Calhountje, Calhountje mijn Wereldkampioentje!!!

En Coney voor de tweede keer Veteranen Wereld Kampioen!!!

Op woensdag 16 mei vertrek ik vanuit Rijsbergen met Calhoun en zijn moeder, Cute Coney, richting Frankfurt. Sonja vertrekt samen met Cheytah vanuit Hermannsburg naar hetzelfde kleine dorpje, Freigericht, voorbij Frankfurt. Hier woont een oude bekende van Sonja en deze heeft ons uitgenodigd voor het avonddiner. Op de parkeerplaats van de begraafplaats kunnen we goed overnachten, het is er zeer rustig en mijn auto kan er veilig blijven staan terwijl wij met Sonja’s kamper verder reizen naar Oostenrijk. Na een gezellige avond vertrekken we donderdagochtend naar Salzburg, alwaar de Wereldtentoonstelling plaats vindt. Sonja heeft een fijne camping gevonden op 16 kilometer afstand van de tentoonstellingshallen en eind van de middag komen we hier aan. Na de gebruikelijke wandeling hebben we nog tijd om de hounds klaar te maken en van het heerlijke weer te genieten onder het genot van een koud biertje.

De vrijdagochtend vertrekken we op tijd richting de hallen maar op twee kilometer afstand belanden we in de file. De tijd tikt voorbij maar voortgang maken we nagenoeg niet. Langzaam slaat de paniek toe, om 10.00 uur vangt Dr.Zilli Orietta uit Italië met de Deerhounds aan en het is al half tien geweest! Tijdens het af en toe twee meter naar voren rijden, haal ik mijn tas op wielen met showspullen uit een zijklep van de camper en gooi die in de camper om vervolgens dat er uit te halen dat ik nodig heb om met Calhoun en Cheytah binnen te komen en te kunnen showen. Intussen wordt Sonja gebeld door Eva Petzold die een zeer verontrustend telefoontje van Monika Rhein kreeg waarin deze mede deelde dat aan de andere kant van de weg ongeveer 3 kilometer voor de afrit naar de hallen een vrachtwagen was omgevallen en dat de weg totaal versperd was. Monika staat hier vlak voor en kan geen kant op! Natuurlijk zijn er vele exposanten door dit ongeval zwaar gedupeerd, ook Monika en de Russin Lemyaskina met twee gemelde Deerhounds en zes Ierse Wolfshonden is niet op tijd in de hal. Het zou je maar gebeuren!!! Vreselijk!!! Ik denk dat ik uit de auto was gesprongen en gewoon was gaan lopen, de auto achterlatend. Om tien minuten voor tien zijn wij onderaan de afrit en zien totaal verbijsterd dat de politie vignetten staat te controleren en mensen uitgebreid de weg staat te wijzen en diegene weg te sturen die geen geldige parkeerkaart hebben. Dit kost allemaal ontzettend veel tijd en ik denk dat die politiemensen totaal geen idee hebben wat een enorme stress dit bij de exposanten veroorzaakt. Ook zo iets; bij aanmelden van de hounds was niets te vinden over parkeerkaarten, pas ettelijke maanden later kreeg iedereen een mailtje met de verwijzing naar het aanvragen van een parkeerkaart, velen hebben dit mailtje over het hoofd gezien met alle gevolgen van dien. Voor het parkeren werd het schandalige bedrag van 40 euro gevraagd! Enfin, aangekomen op het tentoonstellingsterrein is geen bord te zien waarop staat waar hal 10 is. Sonja stopt langs de weg en ik spring met Calhoun en Cheytah uit de camper en loop richting de grootste drukte, onderweg aan iemand met een embleempje op zijn shirt vragend waar hal 10 is. Op zijn vage, onverstaanbare antwoord loop ik maar gewoon door tot de hal waar de meeste mensen bij staan. Nog zie ik geen “Hal 10” maar gelukkig wel windhonden. Gelukkig geen dierenartscontrole zodat ik nagenoeg gelijk door kan lopen naar de ring die vlak bij is. Het is inmiddels 10.00 uur maar ik denk dat de organisatie van het ongeval gehoord heeft want voor half elf werd er niet aangevangen met keuren. Voor velen nog veel te vroeg maar je kunt natuurlijk ook niet blijven wachten tot alle exposanten binnen zijn. Poei, poei, wat een stress. Na een kwartier komt Sonja met Coney en de rest van de spullen en stoom uit haar oren naar ons toe. Ze vertelde dat ze tot drie keer toe heeft moeten omparkeren omdat de ene parkeerwachter haar camper te lang vond en de ander meende dat ze bij de andere campers moest gaan staan. Door alle toestanden was ze de extra kleedjes en een stoel vergeten en kon ze nog een keer lopen. Toen de keuringen begonnen waren we gelukkig weer een beetje tot rust gekomen en konden genieten van de manier waarop mevrouw Zilli keurde; uiterst vriendelijk naar mens en hound. Er waren in totaal 33 Deerhounds gemeld, 14 reuen en 19 teven, 3 reuen en 2 teven absent. De Jeugdklas reuen werd gewonnen door Fritzens Crown (zijn gemelde broertje was niet aanwezig) van Björn Fritz. De Russische Tussenklas hound was niet aanwezig. De Openklas (3) werd gewonnen door Cedric Eimhir Irater van Dagmar Tylsova uit Tsjechië. Calhoun stond samen met Assing Irater Irsias van Hana en Eva Vobornikova, die we alle drie kennen van de coursing, in de Gebruikshondenklas. Dit won Calhoun. Hierna kwam de Kampioensklas (6-1 absent), een moeilijke klas doordat iedere hound toch wel storende fouten had zoals te hoog gedragen staart of atypisch gangwerk. Deze klas werd gewonnen door een reu waarvan Sonja zei: Dat is een echte “blender”. Hiermee bedoelt ze dat het veel lijkt maar niet echt iets is, een hound die altijd zal winnen onder keurmeesters die zich niet echt in het ras verdiepen. Nu werd het echt spannend want voor beste reu en dus Wereldkampioen moest Calhoun terugkomen met de jeugd reu; Fritzens Crown, de Openklas reu; Cedric Eimhir en de reu uit de Kampioensklas, Augustin Earl Balvert’s van Zaneta Pokorna ook uit Tsjechië en tot mijn grote vreugde won mijn Calhoun! Wat was ik hier blij mee!  

