o'cockaigne

Vandaag is het een week geleden dat we verrast werden met de geboorte van Conaughey en Callaghan. In die zin verrast dat we ze nog niet hadden verwacht. Inmiddels hebben beide sinds gisteren hun gewicht verdubbeld, Conaughey in de ochtend en Callaghan ’s avonds.

Vanochtend woog Conaughey 1073 gram en onze kleine Callaghan 766. Ze zijn moddervet! Maar ondanks dat beginnen ze al echt op hun pootjes te staan en proberen te lopen wat natuurlijk niet lukt.

Gisteren heb ik DNA afgenomen en opgestuurd om te laten onderzoeken of er misschien één van beide van Argyll is. Ik hoop volgende week de uitslag te krijgen.

Moeder Vision gaat intussen zonder dwang uit de werpkist en gaat af en toe op mijn bed naast de kist of lekker buiten in het zonnetje liggen. Dit houdt ze meestal maar 10 minuten vol, dan wil ze weer gauw naar haar pupjes maar ze is tenminste relaxed en probeert van alles te genieten.

Nog een paar dagen en de oortjes en oogjes gaan open, wat gaat het toch snel!

Intussen is de persoonlijke verzorging ook gestart; de nageltjes begonnen behoorlijk scherp te worden dus die zijn bijgewerkt met de Pecute. Een soort dremeltje speciaal voor hondennagels. Met knippen heb je altijd nog scherpe randjes en met dit handige, kleine apparaatje kan je deze mininageltjes mooi rond vijlen. Natuurlijk was Conaughey aan het tegenstribbelen en daar hij niet meer met één hand vast te houden is was het een lastig klusje. Callaghan daarentegen was in een vloek en een zucht klaar met de pedicurebeurt. Het blijft een verschil, die twee.