o'cockaigne

Cearrean Argyll doet het goed! Na de moeilijke start komt hij nu iedere dag héél véél aan; de eerste drie dagen was het samen maar 91 gram, zondag kwam hij 166 gram aan en gisteren 139 gram. Hij weegt nu met 6 dagen 1250 gram! Het is ook geen pupje meer maar een pup. Ik kan hem nu al niet meer met één hand vasthouden!

Met Cytaugh gaat het gelukkig ook steeds beter maar ik moet wel bekennen dat ik haar op de Strezz-druppeltjes van Phytonics heb staan. In het begin een hoge dosis en meerdere keren per dag, nu nog maar 10 druppels 3 keer daags. Het heeft duidelijk een zeer positieve uitwerking op haar. De laatste dagen blijft ze gelukkig wat langer liggen in de werpkist, met de pup op, over of tegen haar aan. Heel sporadisch gromt ze nog tegen hem, meestal als hij via haar tepels omhoog klimt over haar buik. Kennelijk is dat toch nog wat gevoelig. Zijn nageltjes kunnen het niet zijn want die zijn inmiddels al 2 keer geknipt.

Ze poetst hem nu ook veel beter, vooral zijn buikje, van zijn poepjes moet ze niets hebben, dat mag ik nog steeds doen. Wel moet ik iedere keer weer de melkfabriek aanzetten, dat betekent minstens 5 minuten per tepel masseren voordat er melk uitkomt. Overdag als Cearrean regelmatig tussendoor een slokje neemt valt het wel mee maar ’s nachts is het echt nodig. En dan duurt een drinksessie toch wel lang en zijn de uurtjes dat je slaapt erg kort!

Opvallend is dat Cearrean niet veel behoefte aan warmte heeft. Ook de eerste dagen niet. 27° vond hij echt al teveel, hij kroop dan altijd naar het uiterste minst warme hoekje. Na een poosje bij zijn moeder te hebben gelegen zoekt hij meestal de rand van de werpkist op zodat hij niet de stralingswarmte van Cytaugh heeft. Ook in zijn doos ligt hij vaak niet onder de lamp die een gedeelte op 25° houdt maar gaat languit in het koeler gedeelte liggen. Nu houden we de temperatuur in huis constant rond de 20° en dat vindt hij prima. Ik ben dus blij dat hij niet tijdens die hete zomerdagen is geboren maar het zal de komende zomer als het weer zo warm wordt, wel moeilijk voor hem worden! Gelukkig heeft hij de kans om ‘mee te groeien’ met de temperatuur.

Vandaag, eerste Kerstdag, vertoont Cearrean al duidelijk speels gedrag. Hij hapt in je vinger (nee, niet om op te zuigen), in Cytaugh’s baard en zijn eigen pootjes. Als je hem kietelt is het net of hij lacht en graait met z’n pootjes in de lucht, hij begint al echt te reageren! En het lijkt alsof op zeer korte termijn zijn oogjes open gaan, ik ben benieuwd of hij hier ook mee vooruit loopt.