Show

Top of toch niet?

Het afgelopen jaar is Charlaigne O’Cockaigne op 7 Nederlandse en 5 buitenlandse shows uitgebracht waarbij het aantal deelnemende Deerhounds varieerde van 2 tot en met 38.

Op elke Nederlandse show (7) werd Charlaigne Best of Breed en alleen op twee Deense shows werd ze 2de en 3de beste teef. Verder mocht ze op twee buitenlandse windhonden shows Best in Show worden en op de Winner en de Kerstshow 2de in de groepskeuring.

Ze heeft het dus wel heel goed gedaan. Kijken we nu naar de toplijsten van respectievelijk de Raad van Beheer, de WOW competitie, en op de site van Windhondeninfo.nl, bijgehouden door Ron Moerkerken, dan zien we dat ze allebei een andere puntentelling er op na houden.

Als topwindhond staat bij Windhondeninfo Charlaigne boven aan met 197 puntjes en als tweede het Italiaans Windhondje Fiefoerniek’s Falderie van Sandra en Lucien met 182 puntjes uit 10 shows.

Maar kijken we bij de WOW competitie dan zien we dat Falderie met 240 puntjes bovenaan staat en Charlaigne op een mooie tweede plaats met 225 puntjes.

Toch grappig, twee ’top’lijsten!

En wat vindt Charlaigne ervan????

Het zal haar wowrst zijn!!!

Göhlsdorf, Heteren en Oude Pekela.

 

24 Augustus was de caravan weer schoon en ingeruimd en vertrokken we naar Göhlsdorf, nabij Berlijn. CC2000 was gevraagd om op zaterdag de coursing te draaien en zodoende was nagenoeg het hele team aanwezig. We liepen op donderdag en vrijdag nog in het stralende zonnetje in een T-shirtje rond maar voor zaterdag was zeer slecht weer voorspeld en konden we de regenkleding uit de mottenballen halen. Gelukkig viel het in de ochtend heel erg mee en ook ’s middags toen de Deerhounds voor de tweede keer liepen, was het nog droog. Pas later op de dag barstte het los en was iedereen in een mum van tijd doorweekt. Er waren 8 Deerhounds gemeld waaronder mijn 4-tal. Het was een hele toer om Cranston en Crumbaugh bij de start te krijgen omdat deze zeker 100 meter van de ingang van het terrein verwijderd was, netjes meelopen zit niet in hun genen! Na de eerste omloop stond Charlaigne op de eerste en Cytaugh op de laatste plaats. Crumbaugh op een gedeelde vierde en Cranston op de zesde plaats. In de middag liep Charlaigne met Islay’s Rhiann van Silke Eichhorn en dit was een zeer  mooie course, de dames waren goed aan elkaar gewaagd maar Charlaigne had teveel energie verspeelt voordat ze van start ging en verloor zodoende een paar puntjes. Uiteindelijk werd ze tweede, Crumbaugh vierde, Cranston zesde en Cytaugh de laatste.

 

Zondag was de CAC show waarvoor ik alleen Charlaigne had ingeschreven.  Er waren maar drie Deerhounds ingeschreven; 1 reu in de jeugdklas, 1 teef in de jeugdklas en Charlaigne in de tussenklas. Ze deed het best wel netjes en liet zich goed betastten. Ze werd BOB en eind van de middag werd ze in de eindkeuring, ondanks dat ze zich niet echt wilde tonen, bij de drie besten geselecteerd! Met deze twee resultaten van de coursing en de show, behaalde ze de titel Schönheit und Leistung! Ze doet het toch wel goed, mijn kleine meisje.

 

 

Het weekend erna zaten we op een camping onder Arnhem omdat zaterdag de coursing van Swift was en zondag de Jongehonden/Veteranendag van de Stichting Rasgroep Windhonden te Heteren. De coursing van Swift liep als een trein en Maarten had een mooi parcours weggelegd waarop ook de Deerhounds goed uit de voeten konden. Mijn complete viertal verscheen weer aan de start en deze keer ging Crumbaugh met de eer strijken.

 

Voor zondag waren Charlaigne en Brandir gemeld. Ik vond het gewoon erg leuk om zo’n oude, fitte reu nog eenmaal te tonen maar ik had hem wel beloofd dat dit echt zijn laatste showtje zou zijn. Er waren 5 Deerhounds gemeld voor de kersverse Barsoi-keurmeester Sybiel Schroeder maar helaas waren er maar 3 aanwezig. De jonge reu, John Falstaff van Jan Scheer en Joke Groeneveld, Charlaigne en Brandir. Charlaigne werd beste Jonge Hond en Brandir was logischer wijze Beste Veteraan. Begin van de middag waren alle keuringen klaar en moesten we opdraven voor de eindkeuring. Tot mijn verbazing verkoos Sybiel Charlaigne tot Beste Jonge Hond van de dag en toen Brandir voor Beste Veteraan moest strijden, won hij dit ook!! Leon Scholten keurde deze groep en hij vond Brandir nog zo goed voor zijn leeftijd. En dat is hij ook! Wat was ik trots op hem!!!

 

En toen …… op 17 september was er eindelijk na 26 jaar, een Nederlands Kampioenschap Coursing voor de Deerhounds!!!!!

Op 26 oktober 1996 was het eerste NKC te Een, tevens de eerste wedstrijd die het huidige WvCNL, op RONOstrand organiseerde. We hadden 6 Deerhounds bij elkaar zodat de titel vergeven kon worden. In die tijd was het nog gebruikelijk dat de deelnemers zelf de indeling maakten zodat je mooie gelijkwaardige courses te zien kreeg. We hadden wel verwacht dat dit met het NK ook mogelijk zou zijn maar helaas besloot de commissie dat zij de indeling gingen maken en hier waren we het niet mee eens omdat de reuen van Dick en Wil Bults en Jacqueline de Kok dusdanig agressief gedrag vertoonden bij de opvang, dat de familie Hawkins en wij, ons genoodzaakt zagen om onze hounds terug te trekken. Wij wilden absoluut niet dat onze hounds de klos zouden worden van een knokpartij! Dus wij trokken onze Deerhounds terug met het gevolg dat er geen titel uitgereikt kon worden. Nou, toen waren de poppen aan het dansen!!!!

Dick, Wil en Jacqueline dachten anders over agressie bij de opvang, die vonden dat normaal, en dus liepen de twee agressievelingen die dag hun rondje en zorgden ze dat er een man of acht klaar stonden om hun honden te vangen na afloop van de course. Wat een vertoning, ik zou me dood schamen!!!

Enfin, gelukkig zijn de reglementen zowel Nationaal als Internationaal eindelijk ten goede veranderd, zodat zulk asociaal K gedrag een vette diskwalificatie oplevert. We zien dan ook nagenoeg geen agressief gedrag meer bij de opvang, bij geen enkel ras. Gelukkig!

 

Dit jaar, op 17 september jl. waren er 61 windhonden aangemeld en moesten er 8 keurmeesters opdraven voor het Nederlands Kampioenschap Coursing te Oude Pekela. Iedere hound wordt door 6 verschillende keurmeesters beoordeeld en het is altijd een heel gepuzzel om de juiste keurmeesters op het juiste moment te laten keuren daar ze zelf ook vaak honden aan de start hebben. Een paar jaar geleden zijn de Nederlandse regelementen wat betreft de aantallen die aan de start moeten verschijnen voor een NK, aangepast. Men zag wel in dat er voor een aantal rassen op de oude manier nooit een NK zou komen. Dus in plaats van 6 hoeven er nu nog maar 4 aan de start te verschijnen en dat lukte dit jaar bij de Deerhounds voor het eerst!!

 

Het waren wel alle vier mijn hounds maar daar kan ik niets aan doen en de strijd was er niet minder om. De drie jongelingen zijn alle drie bloedfanatiek dus dat levert mooie courses op. De enorme kracht waarmee Cranston over het veld dendert, het samenspel van Crumbaugh en Charlaigne en de getoonde intelligentie van Cytaugh (ze was weer helemaal terug na haar loopsheid) maken het tot een waar feestje. In de eerste omloop liep Cytaugh met Crumbaugh, niet zo’n goede combinatie. Cytaugh snijdt erg af en loopt alleen maar te denken terwijl Crumbaugh vol overgave achter het haas aan gaat. Cranston en Charlaigne is ook niet zo’n goede match want Cranston snijdt ook erg af maar toont ook een enorme kracht en wendbaarheid. Na de eerste omloop hadden Crumbaugh en Charlaigne allebei 257 punten, Cytaugh 252 en Cranston 248.

 

’s Middags liepen eerst Cytaugh en Cranston, een leuke combi voor de draaier! De één snijdt nog meer af dan de ander en zie dat dan maar voor te blijven met het haasje. Crumbaugh en Charlaigne daarentegen tonen het samenspel, prachtig om te zien! Maar Charlaigne moest het afleggen tegen haar broer, met twee puntjes minder kwam ze van het veld af. En hiermee werd Crumbaugh de eerste Nederlandse Deerhound met de titel Nederlands Coursing Kampioen!!

Rondje Zweden en Denemarken

 

Op 23 juli vertrokken we weer richting het noorden. De eerste overnachting was op de camping tussen Bremen en Hamburg, altijd leuk om wakker te worden met een kudde damherten in de voortuin. Van hier gingen we verder naar een camping in Zweden waar we twee nachten zouden verblijven. Maar bij aankomst keken we onze ogen uit, het leek wel een stortplaats van oude caravans met verzakte en kapotte voortenten. Ook de mensen die er rondliepen leken niet erg op kampeerders. Aan het begin van de avond verschenen er een aantal katten die brutaal op korte afstand naar de hounds gingen zitten kijken en een paar grote egels waggelde aan de overkant van het pad voorbij. Dit was natuurlijk wel zeer  spannend voor de hounds maar erg lastig voor ons en uiteindelijk besloten we maar om met z’n allen de caravan in te gaan. Mede hierom zijn we de volgende dag vertrokken naar de volgende camping alwaar we dan drie dagen zouden zijn. Dit was een zeer ruime camping met een prachtig groot bos ernaast waar je uren kon wandelen maar het stikte er ook van de teken. Ondanks dat de hounds ertegen behandeld worden, plukte ik iedere dag tientallen teken van ze af! Op de laatste avond werden we getrakteerd op ‘gouden bomen’, een heel spectaculair schouwspel.

 

Op 28 juli vertrokken we richting Västerås alwaar op vrijdag en zaterdag de Skokloster Summer Show en op zondag de Zweedse Deerhound Club Show plaats vonden.  De camping waar we op belandde lag op 20 minuten rijden vanaf de showground en had een behoorlijk uitlaat gebied. Helaas liepen hier vrij veel hazen wat ook weer de nodige attentie vroeg! Voor de vrijdag had ik alleen Charlaigne gemeld in de Intermediair klas voor keurmeester Vlastislav Vojtek uit Slovenië, ze was de enige in deze klas, kreeg een uitmuntend en moest terug komen voor Beste Teef. Tot mijn grote verbazing werd ze tweede Beste Teef van de in totaal 14 teven! Beste teef werd Galerita’s Fiona van Mikael Nordström (echtgenoot van de fokster Cecilia Nordström en voorgebracht door Ylva, hun dochter). Ik heb de Galerita’s altijd bewonderd en ook deze teef was een plaatje! Zo sound en well-balanced, met behoud van een prachtige topline tijdens een zeer mooi gangwerk. Beste van het ras werd Grayrory’s Irresistible van Maria & Åke Käck.

