op volgorde van plaatsing, binnengeroepen worden. Wel heel groot was mijn verbazing toen Brandir bij boordje vier mocht plaats nemen! Beladen met cadeaus verlieten we de erering en het was nog een hele puzzel om alles in één keer mee te slepen naar de auto. Simon had de sekt al koud staan en in het late middagzonnetje hebben we nog even getoast op onze Brandir.