Vervolgens werden de teven gekeurd. Cindarella Z Podlipnice van Monika Bousova uit Tsjechië stond alleen in de Puppyklas. 6 Jeugdklas teefjes betraden de ring. Er liepen verschillende zeer aantrekkelijke jonge dames bij, beste werd Grand Fete Divine du Tripple Bois van Jean Claude Frelin uit Frankrijk. De Russische Tussenklas teef was absent. In de Openklas stonden 3 teven, deze werd gewonnen door Fortheringhay’s Celtic Woman van Christina Wüger. Cheytah stond alleen in de Gebruikshondenklas en kreeg 1U. In de Kampioensklas (6-1 absent) werd Queen Qumolly Qwinta of Dirty Mind van Hana en Eva Vobornikova beste teef. Mijn Cute Coney stond met haar dik negen jaar alleen in de Veteranenklas, ze kreeg een U en werd hiermee voor de tweede keer Veteranen Wereldkampioen! Ik denk dat dit nog niet eerder bij de Deerhounds is gebeurd. Voor beste teef kwamen vervolgens Grande Fete Divine, Celtic Woman, Cheytah, Queen Qumolly Qwinta en Coney terug. Dit won Queen Qumolly Qwinta en zij werd hiermee dus Wereldkampioen 2012. Het reserve ging naar Celtic Woman.