Voor Beste Intermediair moest Charlaigne het opnemen tegen Necesse’s Faust Fortunatus van Ray Lindholm. Een mooie reu maar hij heeft nog wat tijd nodig; is nog wat los in zijn beweging. Ook deze strijd won Charlaignetje. Wat was ik trots op haar!! temeer omdat ze zich netjes gedroeg en goed liet betasten.

De zaterdag hadden we rustdag en dat was maar goed ook, het was ontzettend warm, zeker op de showground en dat zou voor de oude Brandir niet uit te houden zijn geweest. Wel moesten we eind van de dag de boel weer opbreken daar we zondagochtend vroeg moesten uitchecken. Dus zo laat mogelijk, toen de zon al achter andere caravans was gezakt en de temperatuur gedaald was, de tent en luifel weer afgebroken, ingepakt en de boel klaar gemaakt voor vertrek.

 

Zondag dus de Club Show. Ik had alles gemeld behalve Cranston. De keurmeester was Barbara Heidenreich uit Canada en ik vond het erg leuk om eens onder haar uit te komen. In totaal waren er 21 reuen en 26 teven gemeld waarvan 19 reuen en 24 teven aanwezig waren.

Als eerste mocht mijn 122 maanden oude Brandir op draven, hij deed het redelijk maar toonde duidelijk dat showen nog steeds zijn ding niet is!

Als tweede moest Crumbaugh de ring in samen met 7 andere reuen tussen de 15 en 24 maanden oud. Ondanks dat hij nog nooit geshowd is toonde hij zich behoorlijk goed en liep netjes mee. Hij vond alles wel erg interessant en wilde het liefst iedereen die aan de ring zat begroeten. Barbara had het best wel moeilijk met deze klas maar uiteindelijk maakte ze mijn Crumbaugh beste!

 

Nummer twee was Necesse’s Faust Fortunatus van Ray Lindholm, de reu waarvan Charlaigne op vrijdag had gewonnen!

 

Na alle reuenklassen gekeurd te hebben moesten Crumbaugh en de oude Brandir terugkomen voor Beste Reu. Brandir stond natuurlijk voor spek en bonen in de ring en baalde er duidelijk van maar Crumbaugh vond het prachtig en showde zichzelf naar de EERSTE PLAATS!! Best Reu, wie had dat verwacht???!!!   

 

Hierna was het de beurt aan Charlaigne, ze misdroeg zich weer verschrikkelijk maar belandde toch nog op de tweede plaats achter wederom een mooie Galerita.

Als laatste stond Cytaugh alleen in de klas van 7 tot 9 jaar oude teven. Niet zo moeilijk om dan eerste te worden.

Beste teef werd uiteindelijk Lawtons Eqvizzical Exuviance van Stefan Hagstedt.

Voor de strijd om Beste van het Ras kwamen er meerdere reuen en teven de ring in. Ik snap niets van het Zweedse keursysteem en zeker een Club Show heeft zijn eigen regels, erg ingewikkeld allemaal. Maar enfin, na heel wat gewik en geweeg werd Lawtons Eqvizzical Exuviance Beste van het Ras en Crumbaugh tweede. Een hele mooie prestatie voor zo’n jonge reu!

 

Na deze keuring moest Crumbaugh nog terug komen voor Beste Intermediair, wat hij aflegde tegen …. een mooie Galerita teef, Galerita´s Athelas, die van Charlaigne had gewonnen. Charlaigne moest nog terug voor Beste Hoofd maar ze wilde haar hoofd niet tonen, ze keek constant de andere kant op. Brandir was Beste Veteraan en Cytaugh Beste Senior en Beste Gebruikshond. Ook de Paarklas met Charlaigne en Crumbaugh was voor O’Cockaigne! Helaas hadden ze de strijd om Beste Gangwerk geschrapt wegens tijdgebrek, erg jammer want onder andere won Crumbaugh daar iedere keer op.

We gingen naar huis met een berg rozetten en vier goed gevulde Goody Bags met zeer originele cadeautjes, heel leuk hoe ze dat daar doen! Al met al was het een zeer geslaagde Club Show en heel leuk om Barbara weer even te spreken.

 

 

Na de show moesten we nog 200 kilometer naar het zuiden rijden, naar Olerum (wie heeft er niet ven gehoord?) alwaar de coursing, waarvoor Simon was uitgenodigd om te jureren, zou plaatsvinden. Tegen achten kwamen we er aan en hebben gauw de boel weer opgebouwd.

Daar mijn hounds niet mee mochten doen omdat Simon daar twee heel dagen in het veld moest staan, zouden Crumbaugh, Charlaigne en Cranston een proefloop doen. Cytaugh zou als begeleidhond meelopen bij de drie officieel gemelde Deerhounds. Voordat we maandagochtend naar het coursingveld liepen met de drie jongelingen, maakte Simon de sliplijn van Cranston klaar en deed die bij hem om. Helaas niet helemaal volgens de regels met als gevolg dat toen ik hem startte, hij er vandoor ging met mij achter hem aan – de lijn slipte niet! Ik maakte een enorme smak tegen de grond en werd een stuk mee gesleurd. Van nu af aan is het dus verboden voor Simon om ooit nog een sliplijn klaar te maken!!

Enfin, de hounds werden opnieuw gestart en gaven weer een prachtig schouwspel te zien, niets mooier dan drie Deerhounds in ‘full speed ‘ over het veld.

Cytaugh liep later die ochtend met een teef maar na een paar honderd meter stapte ze op een klos en was er gelijk klaar mee. Ach, ze zat twee weken na haar loopsheid dus het was begrijpelijk.

De volgende dag hebben de drie apenkoppen twee keer een proefloop gedaan, ze hadden hiermee het tekort aan vrije beweging weer ingehaald!  

 

 

Het waren erg leuke dagen en we zaten tot in de late uurtjes gezellig bij elkaar onder de partytent, gelukkig spreken de Zweden goed Engels want van dat Zweeds versta je niets!

 

Woensdagochtend hebben we de boel weer ingepakt en zijn richting Göteborg gereden. Hier verbleven we tot en met vrijdagochtend om vervolgens met de ferry naar Frederikshaven over te steken. Vandaar nog een klein stukje rijden naar Nørresundby waar Simon wederom twee dagen de coursing mocht jureren. Hier mochten de hounds wel officieel meedoen en ik had ze alle vier gemeld. Nu maar hopen dat Cytaugh het ook een beetje behoorlijk zou doen!

 

We stonden met de caravan vlak langs een wild gebied waar een kudde koeien, Schotse Hooglanders, Lakenvelders en kruisingen hiervan, rondliepen. De kruisingen waren heel bijzonder en leken op ruwharige Lakenvelders. Eén van de jaarlingen was erg geïnteresseerd in Crumbaugh en hij in haar. Ze was ook wel erg mooi en ze stonden minuten lang naar elkaar te kijken, er was duidelijk een Schotse klik!

 

De hounds liepen op zondag en Hanne van de Eikica Sighthounds zou helpen starten. Als eersten liepen Cranston en Cytaugh en …. Cytaugh liep. Ze anticipeerde wel erg veel en zou het hoogste aantal punten voor intelligentie gehad moeten hebben maar helaas is dit onderdeel geschrapt. In de tweede Deerhound course dus Crumbaugh en Charlaigne en dat was echt een spetterende course! Vol overgave volgden ze het haas en Crumbaugh liep net iets beter dan Charlaigne maar die liet zich niet kennen en pakte in de tweede omloop 4 puntjes meer dan Crumbaugh en belandde op de eerste plaats met het Certificat! Cranston werd derde en Cytaugh vierde. Ze hadden weer heerlijk gelopen en waren zonder blessures van het veld af gekomen. Het was weer een super goed georganiseerde coursing die liep als een trein.

 

 

 

Maandag 8 augustus zakten we af naar Camping Ringkøbing. We waren al twee keer eerder op deze camping geweest en dat beviel prima. Mede door het  grote losloopbos direct naast de camping waar de hounds heerlijk kunnen rennen, is het een ideale plek om een paar dagen te staan. En … we hadden geluk met de  temperaturen, niet boven de 30°!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op donderdag even naar het ‘Sandskulpturfestival’ in Søndervig geweest. De indrukwekkende zandmuur van 200 meter lang en 7 meter hoog was bewerkt met het thema de Middeleeuwen. Echte kunstwerken gemaakt door verschillende mensen uit vele landen. O.a. een paar Nederlanders, Engelsen, een Rus, Oekraïner, Belgen en Zweden hadden zich heerlijk uitgeleefd in deze enorme zandbak met een prachtig resultaat!

En ja, de lucht was echt zo blauw!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een heerlijk relaxed weekje kwamen we zaterdag 13 augustus weer thuis. Maar niet voor lang want eind augustus moesten we weer in Göhlsdorf zijn alwaar Simon samen met Maarten en Willem de coursing moest verzorgen.  Wordt vervolgd.

 

On the road again!

 

Op woensdag 25 augustus vertrokken we bepakt en bezakt naar Göhlsdorf nabij Berlijn, alwaar Simon de Internationale coursing voor windhondenrenvereniging Phoenix zou verzorgen. Het was voor Crumbaugh en Charlaigne de eerste keer dat ze zo’n lange trip met de caravan gingen maken maar ze pasten zich prima aan en vonden het heel spannend om iedere keer op een andere, onbekende locatie aan te komen en te wandelen.

Nadat we op donderdag de boel hadden opgezet en een lekker stuk met de hounds hadden gelopen, vonden we bij terugkomst een bierstand tegen over ons. Ze waren nog met het één en ander bezig maar zodra ze klaar waren konden we een biertje komen halen. Nou dat laat je je geen twee keer zeggen! Op vrijdag heeft Simon het parcours opgebouwd en mochten Cytaugh, Crumbaugh en Charlaigne even heerlijk de benen strekken. Met z’n drieën tegelijk denderde ze over het veld, prachtig om te zien. Cytaugh is nog steeds de snelste maar Crumbaugh deed niet veel voor zijn moeder onder!

Voor de coursing op zaterdag waren in totaal zo’n 100 windhonden gemeld maar omdat het in de ochtend niet erg vlotte was het tegen zessen eer alle courses waren gedraaid! Ik had Cytaugh niet gemeld voor de officiële coursing maar gelukkig mocht ze samen met Crumbaugh en Charlaigne nog een rondje coursen na afloop. Wat genoten ze hier weer van! Vooral Crumbaugh was zo ontzettend fanatiek en wilde iedere keer zo ontzettend graag het veld op, dat hij tijdens de normale wandelingen niet voorbij het veld te krijgen was, erg lastig!

