Nog even wachten … of toch niet!

 

 

Op landgoed O’Cockaigne is het een drukte van je welste. Het jonge leven ontspruit overal! De bomen zijn weer groen, de planten bloeien volop en vorige week kwamen er drie jonge Faverolles bij. Het is nog even wennen voor ze, we moeten ze nog helpen bij het naar binnen en naar buiten gaan maar dat leren ze wel snel.

 

 

Ook de meesjes zijn druk met hun nestjes en de pimpelmezen die in een wijnkistje nestelen zijn al aan het voeren.

 

Intussen doen wij de laatste klusjes. De werpkist staat en Sonja is afgelopen zondag gekomen met Vision, Bernice en Lita. Cearrean  vindt het prachtig en probeert regelmatig met Bernice te spelen wat dan af en toe lukt. Lita is zijn stiefmoeder, hij lag als pup bij haar in het mandje, nu loopt hij vaak als een schaduw achter Lita aan.

 

En Vision … die ligt in de werpkist. Voor iedereen even wennen, vooral als ze daar ook gevoerd wordt.

De pups zijn goed te voelen en zullen waarschijnlijk vandaag of morgen geboren worden. Nog meer jong leven! Een spannende tijd, ik houdt u op de hoogte!

 

 

 

En terwijl ik de vertalingen van dit bericht bijna af heb, horen we Vision piepen. We springen op en gaan naar haar toe. Zonder vooraf drukte of paniek, met een minimale temperatuurdaling, ligt daar tot onze verbazing een pup!

 

 

Een stevig ventje van 480 gram die direct naar een tepel kruipt en begint te drinken.

Precies anderhalf uur later, om 13.20 uur, wordt de tweede pup geboren. Een klein frutje van 345 gram, ook een reutje! Na een beetje strijd, veel wrijven en vaak aanleggen, begint het ventje sterker te worden en laat de tepel niet meer los. Het verschil tussen de broertjes is groot maar de kleinste doet er alles aan om z’n grote broer in te halen! Of het lukt …. ?

 

 

 

 

Voorlopig gaat het goed, ook Vision doet het prima en poets haar kindjes schoon. Ze is, tot nu toe, een rustige, liefhebbende moeder.

 

Wordt vervolgd!

 

Comments are closed.

Archieven