Eindelijk erkenning!!!

Calhoun 2010

Calhoun O’Cockaigne krijgt alsnog zijn CACIL en daarmee de titel Europees Coursing Kampioen 2009!

Op 23 augustus 2010 schrijf ik het onderstaande artikeltje voor het Nederlandse Deerhound Clubblad.

 

“Het zou je maar gebeuren!

Vorig jaar schreef ik nog vol enthousiasme en trots dat mijn Calhoun O’Cockaigne het Europese Coursing Kampioenschap had gewonnen, op 1 juli dit jaar kreeg ik een brief van de Raad van Beheer dat de FCI zijn titel heeft ingetrokken. Hoe kan dit? Om een lang en lastig verhaal kort te houden komt het hier op neer dat op grond van uitspraken van Frank Schmidt en de heer Martin Haas, beide uit Duitsland, de FCI meent dat Calhoun zijn twee kwalificerende wedstrijden te jong zou hebben gelopen.

Als we de Nederlandse reglementen goed lezen, komen we als eerst belangrijke artikel tegen dat alle windhonden een startlicentie vanaf 15 maanden kunnen krijgen. Dus ook de grote rassen. Zodoende had ook Calhoun met 15 maanden zijn licentie. In Nederland, Duitsland en België staat vervolgens in hun nationale reglement dat de grote rassen vanaf 18 maanden mogen deelnemen aan een wedstrijd (nationaal en internationaal) maar in Frankrijk mogen de grote rassen aan nationale wedstrijden meedoen vanaf 15 maanden. Nergens staat, ook niet in het Internationale Ren- en Coursing Reglement, dat een windhond zijn kwalificerende wedstrijden voor de Europese Kampioenschappen in zijn geboorteland moet lopen of dat het Internationale of Nationale wedstrijden moeten zijn. Ook staat nergens dat een Nederlandse windhond zich ook in het buitenland aan het Nederlandse Nationale Ren- en Coursingreglement moet houden. (Een Franse windhond mag in Nederland ook niet met 15 maanden aan een nationale wedstrijd deelnemen, hij moet dan 18 maanden zijn omdat hij dan via het Nederlandse reglement loopt).

Dus heeft Calhoun met 15 maanden, zijn twee kwalificatie wedstrijden tijdens een nationale PVL in Frankrijk, gelopen, zoals meerdere Nederlandse en Franse windhonden.

Wij vinden het dus zeer onterecht dat de FCI Calhoun’s titel en het CACIL heeft ingetrokken en zijn dan ook bezig dit via een juridische procedure aan te vechten”.

IMG_0773

Vanaf dat moment ben ik bezig om via de geëigende kanalen recht te halen maar helaas blijkt dat niet zo gemakkelijk te gaan. Er wordt heel wat heen en weer geschreven en gemaild en uiteindelijk belandt het bij de CdL. Een orgaan dat er nou eigenlijk helemaal niets mee te maken heeft omdat de FCI de titel vergeeft en in dit geval ook heeft ingetrokken. De CdL brengt het twee maal in stemming tijdens vergaderingen maar de meerderheid stemt tegen het terug geven van de titel aan Calhoun. Inmiddels heb ik een advocate, Anne-Greet van der Wal, in de arm genomen en is er wederom een dikke brief richting Raad van Beheer gegaan. Want ja, rechtstreeks contacten met de FCI mag natuurlijk niet. Het dossier groeit uit tot een enorme stapel van eigenlijk allemaal dezelfde brieven, medewerkingsverklaringen van de Raad en vragen om aanvullende gegevens daar het nu toch echt in behandeling is maar … er gebeurt niets. Begin 2016 blijkt dat alles kwijt is en stuurt Anne-Greet het schrijven opnieuw op. En ja hoor …. op vrijdag 25 maart kreeg ik een e-mailtje van mevr. Schrieken van de Raad van Beheer. Ze deelde mede dat ze zojuist bericht had ontvangen van de FCI betreffende Calhoun. De FCI Executive Committee heeft het verzoek om toekenning van het CACIL aan Calhoun opnieuw besproken en zij hadden het volgende besloten:

“It was further agreed to re-confirm the CACIL awarded to Calhoun O’Cockaigne, Deerhound, NHSB 2683124 at the CACIL Coursing of Marianske Lazne (CZ), July 2009.  The CACIL award will be sent by post to the RvB in the next days.

The titles of European Coursing Champions are issued by the CMKU or the organizing club of the event”.

 

Ik heb het schrijven meerdere keren moeten lezen om te kunnen beseffen dat het nu eindelijk, na bijna 6 jaar er voor te hebben gevochten, toch is gelukt!

scannen0001

 

 

Een paar weken later mocht ik het CACIL via de post ontvangen. Geen begeleidend schrijven, geen excuses, helemaal niets bijgevoegd van de FCI. Maar ach, het is natuurlijk ook erg moeilijk om toe te geven dat het ontzettend stom was om te luisteren naar twee Duitsers die geen verstand van zaken hebben.

 

 

Inmiddels heb ik voor Calhoun ook het Internationaal Coursing Kampioenschap aangevraagd. Hopelijk duurt dat ook niet 6 jaar!! Het is natuurlijk ook wel weer erg moeilijk omdat ze het Internationaal Ren- en Coursingreglement van 2011 moeten hanteren, het jaar waarin Calhoun zijn laatst benodigde CACIL behaalde. We wachten het maar af.

IMG_3606

Comments are closed.

Archieven