Op zondag was de CAC show en hiervoor had ik Charlaigne gemeld. Was het alle dagen hiervoor mooi weer, op zondag kwam de regen met bakken uit de lucht. Er was 1 veteranen teef, 3 jeugdteefjes (waarvan Charlaigne de jongste was) en 1 openklas teef gemeld voor  keurmeesteres  Hanna Wozna-Gil uit Polen. Op het moment dat ik de ring instapte was het even droog en Charlaigne showde voorbeeldig. Ze liep zonder gek te doen netjes mee en bleef ook redelijk goed stilstaan, wonderbaarlijk! Ze eindigde als eerste!! Maar toen ze terug moest komen om te strijden voor BOB kwam het weer met bakken uit de lucht en wilde ze helemaal niets meer behalve terug naar de caravan! Aanvankelijk zouden we op maandag weer vertrekken maar daar de weersvooruitzichten geen beter weer voorspelden, besloten we maar om, tijdens een uurtje dat het droog was, de boel in te pakken en te vertrekken.

Zo gezegd zo gedaan maar tegen verwachting in was het ontzettend druk op de weg en kwamen we pas laat in de middag aan op ons overnachtingsplekje. Maandag in de middag waren weer thuis.

Het weekend erop zou Simon eigenlijk een coursing in Frankrijk moeten jureren maar die ging niet door vanwege een te laag aantal gemelde hounds. Jammer, het zou wel weer eens leuk zijn om in Frankrijk te coursen. Volgend jaar dan maar weer. Maar dit uitgevallen weekend gaf ons wel wat meer lucht om ons voor te bereiden op het tripje naar Engeland.

Wordt vervolgd!

 

Crufts

Vrijdag 8 maart zijn Sonja, Vision, Chidish en ik ’s morgens vroeg vertrokken richting Birmingham, Crufts. De reis verliep voorspoedig tot aan de Franse grens, toen begon de ellende. De Franse hadden weggedeeltes afgezet en dit veroorzaakte lange files met dito wachttijden. Extreem ergerlijk! Gelukkig waren we erg vroeg vertrokken en hadden we een behoorlijke speling. De controle van de hounds bij de Eurotunnel ging gelukkig supersnel en we kwamen nog precies op tijd voor onze check in. Maar de Fransen waren consequent in het pesten en iedere auto moest open bij de paspoortcontrole. Dit duurde natuurlijk een eeuwigheid en mensen die na ons door de controle gingen misten hun trein. Wij waren gelukkig nog net op tijd en hadden de geplande overtocht. In Engeland aangekomen konden we maar een klein stuk lekker doorrijden, vervolgens belandde we in één grote file richting Birmingham. Eén en al wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat we een uur later dan gepland in de stromende regen aankwamen bij ons hotelletje in Leamington. Na met de hounds te hebben gelopen en de spullen naar boven te hebben gebracht, zijn we eerst een welverdiend pintje gaan drinken. Heerlijk, zo’n Engelse bitter!

Zaterdagochtend waren we weer vroeg uit de veren, ik heb een flink stuk gelopen met Chidish en Vision en Sonja heeft de broodjes gesmeerd. Na het ontbijt vertrokken we en met een half uurtje waren we bij het NEC. Eerst werden er 57 Pharaohounds gekeurd voordat de 98 gemelde Deerhounds aan de beurt waren. Dit gaf mooi de kans om bekenden te begroeten, hier en daar een beetje bij te praten en ons te verwonderen over een niet-Schot die in Schotse kledendracht rond liep en ook zijn Deerhoundje in deze kledij showde. Iets wat eigenlijk niet door de beugel kan en vele mensen spraken er dan ook schande van.

 

Onze keurmeester was Mr. Ken Aird, de keurmeester die Chidish twee jaar geleden BOB maakte tijdens de Jahresausstellung in Volkmarsen. Het was dus best wel een beetje spannend. Maar al gauw bleek dat er heel anders gekeurd werd dan in Duitsland; de plaatsingen waren op z’n zachts gezegd verrassend. Er was geen lijn te trekken qua type of gangwerk; alles werd door elkaar geplaatst. Chidish werd vierde in zijn klas (8) en Vision verrassend tweede van de 12 gemelde teven.

Uiteindelijk wonnen, in onze ogen, absoluut niet de beste reu en teef en werd de, toch wel zijn leeftijd tonende veterane reu, Beste van het Ras. Dat was Crufts, voorlopig zijn we niet van plan om weer te gaan, zeker na er een dik uur over te hebben gedaan, om van de parkeerplaats af te komen. Gelukkig ging de terugreis zondag zeer voorspoedig en waren we aan het begin van de avond weer thuis.

Donaueschingen

Daar ik afgelopen week een paar mooie foto’s van Vision’s overwinning in Donaueschingen kreeg, nu een iets uitgebreider verslag van deze grootste windhonden show van Europa.

Tijdens het weekend van 4 & 5 augustus waren meer dan 1600 windhonden uit 25 landen naar Donaueschingen afgereisd. Het was dit jaar voor de 25ste keer dat deze show georganiseerd werd en misschien was het wel de laatste keer. De laatste jaren had Olaf Knauber het georganiseerd maar door allerlei oorzaken blijven er steeds minder mensen over om te helpen en kwam uiteindelijk bijna alles op Olaf’s schouders terecht. Ook de tegenwerking vanuit hogere regionen heeft Olaf er doen toe besluiten om er mee op te houden. Wie het gaat overnemen en of het wel doorgaat komend jaar, is nog niet bekend.

 

Enfin, wij hadden tijdens deze editie van Donaueschingen toch wel een paar leuke succesjes. Zaterdag wonnen Chidish en Cytaugh de Koppelklas, waarvan er toch zo’n 17 gemeld waren, onder de Italiaanse keurmeester Mr. Vittorio Passerino.

 

 

 

 

 

 

En bij de competitie voor Dual Champion, won Vision! Ze toonde zich dan ook voorbeeldig en liet een super gangwerk zien. Zoals te zien was Sonja hier uitermate blij mee.

 

’s Avonds, tijdens ‘The Eukanuba Super Best in Show Challenge’ presteerde Vision weer optimaal en werd uiteindelijk tweede achter Kilbourne O Sweet Lorraine to Oelmühle. Twee Deerhounds in de eindstrijd, dat is nog nooit gebeurd!

 

Zondag werd Cytaugh ‘Beste Gebruikshond’ onder keurmeester Mr. Vittorio Passerino en werden Chidish en Cytaugh BIS2 in de Koppelklas. Al met al hebben we het niet slecht gedaan!

Juli & Augustus

Juli was een rustige maand, alleen tijdens het weekend van 21 en 22 juli hadden we het Schoonheid en Prestatie weekend van OWRV ’t Haasje in Axel. Daar ik de eer had om op zaterdag de hounds te keuren, konden Chidish en Cytaugh niet meedoen voor de ’titel’. Wel hebben zondag ze heerlijk gecourst.

Augustus daarentegen was weer druk; het eerste weekend zaten we in Donaueschingen. Keramiek mee, want dat verkoopt daar goed, en twee dagen showen. Het was eigenlijk veel te warm om wat dan ook te doen. Op zaterdag hadden we Frederic Maison als keurmeester en op zondag Espen Engh. Deze maakte de onvergetelijke fout door in het keurverslag van Chidish te vermelden; “head is a little bit plain, needs more stop”. Had hij de avond ervoor niet de tijd gehad of moeite genomen om de rasstandaard door te nemen???

Maar … het kan nog gekker. Tijdens de Benelux Winner Show te Amsterdam, de donderdag erna, kreeg Sonja van een Russische keurmeester te horen dat Vision een Barsoi gangwerk heeft! Wij hebben vervolgens drie dagen lang naar de keuringen van de Barsois gekeken of we er één zagen met hetzelfde gangwerk als Vision. Helaas, niet gevonden, dus Vision is de enige met het correcte Barsoi gangwerk!

André van den Broek keurde de Wereld Tentoonstelling op zaterdag 11 augustus en kon gelukkig Vision wel waarderen, ze kreeg het Res.CACIB.

Beste reu werd Kilbourne Kaine at Oelmühle en Beste teef Kilbourne Oh Sweet Lorraine to Oelmühle, beide van Jürgen Rösner. (zie de tentoonstellingsuitslagen)

De zondag hierna konden de hounds lekker de benen strekken tijdens de coursing van Lelystad. Dat vonden ze toch iets leuker dan showen en ze hebben genoten!

 

Op 26 augustus had ik de show in Mechelen waar Chidish Belgisch Kampioen werd en 9 september hadden we in plaats van een showtje en coursing in Berlijn die niet doorging, een coursing in Gesves, België. Hier behaalde Cytaugh haar laatst benodigde CACBL voor het Belgisch Coursing Kampioenschap en kreeg Chidish het reserve.

 

Kort overzicht van Juni

 

De maand Juni was een extreem drukke maand. Het begon met de show in Parijs op zaterdag de 2de waar we Chidish en Vision voor gemeld hadden. Sonja was donderdagmiddag gekomen zodat we vrijdag richting Parijs konden rijden. Donderdagavond laat kreeg Silva ineens koorts en moest af en toe een beetje hoesten. Na een paar antibiotica-tabletten te hebben gegeven werd ze tegen tweeën rustiger en ging Sonja naar bed. Maar niet voor lang … tegen half drie maakte Sonja mij wakker met de trieste mededeling dat Silva was overleden. Silva was overeind gekomen, waarschijnlijk om zich om te draaien, en belandde op de grond. Eer Sonja uit haar bed was, was Silva al over de Regenboogbrug. Een hele mooie dood maar wel erg plotseling. We hebben Silva uit de camper gehaald en in mijn auto gelegd om haar ’s morgens naar het crematorium te kunnen brengen. Geslapen hebben we niet meer.

Na alles afgehandeld te hebben en de camper te hebben ingepakt vertrokken we naar Parijs. Zaterdag waren we gelukkig niet al te vroeg aan de beurt want we waren toch wel een beetje gaar van alle commotie. Zowel Chidish als Vision behaalde het reserve CAC en dat hield in dat we weer naar huis konden. Prima!

Het weekend erna zaten we in Le Touquet bij de Franse R.A.L.I.E. Clubshow. Hier waren 57 Deerhounds gemeld. Keurmeester was Joan Wragg. Ook hier kreeg Chidish het reserve CAC achter de Finse reu Direwolf Mac Custennin van Tapio Hellman. Vision stond in een grote openklas van 14 teven en kreeg een ongeplaatste U. Cytaugh, die nu ook mee mocht, won de Gebruikshondenklas (3) en werd Beste Gebruikshond. Helaas moesten we na de keuringen weer vertrekken daar Sonja de dag erna, maandag, weer richting huis moest om vervolgens op donderdag weer te vertrekken richting Denemarken alwaar we eerst naar de show in Vejen zouden gaan en vervolgens zouden door rijden naar Nørresundby voor het EKC.

