Een woeste oma

 

Normaal gesproken als we de bossen in gaan met onze hounds, lopen ze los. Om verschillende redenen hadden we het zestal aan de lijn en liep alleen “Oma” Amy, van 10 jaar en 4 maanden, los. Ze liep in haar eigen tempo een beetje te snuffelen en te scharrelen en af en toe kwam ze “fullspeed” voorbij. Op een gegeven moment kwam er in de verte een jogger ons tegemoet. We zagen hem al inhouden dus gingen wij netjes aan de kant met het zestal zodat hij makkelijk kon passeren. “Oma” Amy stond 10 meter achter ons aan de kant van het pad te snuffelen. Op een afstand van 30 meter hield de jogger stil en al wijzend naar “Oma” Amy zei hij stamelend: “en die dan”. U begrijpt dat wij op onze tong moesten bijten om niet in lachen uit te barsten.

Maar… zoals u op bijgaande foto kan zien, kan “Oma” Amy nog heel woest uit de hoek komen. Misschien was zijn angst toch gegrond!

 

 

 

 

 

 

 

 

Comments are closed.

Archieven