o'cockaigne

Eindelijk heb ik weer even tijd om wat te melden over de O’Cockaigne hounds. Bijna de hele meimaand zijn we onderweg geweest met hounds en caravan. Maar ik begin met 20 april. Op deze dag was de show in Goes. Hiervoor had ik Brandir aangemeld in de Jeugdklas. Er waren maar drie Deerhounds gemeld; Prince van Jasper en Ineke, Bibelot van Marijn en Brandir. Prince werd BOB en Brandir kreeg het reserve CAC. Hij heeft nu dus 1 puntje voor zijn Nederlands Jeugd Kampioenschap en daar het CAC doorschuift, ook een puntje voor het “volwassen” kampioenschap.

Op dinsdag 23 april kreeg Calhoun zijn 6de chemokuur. Hij verliest intussen erg veel haar maar daar waar het nagenoeg kaal was, begint het ook al weer te groeien. Hij reageerde niet zo goed op deze “laatste” kuur. Hij heeft lange tijd niet gegeten en is hierdoor behoorlijk afgevallen. Ook was hij duidelijk snel moe en had niet veel zin in wandelen. Daar Johan de Vos hem nog even wil doorbehandelen, hadden we een afspraak voor 10 mei. Eerst bloedprikken en controleren en daarna zouden we longfoto’s nemen. De bloeduitslagen waren niet zo denderend, een aantal waarden waren te hoog en hierop werd besloten dat er geen chemo gegeven zou worden. De longfoto’s zagen er “prachtig” uit. Hiep hiep hoera!!!! Dat was tenminste iets! Intussen is Calhoun weer helemaal de oude en dinsdag 4 juni gaan we weer naar Terneuzen voor eventueel zijn volgende chemokuur.

Op donderdag 2 mei vertrokken we richting Berlijn. De overnachting halverwege was bij Sonja, Brandir wist niet wat hij zag toen zijn zusje hem kwam begroeten! De volgende morgen zijn we met z’n allen verder gereden richting Göhlsdorf, Simon was uitgenodigd om hier de Internationale coursing te komen jureren en ik was gevraagd om te keuren tijdens hun CAC-show. De coursing zou plaatsvinden op een groot omheind grasveld en gelukkig konden de hounds hier vrijdagmiddag al even lekker de benen strekken. Maar natuurlijk moest er ook gewandeld worden. Zaterdagochtend gingen Simon, Angelika en Sonja op pad en lieten al gauw het merendeel van de 9 hounds los. Het was meteen raak, ettelijke hazen moesten het hazenpad kiezen en Calhoun kreeg roodwild in zijn neus en was gelijk weg. Na een dikke 15 minuten kwam hij uitgeput terug, die had genoeg gelopen voor de rest van de dag! En Simon had genoeg stress voor de rest van het weekend, die liet Calhoun (gelukkig) niet meer los! Het weer was buitengewoon, bijna 30 graden maar met een klein beetje wind zodat het nog goed toefen was. Alleen voor een grote wandeling was het al gauw te warm voor ons bejaardenclubje; 3 van 10 jaar en 1 van 11,5. Op zaterdag dus de show, Sonja showde Brandir, Bernice en Silva. Er waren 9 Deerhounds gemeld, 8 aanwezig. Brandir en Bernice kregen hun eerste JeugdCAC en Brandir werd JeugdBOB. BOB en BIS werd de in Finland wonende Kilbourne Harvest Moon, de broer van de vader van Brandir en Bernice! Zondag dus de coursing waarvoor er twee Finse Deerhounds gemeld waren. Eén van hen was Blixten the Great Scott, deze reu heeft met Calhoun in Tsjechië gelopen tijdens het EKC in 2009. Het was duidelijk te zien dat hij een dagje ouder was! Maandagochtend zijn we allemaal weer vertrokken. Wij gingen eerst naar Tüttleben om onze caravan daar alvast neer te zetten voor het Pinksterweekend. Van hieruit zijn we dinsdag naar huis gereden.

Donderdag 9 mei hadden we de Deerhound Clubmatch. Brandir werd derde in zijn klas, Coney won de Veteranenklas en Caintha werd derde in deze klas.

Vrijdagochtend 10 mei dus eerst met Calhoun naar Terneuzen geweest. Daarna gauw nog wat spullen in de auto, Calhoun eruit en Brandir erin en hup richting Dortmund. Sonja was gelijktijdig met mij vertrokken zodat we ongeveer gelijk in Dortmund zouden aankomen. Helaas belandde Sonja in meer files dan ik en was ik er dus eerder. Na een klein kwartiertje konden Brandir en Bernice elkaar weer begroeten en hebben we een heerlijke wandeling in het grote nabij gelegen park gemaakt. Zaterdag was de VDH-Europasieger-Ausstellung in de Westfalen Hallen. 18 Deerhounds gemeld, 17 aanwezig. Brandir won de Jeugdklas (2) en kreeg zijn tweede JeugdCAC, werd Europa Jugendsieger en JugendBOB. Bernice was niet gemeld. Voor de zondag waren er 9 Deerhounds gemeld en allen aanwezig. Brandir was nu de enige in de jeugdklas en kreeg een ZG omdat hij te jong was. Waarom meld je een jonge hond in de jeugdklas???? Je kan toch niet verwachten van een reutje van nog geen jaar dat die af is??!! Gelukkig konden we vroeg weg zodat we alles rustig konden inpakken en eind van de middag was ik weer thuis.