Dus op donderdag 14 juni, volledig vol gepakt, zijn we vertrokken richting Denemarken. We hebben overnacht op een kleine camping in noord Duitsland en zijn de volgende dag verder gereden naar een camping in Ringkøbing alwaar we Sonja weer troffen. Op zaterdag lekker met de hounds naar het strand, even de poten strekken en uitwaaien.

 

 

 

 

 

Van hieruit zijn we zondag heen en weer gereden naar de show in Vejen. Chidish werd hier beste reu, BOB en tevens met dit Deense CAC, Deens Kampioen. Vision kreeg helaas alleen een U’tje.

Maandag ons kampement weer opgeruimd en vertrokken naar Nørresundby, nabij Aalborg, waar tijdens het weekend van 22-24 juni het Europees Kampioenschap Coursing plaatsvond. De uitgestrekte velden lagen naast Lindholm Høje. Dit is de grootste historische Deense begraafplaats uit de IJzer- en Viking tijd, gelegen op een heuvel tegenover Aalborg. Vanaf 1952 werd het gebied onderzocht en men heeft bij opgravingen 682 graven gevonden uit de periode 500 tot 1100 evenals resten van bebouwing. Alle deelnemers aan het EKC kregen een toegangsbewijsje voor het bijbehorende museum, een zeer leuk gebaar. Tevens werd zaterdag de zonnewende gevierd, Sankt Hans Aften genoemd. Het feest dateert uit de tijd van de Vikingen en tot 1770 was het een officiële feestdag. Naar aanleiding hiervan was er ook een Viking-markt en -dorp gecreëerd en werd de opening van het EKC opgeluisterd met een voorstelling van vechtende Vikingen.

 

 

 

 

 

 

 

Doordat wij als CC2000 aan het begin van deze eeuw een coursingdemonstratie hadden gegeven in Bjerringbro, Denemarken, hadden we nog steeds contact met Karin Janz die dat toen heeft georganiseerd. Ook zijn we haar later regelmatig tegen gekomen op EKC’s en toen we een aantal jaren geleden werden uitgenodigd om; ik als keurmeester voor de show en Simon als jury voor de coursing, naar Nørresundby te komen, grepen we dit met beide handen aan. Eenmaal daar waren we ontzettend onder de indruk van de gigantische velden en we zeiden tegen Karin dat het een prachtige locatie was om een EKC te organiseren. En zo ging het balletje rollen. Wij, CC2000, werden gevraagd om één veld te bemannen en alles er omheen te verzorgen. Na twee jaar van voorbereiding hadden we uiteindelijk een team van 20 mensen; 6 Duitse en 14 Nederlandse coursingliefhebbers die als team in mooie T-shirts gesponsord door de Raad van Beheer, drie dagen in de weer zijn geweest om per dag zo’n 60 courses weg te draaien. Van het begin; de paddock met chipcontrole, tot het eind; het terrein af begeleiden zodat er niemand in het coursingtouw kon lopen, waren er constant zo’n 10 man bezig. Het liep fantastisch en na afloop kregen we te horen dat we het mest vriendelijke en snelste veld met het mooiste parcours waren. Wat wil je nog meer!

Een Duits team werd gevraagd om een ander veld te doen en Denemarken nam veld 3 voor haar rekening en alles wat er zoal bij komt kijken. Er was veel buitenlandse hulp o.a. in het secretariaat, bij de ingang om de mensen hun papieren te geven en de weg te wijzen en bij het ophalen van de resultaten.  De Deerhounds liepen op zaterdag, er waren 10 Deerhound reuen gemeld en 9 aanwezig, 25 teven waarvan er 21 aan de start verschenen. De Nederlandse deelname bestond uit de reu Fiddich Forever in my Heart Caoinlan van Ingrid Weiss en Erik den Ouden en de teven Vision en Cytaugh. Chidish mocht helaas nog niet meedoen en ik was er eigenlijk wel blij, hierdoor had ik geen stress betreffende de indeling want Nelungaloo Untouchable deed ook weer mee. En ja hoor, bij de eerste omloop was het weer vechten bij de opvang. Net als vorig jaar in Zwitserland en op Ronostrand dook Untouchable van Esther Bühler zonder pardon boven op zijn medecourser Pitlochry’s Othello. Ja, en zie twee vechtende Deerhounds maar eens te pakken te krijgen. Gelukkig was er een Tsjechische man die ervaring heeft met zulke dieren en er gewoon boven op dook. Levensgevaarlijk want die muilkorven houden echt niet alles tegen! Zowel Esther als haar man schijnen het normaal te vinden want toen we hun aanraadde om Untouchable niet meer te laten lopen met andere honden werden ze ontzettend kwaad. Hoe is het toch mogelijk dat mensen vechtende Deerhounds leuk vinden en het prima vinden dat andere hounds hierdoor niet meer lopen of ook agressief worden. Het wordt toch echt hoog tijd dat dit gedrag radicaal afgestraft wordt. Door alle commotie zag Vision het niet zitten om met een andere hound te starten en kreeg een afwijzing voor de dag. Mijn Cytaugh was in de eerste omloop ingedeeld met de gedoodverfde winnares; Islay’s Luck Penny van Ira Johannsen. Ze liepen een schitterende course en Cytaugh deed niet veel onder voor Luck Penny. Helaas bleek in de middagpauze dat Cytaugh een lichte schouderblessure had en hierdoor dus niet meer mee deed in de tweede omloop. Erg Jammer want ze stond redelijk goed geklasseerd. De enige overgebleven Nederlandse deelnemer, Fiddich, stond er gelukkig heel goed voor na de eerste omloop, tenminste nog één hound die de Nederlandse eer hoog hield. ’s Middags moesten de Deerhounds op een klein, redelijk smal terrein lopen waar ook nog eens een niet zo lekker parcours was weggelegd. Alle reuen waren weer van de partij maar het aantal teven dat startte was gereduceerd tot 16. Eén van deze kwam kreupel aan de start maar was gelukkig zo wijs om niet te lopen, een andere teef had er ook geen zin meer in en bleef staan. Wederom was het knokken tussen Untouchable en zijn partner Islay’s Little John en wederom werd hij niet gediskwalificeerd. Schandalig! Fiddich liep een formidabele course en bleek bij de prijsuitreiking op de eerste plaats te staan! Fantastisch! Eindelijk, na 9 jaar, heeft Nederland weer een Europees Coursing Kampioen bij de Deerhounds.

 

Volgend jaar is het EKC in Estland, we zijn benieuwd!

 

 

Deerhound Jahresausstellung en Pinkstercoursing te Tüttleben.

Op 19 mei jl. werd de Duitse Deerhound Jahresausstellung gehouden te Tüttleben. Doordat Simon al jaren de coursings verzorgt in Tüttleben, is deze club intussen onze ’thuisvereniging’ geworden. Voor ons dus extra leuk dat de JAS hier werd gehouden. Zoals gebruikelijk werd de show geopend met de inmars van de 80 gemelde Deerhounds. Onze keurmeester was Uli Peiler, een Ierse Wolfshondenfokker, geboren in Duitsland, die nu in Ierland woont. Uli keurde zeer streng, iets wat mij wel aanstaat. Van de 80 gemelde Deerhounds waren er 3 absent, 1 teruggetrokken (onze Brandir daar hij mank liep), 33 kregen een U, 21 een ZG, 4 een G, de veteranen werden zonder kwalificatie geplaatst en de jongsten kregen op één na een veel belovend. Opvallend was wel dat de reuen veel lager werden beoordeeld dan de teven.

Chidish en Brandir stonden met 7 andere reuen in de Kampioensklas maar we trokken Brandir terug omdat hij niet goed liep. Alleen de eerste drie kregen een U, ook Chidish die derde werd.

 

Cytaugh stond in de Gebruikshondenklas (5 gemeld, 1 absent) en won deze.

Vision stond in de Openklas en kreeg helaas een ZG.

 

 

Beste reu en BOB was Kilbourne Kaine to Oelmühle van Jürgen Rösner en beste teef Garamante of Bestmara van M. Kaes uit Frankrijk. Een stel prachtige hounds.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag erna was de Pinkstercoursing. Er waren 25 Deerhounds gemeld en 24 aanwezig. Vision was in de zesde course ingedeeld maar liet het afweten. Cytaugh liep in course 9 met Islay’s Hollyhock maar deze raakte halverwege geblesseerd. Na de eerste omloop stond Cytaugh op een gedeelde zevende plaats met 172 punten. In de tweede omloop liep ze met Islay’s Hyra. Hyra kreeg 175 punten en Cytaugh 184. Hiermee kwam Cytaugh uiteindelijk op een vijfde plaats. En bij de prijsuitreiking, wat altijd een heel feest is in Tüttleben, bleek dat Cytaugh de prijs voor Schoonheid en Prestatie had gewonnen!!!

 

 

 

Wat was ik trots op haar! Na een jaar met veel angst en zorg om haar voet, blijkt nu dan toch dat al die moeite  niet voor niets was.

Voor de achtste keer nam ik de “of the Scottish Highlands” Wanderpreis voor de beste gebruikshound mee naar huis en de sinds vorig jaar, voor de Deerhound met het hoogste punten aantal voor Schönheit und Leistung, beschikbaar gestelde Quodlibet Drambui Trophy.

 

 

 

Breed Show te Sutton Scotney

 

Op donderdag 19 april vertrokken Sonja en ik met Vision, Chidish en Cytaugh richting de Breed Show in Engeland. Bij ‘De Tunnel’ aan gekomen, bleek dat onze ticket op een verkeerde datum stond! Dat betekende een nieuwe reis boeken voor erg veel geld! Gelukkig konden we wel met dezelfde trein mee en hadden we dus geen vertraging.

Van donderdag op vrijdag brachten we de nacht door op Tanner Park Campsite , een heerlijk rustige camping met enorme wandel mogelijkheden ten zuiden van Londen, echt een plek om vaker naar toe te gaan. Vrijdagochtend hebben we op het gemak alles weer ingepakt en zijn vertrokken naar Sutton Scotney alwaar de Breed Show dit jaar werd gehouden.

Bij het hotel aangekomen en na de camper te hebben geparkeerd en met de hounds te hebben gelopen ben ik naar de lezing van Emily Dutton gegaan betreffende de voorderingen op het gebied van het hartonderzoek. Een aantal interessante mededelingen maar ook wat vragen opwekkende zaken. Hierover heb ik later tijdens het diner met Emily gesproken en ik hoop dat ze in de nabije toekomst met Andrea Vollmar contact opneemt want deze heeft natuurlijk intussen ook heel veel informatie. Ik heb beloofd een aantal stambomen en medische gegevens op te sturen van de hounds die ik heb gehad met hartproblemen.
Zaterdag de Breed Show, keurmeester Tim Finney. Het was uitzonderlijk goed weer, volop zon en het zou dik in de 20 graden worden. Dus zochten we een mooi plekje uit onder een grote boom zodat we de gehele dag in de schaduw zaten. De ringmeester, Chris Arthur, kwam ons vertellen dat we moesten opschuiven daar hij de ‘collecting ring’ daar wilde hebben. Na wat heen en weer gepraat en wat te zijn ingeschoven konden we er gelukkig toch blijven.

