o'cockaigne

Op vrijdag 23 maart vertrekken we richting Babenhausen (Duitsland). Het is de eerste coursing van dit jaar en gelijk een DWZRV-Sieger coursing. We zijn zeer benieuwd wat Calhoun na de lange winterpauze gaat doen; start hij weer vol enthousiasme of laat hij het weer afweten? Het weer is schitterend, volop zon met een temperatuur van rond de 20 graden. Helaas word ik gepest door een griepje en kan hierdoor niet echt genieten van de prachtige omgeving met z’n vele wandelmogelijkheden. Oma Amy is natuurlijk ook van de partij en geniet weer volop van het uitje. Ze legt ettelijke kilometers af per dag en vindt het weer heerlijk om iedereen en alles te begroeten en te besnuffelen.

Zoals verwacht is Caintha vanaf de eerste ochtend al aan het piepen en hoe vaak we het haar ook zeggen dat ze niet mag lopen, ze blijft het doen. Vooral zondagochtend, als de Deerhounds aan de beurt zijn, heeft ze het moeilijk.

Op zondag lopen dus de Deerhounds. Er zijn er 18 gemeld en 16 aanwezig waarvan 2 reuen: Cunamara’s Miles van Eva Petzold en Calhoun. Ze lopen in de derde course. Calhoun toont zich zoals gewoonlijk zeer enthousiast maar als ik hem los laat bij de start loopt hij de eerste 50 meter zeer twijfelachtig. Daarna geeft hij gas en loopt fantastisch, Miles heeft het nakijken. Vervolgens loopt Cheytah met Delightfuldelusion. Deze teef is niet bepaald vriendelijk bij de opvang dus wij besluiten dat ik Cheytah start en dat Sonja alvast bij de opvang gaat staan. Cheytah loopt een fantastische course. Door het afsnijden van Delightfuldelusion is deze als eerste bij de opvang en schiet ze voorbij het haas. Gerd Zekert loopt achter haar aan, niet meer omkijkend naar wat Cheytah doet. Die komt met volle vaart aangestormd, kan niet op tijd remmen en ramt Gerd in zijn knieholtes. Gerd kan zich nog net staande houden! Als één na laatste gaat Silva van start, ze loopt een keurige course.

Na de eerste omloop staat Cheytah op een gedeelde vierde, Calhoun op een vijfde en Silva op een negende plaats. Als Calhoun ’s middags weer start heeft het tenminste nog zin om door te gaan voor de DWZRV-Sieger titel, als hij niet start hoeven we ook niet naar Hoope te rijden waar de DWZRV-Sieger show plaats vindt.

Voordat de tweede omloop voor de Deerhounds begint, laat Sonja haar meiden nog even een plas doen. Helaas blijkt dat Cheytah iets kreupel loopt, door de enorme harde grond heeft ze toch weer last van haar teen. Gelukkig wordt hij niet dik dus met een paar weken rust zal het wel weer gaan maar het is natuurlijk zonde, de titel kan ze wel vergeten. Silva zit in de eerste course maar houdt het voor gezien en blijft staan. Cheytah zou in de tweede course lopen dus gauw haal ik Caintha uit de caravan, ze mag als begeleidhound meedoen. Ik denk dat ik ze geen groter plezier kan doen maar …. als ik de sliplijn laat schieten blijft ze staan! Kennelijk heb ik te vaak gezegd dat ze niet mag lopen maar dit maakt het voor mij in de toekomst wel een stuk makkelijker.

Calhoun zit in de vijfde course dus ik heb nog net de tijd om hem warm te lopen/springen. Meer dan enthousiast sleurt hij me naar de start maar als ik hem los laat blijft ook hij staan. Hij springt wat heen en weer, kijkt vragend naar mij en als het haas weer terug komt zet hij een sprintje in. Zeer fanatiek stort hij zich bij de opvang op het haas maar zodra Ghualainn arriveert neemt hij netjes afstand! Zoals het hoort!!

Als we de certificaten in ontvangst nemen, blijkt dat Calhoun geen “afwijzing voor de dag” heeft gekregen maar een minimaal aantal punten voor zijn toch wel constant getoonde interesse.

Dit was dus weer een zeer teleurstellende coursing en ik denk dat we nu toch echt moeten proberen om Calhoun weer aan het lopen te krijgen anders kan ik wel geraniums gaan kopen om er achter te gaan zitten.