Woensdagochtend vertrokken we weer richting Tüttleben alwaar we rond drieën aankwamen. Angelika en Sonja waren er iets later. Na alles weer te hebben geïnstalleerd namen we eerst een glaasje sekt. Het was heerlijk weer en het genieten kon beginnen. Alhoewel ik eerlijk  moet bekennen dat ik er nog steeds van baalde dat ik niet naar de Wereldtentoonstelling in Budapest doorreisde. Voor deze show had ik in november Calhoun, Brandir en Bernice gemeld. Helaas werd na melding de botkanker bij Calhoun geconstateerd. Ik heb nog geprobeerd om hem te vervangen door Coney maar kreeg nul op het rekest. Bernice bleef last hebben van haar panostitis en hierop besloot ik om maar niet te gaan. Want om nou alleen met Brandir dat eind te reizen en me daar in en in triest te voelen vanwege Calhoun, daar had ik ook geen zin in. Enfin, dan maar het beste ervan maken in Tüttleben. Brandir en Bernice hadden in ieder geval ontzettend veel plezier samen en samen met Angelika en Sonja hebben we Cody op donderdag van zijn jas ontdaan. In etappes hebben we hem geschoren en geknipt en toen hij klaar was voelde hij zich weer als een jonge god.

Zaterdag waren er 6 Deerhounds gemeld voor de show. Brandir kreeg zijn 3de en dus laatste JeugdCAC en mag zich nu Duits Jeugd Kampioen (DWZRV) noemen ook werd hij JeugdBOB. Daar hij ook de enige reu was, was hij automatisch Beste Reu en BOS, hij moest het natuurlijk afleggen tegen Xena van Angelika, een volwassen teef die later ook nog BIS zou worden. Bernice kreeg haar 2de JeugdCAC. Ze showt zich in ieder geval erg goed, daar zijn we al erg blij mee. Hopelijk wordt ze nog sterker in haar gangwerk want dat ziet er nog niet erg fraai uit.

Intussen had het af en toe tot vaak zeer heftig geregend en stonden er overal gigantische plassen, zo ook op het coursingterrein. Zondag en maandag was dus de coursing waarvoor Simon gevraagd was het parcours te bouwen, te draaien en te masteren. Woensdagmiddag was hij al begonnen met het uitzetten ervan daar donderdagochtend de gemeente het weiland gedeeltelijk zou komen maaien. In eerste instantie had Simon een mooi lang parcours uitgelegd maar toen bleek dat de kettingzaag, normaal gesproken een ijzersterk draaitoestel, het niet trok. Alles nog eens nagelopen, ingekort, extra gemaaid, niets hielp. Het lag echt aan de kettingzaag. Zonde van het mooie lange parcours! Maar door de regen was het toch een zeer spectaculair parcours, de mensen moesten door water maar ook de hounds, wat natuurlijk prachtige foto’s opleverden voor de fotograven. Ook het middenterrein van de renbaan, waar Brandir en Bernice iedere dag even uit hun dak konden gaan, vertoonde grote plassen. Daar Brandir absoluut geen waterrat is, trok Sonja op een gegeven moment haar schoenen uit en stapte de plas in. Bernice volgde trouw maar Brandir vertrouwde het voor geen cent. Na veel lokken en snoepjes aanbieden stapte Brandir voorzichtig in de plas en ja hoor, hij liep door! Hierna heeft Sonja hem nog een paar keer de plas ingelokt en nu heeft hij door dat hij er niet in verdwijnt. Poei, poei, wat een watje!

Op dinsdag was er renbaan training. Afgelopen jaren heeft Calhoun altijd een rondje renbaan gedaan, hij vond dat geweldig! Ook nu haalde ik hem op voor een rondje. Toen hij het haas hoorde en zag was hij niet te houden! Hij sprong in het rond en gilde van enthousiasme. Toen hij eindelijk aan de beurt was sleurde hij me langs het starthok en kon amper wachten tot het haas kwam. Hij startte super enthousiast en heeft het hele rondje gelopen. Geen Saluki-tijden meer voor Calhoun maar genoten heeft hij!!Woensdag kookdag. Sonja, Angelika en Simon zouden voor zo’n 20 man koken en vertrokken, na het boodschappen doen, de keuken in. In vergelijk met twee jaar terug, toen waren er 60 mensen om te eten, hadden ze niet veel werk. Om zeven uur konden we aan tafel en zoals gewoonlijk vond iedereen het heerlijk!

Door de regen besloten we niet langer te blijven, hebben donderdag de boel weer ingepakt en zijn in één ruk door naar huis gereden. Bergen wasgoed, een natte voortent, een vuile caravan en mijn keramiek dat ik af wil hebben voor het EKC eind juni, zorgden ervoor dat er weinig tijd over bleef om ons te vervelen. Morgen vertrekken we weer richting Lichtenvoorde alwaar renvereniging Swift voor de eerste keer een coursing organiseert waarvoor Simon zijn medewerking heeft aangeboden. Hopelijk zit het weer een beetje mee, dat is wel zo plezant.