 

Chidish stond in de Openklas (11 gemeld – 2 absent) en werd als vijfde geplaatst. Eerste werd de mooie Franse reu Infidele-et-Sarrasin du Triple Bois van Madam Vinen. Die naar mijn weten voor het eerst op een Breed show in Engeland is met haar Deerhounds. Een hele verassing dus! Vision en Cytaugh stonden beide in de zeer sterke Openklas (12 gemeld ) en toen de keurmeester ging selecteren koos hij Cytaugh ook uit. Normaal worden er 5 geplaatst maar hij had er 6 geselecteerd en Cytaugh als zesde geplaatst! Ondanks haar geëzel. Hilariteit alom.

 

 

Uiteindelijk werd Infidele beste reu en Hyndsight In Your Dreams van Hector Heathcote en Sue Finnett uit de Limit klas beste teef en BOB.
Voor zondag hadden we onze hounds ook in verschillende klassen ingeschreven. De keurmeester was Mrs. Marie Bryce-Smith. Om te beginnen alle drie in de ‘Special coursing/Lure Chasing dog or bitch’ klas (13 gemeld). Nu hadden we natuurlijk een derde handler nodig en die vonden we in Marjan de Raad. Cytaugh is niet echt de gemakkelijkste maar ze liet zich keurig door Marjan voorbrengen en werd als vijfde geplaatst. Een hele verrassing! Vision werd zelfs als derde geplaatst!

 

 

Vervolgens moesten Cytaugh en Chidish in de koppelklas (14 gemeld). Hier verwachtte ik niets van daar de keurmeester Chidish in de vorige klas niet had geplaatst maar tegen verwachting in werden ze tweede! Dit vanwege hun gelijke gangwerk. We hadden Vision en Chidish ook in de ‘Special not bred by exhibitor’ klas gemeld maar beiden konden onverrichte zaken de ring verlaten.

 

 

 

Hierna alles weer ingepakt en vertrokken richting ‘De Tunnel’. Hier aangekomen bleek dat ook deze boeking niet helemaal correct was, in plaats van voor een camper was er voor een ‘hígh vehicle’ geboekt. Dat betekende weer bijbetalen en omdat we ook nog eens te laat waren, moesten we anderhalf uur wachten voor onze trein. Al met al waren we tegen negenen, moe maar voldaan, weer thuis.

Wereld Tentoonstelling te Leipzig

Een weekje Leipzig.

In de week van 8 tot en met 12 november vonden er drie shows plaats in en rondom Leipzig. Daar Sonja en ik al ruim van te voren hadden besloten om hier een lekker weekje van te maken, vertrok ik op maandag 6 november richting camping Lübschützerteichen in Machern en Sonja was vanuit Hermannsburg (D) met haar camper vertrokken. Machern is een klein gehucht zo’n 16 kilometer ten oosten van Leipzig. Dit is zo’n typische Oost-Duitse campingplaats, natuurlijk in een behoorlijk vervallen staat maar lekker rustig en midden in de bossen zodat men er prima met de hounds kan lopen. Toen wij dinsdagochtend de camper uitstapten om te gaan wandelen, constateerden we dat de sla van het tafeltje was verdwenen en al het hondenspeelgoed was ook weg. Na even rondlopen vonden we de opengebroken verpakking van de sla en een aantal kapot gemaakte speelgoedjes. Van de eland vonden we alleen nog maar een pootje, de rest was, maakten we er later van, geadopteerd. Het bleken wasberen te zijn die dit hadden gedaan. Maar … toen we woensdagochtend naar de show reden bleef het lampje van de accu branden. Gelukkig waren we na de keuring klaar omdat we niets gemaakt hadden en konden we tegen drieën een garage opzoeken. Hier werden we te woord gestaan door een zeer onvriendelijke man; ze konden ons niet helpen, te druk, we werden door verwezen naar een andere garage. Eerst maar even gebeld of we wel terecht konden en na een bedelpraatje lukte dat. Na aankomst bij deze garage werden we allervriendelijkst ontvangen met koffie. Inmiddels was het dik over vieren en begon het al langzaam donker te worden. Na 10 minuten kwam iemand vertellen dat er een kabeltje was door geknaagd! Aangezien wasberen dat niet doen (volgens google) zou het wel een marter geweest zijn, die staan daarom bekend. Bij terugkomst op de camping hebben we ons hekje afgebroken en in onderdelen op bierflesjes onder de motor gelegd zodat de marters er niet meer bij konden komen. Wat een gedoe! Maar het werkte, we hebben er de rest van de week geen last meer van gehad. Enfin, op woensdag waren we dus in de grote, ruime en lichte hallen van het Beursgebouw alwaar de German Winner Show werd gehouden met als keurmeester Tatjana Urek uit Slovenië. Van de 18 Deerhounds (1- absent) koos zij de reu Chic Choix Dhulert Arathorn van Susanna Gerkman-Hiltunen & Harri Hiltunen uit Finland als BOB en de BOS kwam vanuit de jeugdklas; Blixten One In A Million van Marja-Leena Arhima-Oinone & Kyösti Oinonen eveneens uit Finland. Op donderdag hadden een CAC-showtje in krappe, oude, donkere en luidruchtige hallen waar maar 8 Deerhounds aanwezig waren. Hier werd Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden BOB en Pyefleet Vision BOS. Vrijdag zijn we nadat we een lekker stuk gelopen hadden met de hounds, in de trein gestapt en hebben we Leipzig bezocht. Een mooie stad waar nog steeds druk aan gewerkt wordt. Zaterdag hadden we ‘rustdag’ wat inhoud; wandelen en foto’s maken, met de bal spelen, nog meer wandelen en hierna de hounds nog eens goed kammen want zondag was de Wereldtentoonstelling.

De Wereldtentoonstelling werd weer gehouden in de mooie, ruime en lichte hallen van het Beursgebouw. Als keurmeester hadden we de heer El Baroudi uit Marokko en deze keurde eerst de 45 Azawakh’s en hierna zou hij de 28 (1 absent) aangemelde Deerhounds keuren. Een zeer teleurstellend aantal. Van deze 28 kwamen er maar 10 uit Duitsland, 3 uit Tsjechië, 3 uit Nederland, 1 uit Polen en de overige 11 uit Finland. Bij de Azawakh’s was goed te zien dat hij voor het typische, correcte gangwerk ging maar bij de Deerhounds hield hij kennelijk meer van het spectaculaire, losse gangwerk. Ook verkoos hij de hounds met vlakke rugbelijning en geschoren hals-, onderbelijning boven het rastypische. Nee, velen konden zijn keuring niet waarderen. Jammer, maar dat is te verwachten als je geen rasspecialist als keurmeester hebt. Zijn BOB was de zeer sterk geschoren teef Vaikonniemen Över The Red Carpet van Sari & Mervi Oinonen uit Finland en BOS was wederom Chic Choix Dhulert Arathorn van Susanna Gerkman-Hiltunen & Harri Hiltunen. Al met al een teleurstellende wereldtentoonstelling voor ons ras want iets wat we niet willen zien is een geschoren hals- en onderbelijning en een zeer los, te uitgrijpend gangwerk. Na nog een gezellige avond was het maandagochtend weer tijd om richting Rijsbergen af te reizen.

September/Oktober

 

 

Het waren een paar drukke maanden. In september hebben we de vloer van ons huis opnieuw in de lak gezet, hadden we een fun-coursing-dag met de Barsoi Club, vond het NKC plaats in Oude Pekela, moest Chidish op zijn hart gecontroleerd worden voor een dekking met Fortheringhay’s Farrah Cailean van Cristina Wüger (DE) wat een paar dagen later plaats vond en hadden we de show in Maastricht. Voor dit laatste kwam Sonja een paar dagen over wat altijd resulteert in meer werk daar we steevast naar het tuincentrum gaan en altijd wel iets vinden wat we graag willen hebben. Dus dagen later zit ik nog met mijn handen in de aarde plantjes te poten.

Vlak voor de show in Maastricht kreeg ik een mailtje van Marijn dat Bibelot loops was geworden maar dat hij afzag van een nestje daar hij vanwege zijn werk hier geen tijd voor had. Na even nadenken besloot ik dat ik er wel de tijd voor had en dat het zonde zou zijn om deze kans voorbij te laten gaan. We hadden er namelijk al in het voorjaar over gesproken om het diepvriessperma dat ik nog van Argyll heb liggen in Utrecht, te gebruiken bij Bibelot. Dus snel Marijn gebeld en deze heeft even geregeld dat Bibelot de dinsdag erop op haar hart kon worden gecontroleerd. Dus dinsdagmiddag even op en neer naar Eersel. Voor woensdag had ik een afspraak gemaakt in Utrecht en na onderzoek bleek dat ze gelijk geïnsemineerd kon worden! Donderdag weer terug voor de tweede inseminatie en hierna maar afwachten. Woensdag 1 november gaan we terug naar Utrecht om te kijken of er pupjes komen.

Het weekend hierna troffen Sonja en ik elkaar op vrijdag 6 oktober op een minicamping in Wierden. Van hieruit zijn we de volgende dag naar de show in Zwolle gereden. Daar we pas later in de ochtend aan de beurt waren hadden we alle tijd om met iedereen bij te kletsen. Leuk om Gary Boyce weer te zien met Moka of Muma, een nog zeer jonge, mooie reu met een fijn karakter die zich goed ontwikkeld. De keuringen waren op z’n zachtst gezegd “verrassend” maar het had zo z’n voordeel; we konden lekker op tijd weer terug naar de camper om vervolgens af te reizen naar Ostercappeln alwaar Vision en Chidish de volgende dag een coursing zouden lopen. Van de vier gemelde Deerhounds waren er drie aanwezig. In de eerste omloop liep Vision alleen en kreeg het hoogste aantal punten. Chidish liep met Fiddich Forever In My Heart Caoinlan van Ingrid Weis & Erik den Ouden. Chidish sneed behoorlijk af maar kreeg toch iets meer punten dan Fiddich. In de tweede omloop liep Fiddich alleen en kreeg de meeste punten en belandde hierdoor op de eerste plaats, Vision werd tweede en Chidish derde. Daar Simon maandagochtend vroeg vertrok naar het buitenland moest ik na de coursing weer huiswaarts.

Dinsdag had ik een afspraak met Dr. Oranje voor controle van Cytaugh’s voet. Het was een half jaar na de operatie en hij was zeer verbaasd en tevreden over de goede genezing. Cytaugh mag weer loslopen en de sport in! Wel zal ik ze altijd, ook op ons eigen terrein, laten lopen met een kous en eventueel tape om haar tenen.

