o'cockaigne

En daar is hij dan, Cearrean Argyll O’Cockaigne, zoon van Argyll Bryan from the Market Garden en Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden.

Op dinsdagmiddag 18 december, de 62ste dag van haar dracht, daalde Cytaugh’s temperatuur naar 37,4 maar ze gaf nog geen melk en lag uiterst rustig in een diepe slaap. Woensdagochtend was de temperatuur na een flinke stijging ’s nachts, toch verder gezakt naar de 37.2 om vervolgens weer snel op te lopen. Nu had Cytaugh wel een paar keer lopen graven maar was verder nog erg rustig. We hadden al contact gehad met de dierenarts over de keizersnee dus toen ik belde om te melden dat ik het graag vandaag zag gebeuren, konden we om 13.30 uur terecht. Bij binnenkomst konden we gelijk doorlopen en werd Cytaugh voorbereid. Cytaugh was intussen al helemaal in paniek want na de operatie aan haar voet moet ze echt niets meer van dierenartsen hebben en ze voelde haarfijn aan dat dit niet leuk werd. De keizersnee zou onder plaatselijke verdoving plaatsvinden maar omdat Cytaugh er gelijk al zo’n toestand van maakte, kreeg ze een dusdanige hoeveelheid kalmeringsmiddel dat ze eigenlijk totaal weg was. Nadat de arts een kleine incisie had gemaakt en de baarmoeder met inhoud had gevonden merkte hij meteen al op dat het een joekel van een pup was. Hij was niet alleen extreem groot maar ook extreem levendig en de arts had moeite om hem uit de vliezen te krijgen vanwege het enorme gespartel. Zodra de vliezen waren verwijderd en hij lucht kreeg was hij ook duidelijk te horen!

Helaas bleef het er bij één maar qua grootte en geluid telde die wel voor twee! Nadat hij was droog gewreven en Cytaugh weer in elkaar was gezet en op de grond gelegd om bij te komen, hebben we hem zijn eerste flesje melk gegeven. Veel dronk hij nog niet en we hoopte ook dat Cytaugh snel haar eigen fabriekje op gang zou brengen zodat hij de belangrijke biest tot zich kon nemen.  Eenmaal thuis en op de weegschaal bleek Cearrean maar liefst 745 gram te wegen en dat twee uur na zijn geboorte!

Hij was ook zeer sterk en kroop al snel over zijn moeder heen om te kijken of er aan de andere kant wel wat te drinken was. Gelukkig kwam na een paar uur, onder invloed van de toegediende oxytocine, de melkproductie op gang en kon Cearrean de broodnodige biest drinken. Maar Cytaugh was nog steeds een beetje suf van de operatie en had weinig interesse in hem. Dus heb ik een doosje voor hem klaar gemaakt waarin hij veilig kon slapen en zodat Cytaugh haar rust kreeg.

In de loop van de nacht bleek dat Cytaugh helemaal niets van Cearrean moest hebben. Ze draaide in eerste instantie alleen haar kop weg maar later begon ze te grommen en viel zelfs af en toe naar hem uit. We konden Cearrean niet zonder strenge toezicht bij haar laten. Dat betekende dus de eerste slapeloze nacht want meneer was het er helemaal niet mee eens om in z’n eentje in dat doosje te moeten slapen. Donderdag nam Cytaugh’s negatieve houding alleen maar toe en moest ik echt heel erg opletten dat er niets gebeurde, geen halve seconde durfde ik ze zonder toezicht bij elkaar te laten. Gelukkig mocht Cearrean, zo lang hij niet te wild deed, wel bij haar drinken maar het bleef oppassen. Het was duidelijk dat Cytaugh’s spieren een flinke opdonder hadden gekregen tijdens de voorbereiding van de keizersnee; terwijl ze al vastgebonden op haar rug lag op de operatietafel, had ze een paniekaanval gehad tijdens het toedienen van de plaatselijke verdoving. Hierbij probeerde ze natuurlijk weg te komen maar als je vastgebonden ligt zijn de spieren de dupe. Al haar buik- en achterhandspieren waren extreem pijnlijk en iedere aanraking was eigenlijk teveel. Dus haar gedrag was wel te verklaren. Helaas mag ze geen pijnstiller daar ze ook al op de antibiotica staat en al dat spul krijgt Cearrean natuurlijk ook binnen.

Vrijdagnacht rond 2 uur kreeg ze ineens wat meer interesse in haar zoon en snuffelde uitgebreid aan hem. Ook mocht hij dichter bij haar hoofd komen en weer over haar heen kruipen. He, he, zouden we het lek boven hebben? Maar toen Cearrean zich tegen vijven meldde om te drinken en ik hem, nadat ik Cytaugh had geattendeerd, bij haar wilde neerleggen hapte ze naar hem en dat was goed raak! Gelukkig kon ik geen beschadigingen constateren en na Cearrean te hebben gerust gesteld en Cytaugh haar riem te hebben om gedaan en haar snoet te hebben omwikkeld met de lijn, kon Cearrean weer wat bij haar drinken. Deze gebeurtenis heeft toch wel behoorlijk het vertrouwen beschadigd en vanaf dit moment houden we haar met argusogen in de gaten.

De melkproductie was zeer wisselend en werd eigenlijk alleen maar minder in plaats van meer, Cearrean kwam in twee dagen tijd maar 40 gram aan. Het flesje wilde hij niet meer nadat hij het echte spul had geproefd, wel bleef hij net zolang bij Cytaugh drinken tot hij verzadigd was maar dit duurde soms wel 45 minuten en dat kost natuurlijk ook ontzettend veel energie. Om de groei een beetje te kunnen volgen meet ik zijn mooie lange staart. Nou, die groeit ongeveer een halve centimeter per dag! Op donderdag was hij 12 centimeter en op vrijdag al 12,5!

In de loop van de vrijdag ging het gelukkig wat beter met Cytaugh, ze gromde nog maar nauwelijks naar Cearrean, toonde meer interesse en begon voorzichtig zijn buikje te poetsen. Maar zodra Cearrean begon te plassen stopte ze ermee! Bah, dat is vies! Ook de ontlasting opruimen was voor mij weggelegd, vond ze. ’s Avonds had ze ineens weer meer melk en Cearrean had een mooi rond buikje maar dat was van korte duur. Een paar uur later was er weer nauwelijks wat te eten voor hem.

Intussen had ik een slaapschaapmaatje voor Cearrean laten komen, een pluche schaap met een kloppend hartje. Hij vond het wel een succes en heeft er heerlijk de nacht op/mee door gebracht.

Van vrijdag op zaterdag was hij maar twee keer wakker maar het duurde al met al een uur voordat zijn buikje rond was en ik hem weer bij zijn slaapschaap kon leggen. Bij Cytaugh laten slapen zonder toezicht doen we absoluut niet, daar is onze Million Dollar Baby te kostbaar voor!

Vandaag gaat alles gelukkig nog beter, Cytaugh heeft hem bijna helemaal geaccepteerd, ze poets zijn buikje zolang er maar niets uitkomt, en het lijkt erop dat de melkproductie langzaam wat beter wordt. Soms wil hij wel wat uit het flesje drinken maar dat moet wel extra lekker gemaakt zijn door middel van Roosvicee. Cearrean’s staart is intussen 13 centimeter en hij is vandaag in 6 uur tijd 15 gram aangekomen. 

Nu, om 16.00 uur ziet het er zo uit en hopelijk zet deze trant zich voort en hebben we een stressvrije Kerst!

We houden u op de hoogte.