o'cockaigne

Een weekje Leipzig.

In de week van 8 tot en met 12 november vonden er drie shows plaats in en rondom Leipzig. Daar Sonja en ik al ruim van te voren hadden besloten om hier een lekker weekje van te maken, vertrok ik op maandag 6 november richting camping Lübschützerteichen in Machern en Sonja was vanuit Hermannsburg (D) met haar camper vertrokken. Machern is een klein gehucht zo’n 16 kilometer ten oosten van Leipzig. Dit is zo’n typische Oost-Duitse campingplaats, natuurlijk in een behoorlijk vervallen staat maar lekker rustig en midden in de bossen zodat men er prima met de hounds kan lopen. Toen wij dinsdagochtend de camper uitstapten om te gaan wandelen, constateerden we dat de sla van het tafeltje was verdwenen en al het hondenspeelgoed was ook weg. Na even rondlopen vonden we de opengebroken verpakking van de sla en een aantal kapot gemaakte speelgoedjes. Van de eland vonden we alleen nog maar een pootje, de rest was, maakten we er later van, geadopteerd. Het bleken wasberen te zijn die dit hadden gedaan. Maar … toen we woensdagochtend naar de show reden bleef het lampje van de accu branden. Gelukkig waren we na de keuring klaar omdat we niets gemaakt hadden en konden we tegen drieën een garage opzoeken. Hier werden we te woord gestaan door een zeer onvriendelijke man; ze konden ons niet helpen, te druk, we werden door verwezen naar een andere garage. Eerst maar even gebeld of we wel terecht konden en na een bedelpraatje lukte dat. Na aankomst bij deze garage werden we allervriendelijkst ontvangen met koffie. Inmiddels was het dik over vieren en begon het al langzaam donker te worden. Na 10 minuten kwam iemand vertellen dat er een kabeltje was door geknaagd! Aangezien wasberen dat niet doen (volgens google) zou het wel een marter geweest zijn, die staan daarom bekend. Bij terugkomst op de camping hebben we ons hekje afgebroken en in onderdelen op bierflesjes onder de motor gelegd zodat de marters er niet meer bij konden komen. Wat een gedoe! Maar het werkte, we hebben er de rest van de week geen last meer van gehad. Enfin, op woensdag waren we dus in de grote, ruime en lichte hallen van het Beursgebouw alwaar de German Winner Show werd gehouden met als keurmeester Tatjana Urek uit Slovenië. Van de 18 Deerhounds (1- absent) koos zij de reu Chic Choix Dhulert Arathorn van Susanna Gerkman-Hiltunen & Harri Hiltunen uit Finland als BOB en de BOS kwam vanuit de jeugdklas; Blixten One In A Million van Marja-Leena Arhima-Oinone & Kyösti Oinonen eveneens uit Finland. Op donderdag hadden een CAC-showtje in krappe, oude, donkere en luidruchtige hallen waar maar 8 Deerhounds aanwezig waren. Hier werd Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden BOB en Pyefleet Vision BOS. Vrijdag zijn we nadat we een lekker stuk gelopen hadden met de hounds, in de trein gestapt en hebben we Leipzig bezocht. Een mooie stad waar nog steeds druk aan gewerkt wordt. Zaterdag hadden we ‘rustdag’ wat inhoud; wandelen en foto’s maken, met de bal spelen, nog meer wandelen en hierna de hounds nog eens goed kammen want zondag was de Wereldtentoonstelling.

De Wereldtentoonstelling werd weer gehouden in de mooie, ruime en lichte hallen van het Beursgebouw. Als keurmeester hadden we de heer El Baroudi uit Marokko en deze keurde eerst de 45 Azawakh’s en hierna zou hij de 28 (1 absent) aangemelde Deerhounds keuren. Een zeer teleurstellend aantal. Van deze 28 kwamen er maar 10 uit Duitsland, 3 uit Tsjechië, 3 uit Nederland, 1 uit Polen en de overige 11 uit Finland. Bij de Azawakh’s was goed te zien dat hij voor het typische, correcte gangwerk ging maar bij de Deerhounds hield hij kennelijk meer van het spectaculaire, losse gangwerk. Ook verkoos hij de hounds met vlakke rugbelijning en geschoren hals-, onderbelijning boven het rastypische. Nee, velen konden zijn keuring niet waarderen. Jammer, maar dat is te verwachten als je geen rasspecialist als keurmeester hebt. Zijn BOB was de zeer sterk geschoren teef Vaikonniemen Över The Red Carpet van Sari & Mervi Oinonen uit Finland en BOS was wederom Chic Choix Dhulert Arathorn van Susanna Gerkman-Hiltunen & Harri Hiltunen. Al met al een teleurstellende wereldtentoonstelling voor ons ras want iets wat we niet willen zien is een geschoren hals- en onderbelijning en een zeer los, te uitgrijpend gangwerk. Na nog een gezellige avond was het maandagochtend weer tijd om richting Rijsbergen af te reizen.