Pyefleet Vision

 

Vrijdagmiddag waren Sonja en ik weer in Dortmund op de camper-parkeerplaats in het Wischlingenpark. Zaterdag hadden we de Bundessieger en zondag de Internationale Show. Vision werd beide dagen BOS en Chidish BOB.

Maandag ging ik, na het nemen van nog wat statieplaatjes, weer huiswaarts om vervolgens de caravan in te pakken om op donderdag weer te vertrekken richting RONO-strand voor de coursing aldaar. Tijdens het NKC had Alfred Nijkamp aan Simon gevraagd of hij met CC2000 een veld wilde verzorgen op RONO-strand en om het met een gesloten beurs te doen werd er afgesproken dat CC2000 een quad mag meenemen naar het EKC volgend jaar in Denemarken. Een prima deal! Daar er behoorlijk wat medewerkers hun medewerking hadden afgezegd, waren Sonja en ik gevraagd om bij te springen. Zodoende hadden wij onze handen vol met wandelen met de hele groep, het laten lopen van Vision en Chidish op zaterdag en de dierenartscontrole op zaterdagavond en zondag. Ook heb ik zondag nog wat in de paddock geholpen. Zoals gezegd liepen de Deerhounds op zaterdag. Van de 14 gemelde hounds waren er 4 reuen. 1 reu en 1 teef waren absent. Na de eerste omloop was er 1 teef geblesseerd en Nelungaloo Untouchable was gediskwalificeerd wegens aanvallen van zijn partner vlak voor en bij de opvang. Dit had hij ook al gedaan tijdens het EKC maar toen had de jury er niets mee gedaan. Nu was er dan eindelijk een jurypanel die het wel aan durfde om zo’n hond te diskwalificeren maar nadat de eigenaresse de mededeling van de disk. had gekregen werd de jury voor alles wat lelijk was uitgemaakt en wist ze te vertellen dat ze dit ’s morgens al had verwacht. Ja, als je weet dat je een agressieve hond aan de lijn hebt, kan je er op wachten dat hij er uit vliegt! Hopelijk ziet ze in dat ze toch echt verkeerd bezig is door dat beest te laten lopen. Ook de eigenaresse van Islay’s Little John liep alleen maar te kankeren. Na de eerste omloop op het parcours dat niet deugde en na de tweede omloop maakte ze het helemaal bont! Little John liep samen met Chidish en ze waren goed aan elkaar gewaagd. Ze kwamen beiden nagenoeg gelijktijdig bij de opvang en doken gezamenlijk op het haas. Direkt trok de eigenaresse van Little John deze weg van het haas. Chidish had intussen het haas door de muilkorf te pakken en liet niet meer los. Ik was druk bezig het haas uit zijn bek te krijgen toen Miss Little John begon te tieren dat ze het niet in orde vond dat haar hond niet aan het haas mocht! Daar ik met Chidish bezig was negeerde ik haar maar nadat we van het coursingterrein af waren begon ze er weer over! Ik vertelde haar dat ze zelf haar hond van het haas had getrokken maar ze was niet voor rede vatbaar. Wat een lijp wijf! Het moet niet gekker worden! Ik weet nu ook waarom er velen van die honden agressief zijn bij de opvang; hun eigenaars zijn zelf extreem gespannen en dit slaat over op hun hond. Dat vertelde Miss Little John mij vlak voor de course en ja, het kan heel goed waar zijn, als je weet dat je hond niet vriendelijk is zou ik ook gespannen zijn! Nee, zo is coursing niet leuk en we waren blij dat we het weekend erop ons eigen CC2000 feestje hadden. Zo’n kleine 30 hounds genoten van een mooi lang parcours, zonder stress, zonder muilkorf en stom rendek, gewoon heerlijk relaxed met perfect coursingweer. Vision kon weer lekker met Chidish lopen en ze liep de sterren van de hemel. Ze loopt met Chidish altijd veel beter dan met een ander, ik denk dat het een kwestie van zelfvertrouwen is, ze is ook nog zo jong.

Enfin, de caravan is weer schoon en leeg en kan in winterslaap. Wij gaan nog een drukke periode tegemoet; morgen naar Utrecht met Bibelot en volgende week naar de Wereldtentoonstelling in Leipzig. En daarna ……. wie weet.

 

Jahresausstellung te Volkmarsen

Een beetje later dan gepland, toch nog een verslag van de Deerhound-JAS te Volkmarsen op 8 april en de Internationale Coursing op 9 april 2017.

 

Deerhound Jahresausstellung te Volkmarsen.

Op 8 april was de Deerhound Jahresausstellung te Volkmarsen. De keurmeester was Ken Aird, een ras echte Schot die vroeger ook veel aan coursing heeft gedaan, en wel achter het levende haas. Zijn kennelnaam was Shenval, Brocade was één van zijn bekende Deerhounds. In totaal waren er 103 Deerhounds gemeld waarvan er 102 aanwezig waren.

Na de veteranen, baby’s, puppies, jeugd- en tussenklas, kwam de kampioensklas met 8 meldingen. Ook Brandir stond in deze klas. Wij stonden als laatsten en Brandir had er wederom niet veel zin in. Toen wij aan de beurt waren toonde Brandir zich niet van zijn beste kant en op het moment dat ik verwachtte dat ik moest lopen met hem, werd ik weer naar mijn plaats gestuurd. Alleen maar voordelig want Brandir vindt dat rondje lopen ook al te veel moeite. Ik verwachtte dan ook absoluut helemaal niets en stond te overwegen om de ring maar gewoon uit te lopen, wat natuurlijk niet kan, toen Mr. Aird opeens naar ons wees en ons naar de eerste plaats stuurde! Ik was verbijsterd en wist niet zo goed wat ik hier nou van moest denken. Maar ja, het was natuurlijk wel leuk en Mr. Aird zag duidelijk wel Brandir’s kwaliteiten (hij heeft ze echt wel).

Hierna waren er twee honden in de Gebruikshondenklas en vervolgens een grote openklas, 12 stuks, waar Chidish in stond. Chidish toonde zich goed en werd tot mijn vreugde als eerste geplaatst!

Het bleek dat Mr. Aird duidelijk voorkeur voor een bepaald, o.a. het zwaardere type Deerhound had. Honden met een zwanehals, extreem lange poten, veel te steil, geen lendewelving, enorme hoge hakken en hoog gedragen krulstaarten werden direct met een ZG afgestraft. Dit betrof de twee honden uit de gebruikshondenklas maar ook de gehele tussenklas kreeg een ZG. Hierdoor kwam Chidish automatisch in aanmerking voor het CAC en moest hij tegen zijn vader strijden voor de titel Jahressieger. Dit werd Chidish! Vorig jaar nog Jahres Jugendsieger, nu de ‘volwassen’ titel.

Hierna moest hij het nog opnemen tegen de beste uit de jeugdklas en de beste veteraan voor Beste Reu en ook dit won hij!

Vervolgens waren de meiden aan de beurt. Sonja had haar knie flink verdraaid en kon niet lopen. Hierdoor had ze Connie gevraagd of die Vision wilde showen in de jeugdklas, 10 stuks. Dit was helaas niet zo’n succes, Connie moest een beetje strijden met Vision en Vision wilde zich niet tonen. Geen plaatsing dus maar wel een Uitmuntend. Cytaugh stond in de openklas met 17 andere teven. Ook zij kon met een Uitmuntend maar geen plaatsing de ring verlaten.

Na de tevenkeuring, moest Chidish het opnemen tegen Kilbourne Oh Sweet Lorraine, die Beste Teef was geworden, en Mr. Aird was toch wel dusdanig onder de indruk van Chidish dat hij deze als Beste van het Ras aanwees! Dit had ik nooit verwacht daar Lorraine een hele mooie teef is.

Aan het eind van de dag werd Chidish ook nog eens Best in Show onder keurmeester Guido Schäfer. Wat een dag! Natuurlijk lieten we ons na afloop de sekt goed smaken!

De volgende dag was de coursing. Ik had zowel Chidish als Cytaugh gemeld en hoopte dat na al die maanden van rust, Cytaugh’s teen heel zou blijven. Ik had beide voetjes ingetaped als ondersteuning maar helaas bleek na de eerste omloop dat het niet voldoende was geweest en bleek dat de teen uit de kom was geschoten. Geen tweede omloop meer voor Cytaugh. Later zag ik dat ze na de eerste omloop op een gedeelde derde plaats stond! Tevens was te zien dat ze voor conditie minder punten had gekregen. Dit was te verklaren – ze had halverwege haar teen uit de kom gelopen en dit was ook te zien geweest, ze liep de tweede helft van het parcours duidelijk minder dan de eerste helft.

Chidish liep in de eerste omloop met een eveneens tweejarige reu uit Tsjechië, Elvin Tiger Irater van Eva Vobornikova. Vooraf hebben we ze kennis laten maken met elkaar en dat ging goed. Ook de course was prima, ze waren goed aan elkaar gewaagd alhoewel Chidish al wel veel anticipeert en afsnijdt wat hem natuurlijk veel punten kost. Bij de opvang geen problemen, zoals het hoort.

Maar helaas was dat in de tweede omloop wel anders. Niet met Chidish maar Elvin, hij was met een niet zo vriendelijke hond ingedeeld. Vóór de courses viel deze reu al een andere reu aan in het pad waarop we aan het wachten waren, dat beloofde niet veel goeds. Chidish liep met een huisgenoot van deze reu en daar ik er niet honderd procent zeker van was hoe deze zich zou gedragen, vroeg ik of Sonja mee wou lopen naar de opvang. Dit bleek gelukkig een overbodige actie te zijn daar alles goed verliep. Elvin was direct na Chidish aan de beurt en niet alleen Sonja liep wederom mee om te helpen bij de opvang maar ook een vierde persoon. Het was dus al duidelijk wat er ging gebeuren. En ja hoor, zonder een seconde te twijfelen dook voornoemde hond boven op Elvin. De personen die zouden ‘vangen’ kregen geen kans om het te voorkomen en ook de eigenaresse van de boosdoener had geen schijn van kans. Een heftige knokpartij was het gevolg. En helaas waren de keurmeesters op zo’n afstand dat ze waarschijnlijk niet hebben kunnen zien wie er begon of ze waren niet goed op de hoogte van het nieuwe regelement want er volgde geen diskwalificatie.

Toen ik later de eigenaresse aansprak op het wangedrag van haar hond, ontkende ze dat het agressie was, vergeleek het met het gedrag dat Afghanen wel eens vertonen en als laatste zei ze dat dat toch normaal is voor reuen!!! Dit zegt wel alles over de kennis van het ras, de rasstandaard en hoe een Deerhound zich zou moeten gedragen. Ze beseft duidelijk niet dat ze door haar hond te laten lopen met anderen, niet alleen andere hounds kapot maakt en de sport beschadigd maar ook, omdat haar hond onder de rasnaam Deerhound loopt, dit ras een zeer slechte naam bezorgt.