Het was ons intussen opgevallen dat vele Deerhounds niet lekker liepen op het groene tapijt, we hadden geen idee waarom dat was maar velen liepen zeer ingehouden en alsof ze bang waren er doorheen te zakken, zeer merkwaardig. Ook Queen Qumolly Qwinta liep zo en mede daarom werd uiteindelijk Calhoun uit geroepen tot Beste van het Ras!

Toen de ringsteward mij de papieren overhandigde, zei zij mij dat ik absoluut een foto van Calhoun moest laten maken voor de OKV-website. Ik op zoek naar de fotostand. Na een half uur bij verschillende infostands en personen gevraagd te hebben waar die fotohoek dan wel niet was, vond ik deze bij de entreehal. Er was geen fotograaf te zien en het meisje dat met haar telefoontje zat te spelen wist ook niet waar deze was. Uiteindelijk kwam er een vrouw die mij vertelde dat ik maar over een half uur terug moest komen, dan zou zij intussen voor een podium zorgen. Na drie kwartier was er nog niets en niemand, wel ander exposanten die een foto moesten laten maken. Nog twee keer ben ik heen en weer gelopen om tegen tweeën een fotograaf aan te treffen en een gigantische rij wachtende mensen. Omdat ik me als eerste gemeld had hoefde ik gelukkig niet te wachten en heeft de fotograaf hopelijk een paar mooie foto’s van mijn toch wel fotogenieke ventje kunnen schieten. Toen ik vroeg of ik die ook kon krijgen vertelde men mij dat ik die op een CD kon kopen voor 25 euro! Laat maar.

Na drieën moest Coney als één van de eerste groepen in de erering verschijnen. Bij de ingang van de voorkeurring was het een gigantische chaos. Ontzettend veel exposanten stonden daar al te wachten met hun honden en al hun hebben en houwen. Zowel honden als mensen vlogen elkaar in de haren, wat een toestand! Aanvankelijk was er maar één persoontje dat uit deze chaos de juiste honden op tijd in de voorkeurring probeerde te krijgen maar gelukkig kwam er hulp van een exposante met een zeer luide stem die de hele mensenmassa bereikte. Wat was ik blij toen ik eenmaal met Coney in de voorkeurring stond, hier hoefde ik haar niet meer te beschermen tegen opdringerige reuen en snauwende teven. Na een rondje erering, waarvan Coney duidelijk genoot, mochten we er aan de andere kant weer uit. Groep 10 was natuurlijk weer als laatste aan de beurt. Toen ik met Calhoun bij de voorkeurring kwam was het er gelukkig een stuk rustiger. De keurmeester voor groep 10 was Rafael de Santiago. Hij bekeek de hounds nauwkeurig in de voorkeurring maar hun gangwerk konden ze daar niet goed tonen. Het was jammer dat de Greyhound achter mij stond want in de erering liep de eigenaresse, een zeer bekende exposante/fokster/keurmeester zo dicht op Calhoun dat hij iedere keer omkeek en hierdoor uit balans liep. Maar ach, hij had toch geen kans, de prachtige Zweedse Saluki; Shiraz California Dreamin’ belandde op de eerste plaats maar het bevreemde mij dat de koehakkige met flaporen getooide Ierse Wolfshond wel werd geselecteerd.

Al met al vonden we het, samen met Parijs, een van de slechtst georganiseerde wereldtentoonstellingen die we hebben meegemaakt. Maar mopperen deden we niet! Naar de camping terugrijden met twee Wereldkampioenen gebeurd niet zo vaak (hoewel dit voor mij de tweede keer is, in 2006 met Coney en Chazz). En tot nu toe is het show-seizoen zeer succesvol verlopen; een Crufts-winner, een Jahressiegerin, een Europasieger en nu twee Wereldkampioenen! Naar mijn idee een unieke combinatie. Eenmaal terug op de camping en nadat de hounds verzorgd waren lieten we ons de sekt goed smaken. De volgende dag weer terug richting Freigericht maar niet nadat we eerst een paar foto’s hadden genomen met de besneeuwde bergentoppen de achtergrond.