Tüttleben.

         

Tüttleben

 

Zondagmiddag 20 mei ben ik weer thuis en begint de voorbereiding voor drie weken caravannen met daarin een lang weekend Tüttleben en vervolgens het EKC in Hongarije. Na in een record tempo de was te hebben gedaan, hounds hebben laten enten, de caravan te hebben in gepakt, de kippen goed verzorgt en de planten water te hebben gegeven vertrekken we woensdagmiddag 23 mei richting Tüttleben. We overnachten in Dortmund op ons vaste plekje. Donderdagmorgen rijden we verder. Na een paar uur worden we gebeld door Katja Pfanmuller, de voorzitter van Windhondenrenvereniging Tüttleben, PANIEK, de keurmeester die was uitgenodigd om op zaterdag de show te keuren en zondag en maandag de coursing te beoordelen, was ziek geworden en kon niet komen. Of ik wilde/kon keuren. Natuurlijk wilde ik dat wel doen, je laat zo’n vereniging niet in de steek, ik had alleen de standaarden en de meetlat niet bij me maar de standaarden kon Sonja nog wel thuis uitdrukken en meenemen en een meetlat zou wel te regelen zijn. Gelukkig had ik de hele vrijdag de tijd om de standaarden nog eens goed door te nemen want juist de aspecifieke kenmerken zijn natuurlijk uitermate belangrijk. Ik had zaterdag 15 Afghanen, 10 Ierse Wolfshonden, 12 Greyhounds, 2 Chart Polski’s en 32 Whippets te keuren, wel vond ik het erg jammer dat er geen Magyar Agar gemeld was. Bij de Afghanen kreeg ik een reu die zo van een plaatje uit een oud boek was gelopen, echt het oude type! Prachtig! Bij de Ieren had ik twee veteranen dames waarvan de oudste met negen en een half jaar nog uitermate fit was. Deze maakte ik later die dag ook BIS Veteraan. Daar ik Calhoun ook voor deze show gemeld had, moest Sonja hem showen. Hij werd BOB en kon dus niet in de erering verschijnen daar ik ook de groepskeuring mocht verrichten. Gelukkig had de keurmeester van de Italiaanse Windhondjes die hier hun Jahresausstellung hadden, mevrouw Isabel Bänziger uit Zwitserland, een prachtig Isabel kleurig Italiaantje met een perfect gangwerkje tot BOB gemaakt en kon ik deze dan ook met een gerust hart BIS maken.

Inmiddels was Simon gevraagd om ook te jureren tijdens de twee daagse coursing. Hij had vrijdag het parcours al uitgezet en zaterdag de tijd gehad om het uit te proberen en nog het een en ander aan te passen. Hij zou zondag en maandag gedeeltelijk draaien en jureren. Van een rustig weekend was dus geen sprake! Helaas waren alleen Cheytah en Calhoun gemeld voor de coursing, geen andere Deerhounds. Ze liepen op maandag. Simon zou Calhoun starten en wederom startte Calhoun als een speer. Hij behaalde zelfs een paar puntjes meer dan Cheytah. Maar helaas, ’s middags bleef hij in eerste instantie weer staan en pas toen ik vanaf de zijkant “ LOPEN!”  riep, ging hij van start en liep hij zelfs nog beter dan ’s morgens! Wat gaat er toch in dat koppie om? Enfin, bij de prijsuitreiking kreeg Cheytah de prijs voor Schonheit und Leistung en werd natuurlijk eerste van de twee.

 

Op woensdag hebben Angelika, Sonja en Simon voor ongeveer 50 man een complete Mexicaanse maaltijd in elkaar gedraaid, met voor-, hoofd- en nagerechten. Ik had de zorg voor onze 10 Deerhounds. Oma Amy kan natuurlijk niet meer mee met de grote wandeling maar de andere 9 functioneren zo goed dat ik ze allemaal tegelijk mee neem. Geen probleem. Halverwege kunnen er natuurlijk een aantal los en dat scheelt aanzienlijk in het ontknopen van de riemen. Natuurlijk krijg je veel complimentjes, het ziet er ook wel indrukwekkend uit! Jammer dat er geen foto van is. Nadat iedereen van voedsel is voorzien en alles weer is af gewassen en opgeruimd drinken we nog een borrel en gaan vroeg naar bed want morgen vertrekken we naar Tsjechïe.

Leave a Reply

Archieven