Ik had een déjà vécu. De stress die we toen hadden, jaren geleden, betreffende agressieve reuen op het coursingveld is weer actueel. Gelukkig is het nu wel zo dat een agressieve hond, ook nadat het haasje stilligt, gediskwalificeerd moet worden. En ik hoop dat de keurmeesters dit ook daadwerkelijk gaan doen.

Chidish belandde op een zesde plaats van de zes aanwezige reuen maar wel met het reserve CACC en JAS Schönheit & Leistung!

Het was een weekend met hoogte- en dieptepunten en met zeer gemengde gevoelens; blijdschap, verdriet en boosheid reed ik maandag weer naar huis.

Breed Show te Crewe (UK)


England, watch out, here we come again!

Vrijdagochtend, 31 maart, moesten Sonja en ik vroeg uit de veren. Simon was al vertrokken, hij ging een coursing in Zweden jureren en zodoende had Sonja Silva en Bernice thuis gelaten en was alleen met Vision gekomen. Na de hounds te hebben uitgelaten en de overige bagage in de camper te hebben gestopt konden Brandir, Chidish, Cytaugh en Vision erbij en vertrokken we richting Calais. We kwamen keurig op tijd aan en na de Pet Control konden we bijna gelijk doorrijden de trein op. Aan gekomen in Engeland was het nog een  behoorlijk stukje rijden naar Crewe, ten noord-westen van Birmingham, alwaar de Deerhound Breed Show werd gehouden. Natuurlijk hadden we weer files en kwamen zodoende vrij laat aan in het prachtige oude hotel. Na te hebben ingecheckt, de hounds te hebben verzorgt en mijn spullen naar mijn kamer gebracht te hebben, was het tijd voor het diner. Zoals altijd, vele bekende gezichten maar we misten er ook een paar, zoals Gill en Toby, de fokkers van Brandir.

Zaterdagochtend om negen uur begonnen de keuringen, keurmeester was Mr. J.G. Phinizy. Chidish stond in Open Dog maar van de 12 gemelde reuen waren er maar 7 aanwezig. Tot ons grote plezier werd Chidish als tweede geplaatst! Niet slecht voor zo’n jonge vent. Beste reu was Kilbourne Tyne, een dochter van Nimloth Brooke, de zus van Brandir.

Vision stond in Junior Bitch met 8 anderen teven waaronder haar zusje Vita van Mary Girling. Mr. Phinizy was kennelijk onder de indruk van Vision’s gangwerk en plaatste haar als eerste! Tweede was Vita.

Cytaugh stond in een enorme grote Open Bitch waarbij van de 16 aangemelde teven er maar 1 absent was. De prachtige Foxcliffe Classic Liberty Freedom at Beardswood van Sarah Helps won overtuigend en Cytaugh werd niet geplaatst.

 

Vision moest terugkomen voor Best Bitch wat ze natuurlijk niet won maar ze was zeker niet de slechtste. Best Bitch werd de Foxcliffe teef van Sarah.

 

 

Zondag hadden we een drukke dag. De keurmeester was Mrs. Eve Hamilton. Ik had Chidish en Cytaugh in de Special Coursing/Lure Chasing Dog or Bitch gemeld en Sonja zou Cytaugh showen. Van de 11 gemelde hounds waren er 10 aanwezig. Boven mijn verwachting won Chidish deze sterke klas en werd Cytaugh vierde!!! Chidish kreeg de Pentlands Coursing Trophy, die zijn vader, Brandir, in 2014 ook had gewonnen!

Gelijk na deze klas moesten Chidish en Cytaugh in de Brace oftewel koppelklas. Hiervoor waren er 13 gemeld maar ik heb geen idee hoeveel er waren, in ieder geval minstens 5 want Chidish en Cytaugh werden vierde.

De laatste klas waarvoor wij hounds hadden gemeld was de Special Not Bred By Exhibitor. Van de 22 gemelde hounds waren er 14 aanwezig waaronder Chidish en Vision. Chidish werd tweede achter Rubeus Hagrid to Kilbourne en Vision werd vijfde! Niet slecht!


 

 

 

 

 

 

 

 

Toen we Vision vorig jaar in Engeland ophaalden, waren ze nog met z’n drieën. Nu waren ze weer alle drie aanwezig en moest er natuurlijk een serie foto’s van gemaakt worden. Vision, die toen veel kleiner was dan haar zus, doet er niet meer voor onder.

Vervolgens nog wat foto’s gemaakt in de ‘kasteeltuin’. Deze heeft Marjan de Raad geschoten. Marjan nog bedankt!

Na nog wat te hebben gegeten zijn we naar het zuiden af gereisd. We hadden met Gill en Toby afgesproken dat we bij hun langs zouden komen voordat we weer terug zouden reizen. Door Toby’s ziekte konden ze niet bij de Breed Show aanwezig zijn wat voor velen als een enorm gemis werd ervaren. We moesten dan ook van veel bekenden de groetjes doen aan hun. We hadden een hele gezellige avond en na de volgende ochtend uitgebreid te hebben ontbeten vertrokken we weer richting Folkestone. Hier aan gekomen waren we net 10 minuten te laat voor onze trein maar door de enorme chaos vanwege een storing hebben we wederom minstens 3 uur moeten wachten voordat we mochten vertrekken. We waren het goed zat en namen ons voor om dit jaar maar niet meer naar Engeland te gaan!

Maart, een drukke maand.

 

Na lang dubben besloot ik uiteindelijk om niet te melden voor, en naar de show in Groningen af te reizen. Achteraf goed gegokt daar Simon op die zaterdag een juryvergadering had. Voor Sonja had ik Vision aangemeld daar die nog een paar jeugdpuntjes nodig heeft. Ze had natuurlijk gehoopt dat ze na de keuring naar huis kon rijden maar helaas, Vision was de enige ‘volwassen’ Deerhound en kreeg ook nog eens een U’tje, zodat ze mocht blijven en twee keer een rondje door de erering mocht lopen zonder resultaat. Maar Vision heeft haar tweede jeugdpuntje en daar ging het om.

Dinsdagmiddag 7 maart stond Sonja weer bij ons om woensdagochtend te vertrekken richting Birmingham. Simon had een goed onderkomen gevonden op een half uur rijden van Birmingham waar we het prima naar ons zin hadden; een groot park in de buurt, een pub en een eetgelegenheid, wat heb je nog meer nodig? We hadden Vision, Chidish en Cytaugh gemeld voor Crufts en hoopten natuurlijk op een mooie concurrentie. Maar helaas viel dat tegen; van de drie gemelde Deerhounds in Yearling Dog waren er maar twee, ook bij de teven waren er in de klassen van Cytaugh en Vision absenten. Van de in totaal 81 gemelde Deerhounds waren er maar 70 aanwezig. Ook de sfeer was lang niet zo gezellig als 5 jaar geleden. Er zaten vrij weinig mensen rond de ring en we miste veel bekende gezichten.

Het is altijd een probleem om foto’s te nemen als je showt en meerdere hounds bij je hebt maar gelukkig was Marjan er en was ze genegen om foto’s te nemen zodat we er toch nog iets van hebben. Marjan nogmaals bedankt!

Chidish stond dus met één andere reu in Yearling Dog. Dit kon nog net, eind maart moet hij al in Open Dog tijdens de Breed Show, een beetje maf met z’n twee jaartjes maar dan heeft hij wel meer concurrentie! Hij won z’n klas, niet zo moeilijk maar deed niks bij de keuring voor Beste Reu, jammer. Hij had zich in ieder geval netjes geshowd en dat is ook een hoop waard.

Vision kwam in Junior Bitch uit tegen nog vier andere teefjes, twee waren er absent. Ondanks dat ze momenteel echt te mager is kon de keurmeester, Joan Wragg, haar wel waarderen en plaatste haar als tweede. Niet slecht. Hierna kwam Cytaugh in Yearling Bitch, vijf aangemeld – vier aanwezig. Cytaugh werd als derde geplaatst.

Na de keuringen hebben we nog wat rondgelopen en bij de Barsoi’s Wim, Jeanne en André gefeliciteerd met Riband Wave die beste veteraan was geworden en later het reserve CC pakte. Hierna hadden we geen puf meer om nog meer rond te lopen, het was ontzettend druk overal en de hounds alleen laten doen we niet. Dus lekker richting hotelletje en na de wandeling een flinke pint gepakt. Vrijdagochtend alles weer ingepakt en na een extreem lange reis, o.a. door drie uur oponthoud bij de tunnel, kwamen we doodop rond zeven uur ’s avonds weer thuis.


Het weekend hierna was de show in Hazerswoude-Dorp. Ik had alleen Chidish gemeld omdat Cytaugh het showen niet zo leuk vindt en ze moet eerst maar een beetje verder ontwikkelen. Vijf Deerhounds waren er gemeld waaronder twee puppen. Chidish werd BOB maar deed verder niets in de eindkeuring.

Oktober

img_6296Op donderdag 29 september vertrok ik met Brandir, Chidish en Cytaugh naar Tüttleben. Ik had C & C aangemeld voor de show en had Sonja toegezegd om te komen helpen met tenten opbouwen en op de hounds te passen als zij en Angelika moesten ‘werken’. Het was een erg gezellig weekend mede omdat de Italianen Jahresausstellung werd gehouden en hierom alles extra aangekleimg_6300ed was. Sandra en Lucien waren er ook met een aantal Italianen maar werden deze keer geen BOB.De enige ingeschreven Deerhounds waren van mij en Sonja. Chidish en Cytaugh kregen hun eerste CAC, Cytaugh werd BOB en Vision werd aan het eind van de dag Jüngsten BIS!

*******************

Op vrijdag 14 oktober was de Internationale show te Dortmund. Daar Dagmar Kenis-Pordham keurde, had ik ingeschreven. Er waren 10 Deerhounds gemeld en één jeugdteef was absent. Zij vond Chidish nogal leuk tijdens de Breed Show in april jl. Ook nu vond ze hem wel leuk en maakte hem BOB. Cytaugh kreeg helaas 2U achter iets dat nooit had mogen winnen. Vision stond voor het eerst in de Jugendklas en won deze overtuigend en werd ook Jugend BOB.

img_6317Zaterdag hadden we een rust dag. Heerlijk! Een beetje wandelen, luieren en foto’s nemen van Vision, meer hebben we niet gedaan.

 

Zondag eind van de ochtend moesten we weer in de hallen zijn voor de Bundessieger. Björn Fritz was deze keer de keurmeester en we waren benieuwd wat hij zou doen. Veertien Deerhounds waren er gemeld en dezelfde jeugdteef was weer absent. Chidish werd wederom BOB met de Bundessieger titel en Cytaugh  kreeg nu wel 1U. Vision kreeg wederom het JCAC en de titel Bundes Jugendsieger. Het was een zeer geslaagd weekend!

**********************************

Het weekend hierna was de Internationale coursing op RONO-Strand maar helaas konden Cytaugh en Chidish niet meedoen vanwege hun dikke tenen. Erg jammer. Ook Sonja was gekomen met de bedoeling om Vision een stukje te laten lopen maar ook deze kneusde haar teen tijdens het spelen en kon zodoende niet rennen. Bernice heeft wel genoten en liep de sterren van de hemel! Van Sebastiaan Vink hoorde ik dat ze in Roosendaal bij dierenkliniek Visdonk dikke tenen behandelen met laser. Daar moest ik dus achter aan. Na maandag thuis te zijn gekomen heb ik gelijk gebeld voor dat laseren en we konden dinsdag al terecht. Na onderzoek zijn ze alle drie gelaserd en de volgende ochtend zag je al resultaat! Hierna nog ettelijke keren de tenen laten laseren en uiteindelijk waren ze bijna zo dun als ze behoren te zijn. Het werkt dus echt goed!

************************************

Het laatste weekend van oktober waren we weer met CC2000 in Lage Mierde. Een mooi aantal mensen en hounds hadden zich aangemeld en het was weer heerlijk genieten van zalig weer en een enorm lang parcours. Zeer vreemd en spectaculair was de enorme hoeveelheid lieveheersbeestjes. Echt miljoenen vlogen er rond en als je even stil stond zaten er gelijk tientallen op je. Ook in de auto’s en caravans krioelde het van deze diertjes en vele mensen hebben nog dagen lang lieveheersbeestjes uit hun auto gehaald!

Dit was de laatste keer dat Gert-Jan en Jacqueline bij een CC2000 evenement aanwezig waren, we gaan nu verder met Maarten en Monique Colbers. We hopen in het voorjaar weer een leuke coursing voor onze groep liefhebbers te organiseren.

September

plaatje hert

Het eerste weekend van september gaan we traditiegetrouw naar de coursing te Lichtenvoorde, of eigenlijk is het Lievelde. Simon zou het parcours uitleggen en ’s morgens draaien, Maarten Colbers zou ’s middags draaien. Er waren zo’n 66 hounds aangemeld. Chidish en Cytaugh konden vrijdagmiddag en zaterdagmiddag een proefloop doen en dat deden ze vol overgave! Je kan er altijd heerlijk wandelen in de omgeving; zand, water en bos wat wil je nog meer?! Het team dat deze coursing organiseert is uiterst prettig en doet altijd zijn stinkenden best. Dit jaar hadden ze ook hele leuke prijzen; windlichten met een kaars erin.

Het gras was wat aan de hoge kant en natuurlijk was hier veel commentaar op. Het liefste laten de mensen hun hounds  op biljartlakens lopen waarbij er geen sprietje verkeerd mag staan. Het hele coursen wordt door deze mentaliteit om zeep geholpen omdat de organiserende verenigingen zich steeds maar aanpassen aan het gezeur van de mensen. De velden worden steeds vlakker, hindernissen zijn uit de bozen en greppels al helemaal, een lekker lang parcours is altijd te lang en als een haak minder dan 70 graden is (terwijl 60 is toegestaan) is de bplaatje hound with hareocht te scherp en gevaarlijk. Kennelijk hebben de zeurpieten nog nooit een echte haas-coursing meegemaakt want daarbij draaien hazen 360 graden om in volle vaart!

Als ik nog denk aan de Franse Kampioenschappen  in Guignicourt, ergens in de vorige eeuw, daar moesten de hounds over een stromend beekje springen van ongeveer drie meter breed en compleet bedekt met keien en kiezels. Vele hounds sprongen in de beek of tegen de oever aan maar er was niemand die er over klaagden. Coursing is nabootsen van de echte hazenjacht en dat gebeurde hier! En zo zou het overal moeten zijn maar het probleem is dat de mensen hun hounds niet trainen. Met uren aan de riem lopen leren ze niet om hun ogen te gebruiken en met hun lichaam om te gaan en dat hebben ze toch echt nodig met coursing! Ik hoop dat de coursing in Frankrijk nog een beetje is van wat het toen was want met mijn twee youngsters sta ik te popelen om “echt” coursing te gaan doen.

Enfin, tijdens de coursing in Lichtenvoorde raakte een Barsoi en Whippet geblesseerd, de Barsoi brak haar voorpoot  en de Whippet een middenvoetsbeentje, beide nadat ze in een greppel terecht kwamen. Bij de Whippet was het stomme pech doordat ze de greppel niet zag maar de Barsoi had deze wel kunnen zien maar keek niet goed en sprong niet goed. Ja, en niet goed kijken en niet goed springen is funest bij deze sport. Het nare is alleen dat de draaier er altijd de schuld van krijgt en meestal is dit niet terecht!

Zondag 11 september vertrok ik vroeg in de morgen richting Luxemburg. Ik had op het laatste moment nog besloten om in te schrijven daar Brandir nog een CACIB nodig heeft en Chidish en Cytaugh konden nog net in de Jeugdklas. Op de statistieken had ik gezien dat er nog een reu was ingeschreven in de openklas, dus of Brandir dit IB zou krijgen was nog maar de vraag. Daar aangekomen bleek de reu Fritzens Gunpowder te zijn. Een nog vrij jonge reu die ik tijdens mijn keuring in Bremen een ZG had gegeven in hoofdzaak vanwege het te korte en niet dansende gangwerk. Nou is Brandir’s gangwerk momenteel ook absoluut niet dat wat ik graag zie dus vond ik het toch wel erg spannend. Of het terecht was dat hij won weet ik niet, dat kan je niet vanuit de ring beoordelen maar ik was er wel erg blij mee. Brandir kreeg het CACIB en wordt hiermee Internationaal Kampioen. Tevens is hij nu ook Luxemburgs Kampioen en het bleek dat ook de Benelux Winner kaart werd vergeven, dus ook de titel Benelux Winner Luxemburg had hij. Met de Nederlandse- en Belgische Benelux Winner titel, is Brandir nu dus de eerste Nederlandse Deerhound die ook Benelux Kampioen is! Hij is nu klaar en mag voortaan thuis blijven, alleen nog een beetje clubmatches misschien.

Chidish werd uiteindelijk Beste Reu en BOB met de Luxemburg Jeugd Kampioen’s titel en Benelux Jeugd Winner’16 en ook Cytaugh was Luxemburg’s Jeugd Kampioen en Benelux Jeugd Winner’16 . In de erering kwam Chidish uit tegen een dikke 60 andere jeugdhonden en werd hierbij tot de laatste 6 geselecteerd. Hierna moest hij weer de erering in met rasgroep 10 en werd hij derde! Al met al ging ik naar huis met 8 titels! Niet slecht!

Het weekend erop was het Nederlands Kampioenschap Coursing te Axel. Een relaxed weekendje met heerlijk weer, lekker wandelen en Chidish en Cytaugh hebben lekker een proefloop gelopen.

img_6273Vrijdag de 23ste zijn we vertrokken naar Amermont, België. Hier zouden Cytaugh en Chidish hun eerste wedstrijd lopen. Eindelijk konden we weer meedoen en we hadden er zin in! Het was als vanouds; kamperen op een veld waar net de koeien vanaf zijn en alles op z’n dooie akkertje. Het was perfect coursingweer alhoewel het terrein door de voorafgaande droge periode, behoorlijk hard was. De Deerhounds liepen op zaterdag en tot mijn grote verbazing waren er zes Deerhounds gemeld en ook aanwezig, 4 teven en 2 reuen. Dit betekende dat het CACIL vergeven kon worden. Cytaugh en Chidish liepen zeer overtuigend en vooral Cytaugh volgde het haas mooi. Maar na de eerste omloop stond Chidish bovenaan met 265 punten gevolgd door Cytaugh met 263 punten. Kilbourne Norma Jean kreeg een disq. omdat ze niet liep, Laïs Palantiri had 218 punten, Limelight Palantiri 256 en Livingston Palantiri 261. Dat werd nog spannend want konden Chidish en Cytaugh deze plaatsen blijven behouden? In de tweede omloop waren ze dus bij elkaar ingedeeld en liep Cytaugh weer netjes achter het haas terwijl Chidish anticipeerde en hier en daar wat afsneed. Wel toonde Chidish meer passie en kracht. Hij was dan ook als eerste bij de opvang en maakte een mooie flying kill, voor zover dat kan met eenimg_6294 muilkorf op. Begin van de avond was de prijsuitreiking en toen bleek dat Cytaugh voor de tweede omloop het hoogste aantal punten had gekregen, 259. In totaal dus 522 punten en hiermee was ze eerste geworden met het CACBL en CACIL. Chidish had zeer verbazingwekkend het minste aantal punten gekregen, 252, en was hierdoor derde geworden met 517 punten. Livingston was tweede (261 + 257) met het reserve CACBL en reserve CACIL, Limelight was vierde (256 + 257) en Laïs werd vijfde met in totaal 473 punten.

Helaas bleek een dag later dat zowel Chidish als Cytaugh beiden een dikke teen hadden opgelopen. Dat betekent minstens 6 weken rust en dat is goed balen!

 

 

 

Augustus

 

Deerhound JahresausstellungIMG_6098 - kopie

Op vrijdag 5 augustus vertrok ik met Brandir, Chidish en Cytaugh richting Gelsenkirchen alwaar op zaterdag de Deerhound Jahresausstellung plaats vond. Sonja kwam van de andere kant en we zouden er een gezellig weekend van maken. Onze keurmeester was mevrouw Ingela Kyrklund uit Zweden. Er waren in totaal 84 Deerhounds gemeld waarvan 29 reuen en 55 teven. 1 reu en 5 teven waren absent. Er werd begonnen met de veteranen en de baby’s, vervolgens de Jüngstenklasse waarin Vision het op moest nemen tegen 4 andere jonge meiden. Ze deed het voorbeeldig en toonde haar super gangwerk optimaal. De keurmeester kon niet om haar heen en plaatste haar als eerste. Hierna moest ze het opnemen tegen de beste Fortheringhay's Gwrtheryrn of Cunapuppy reu, Fortheringhay’s Gwrtheryrn of Cuna van Cristina Wüger, een prachtig reutje met hele donkere ogen en een hele mooie expressie. Maar Vision stal de show met haar gangwerk en werd Beste Jüngsten!

Hierna ging de keuring verder met de Jugendklasse waarin Chidish het moest opnemen tegen 1 andere reu. Dit won Chidish en hij werd hiermee Jahres Jugendsieger’16.

Brandir had ik gemeld in de kampioensklas. Daar hij de laatste tijd niet  veel zin meer heeft in showen, zou Sonja hem voorbrengen, misschien deed hij het dan beter. En ja hoor, het werkte. Hij liep enthousiast mee en toonde zich goed. Hij werd boven verwachting in derde van de 7 kampioenen!Nimloth Brandir

 

Beste reu werd uiteindelijk wederom Landlord von der Oelmühle van Florent Friedrich.

Vervolgens was het Cytaugh’s beurt. En natuurlijk moest er juist op het moment dat ik Cytaugh moest presenteren een fikse bui vallen. Cytaugh wilde zich gelijk niet meer tonen maar omdat het zo’n grote klas was (12- 1 absent), konden we nog even opdrogen voordat er geplaatst ging worden en gelukkig was het droog voor de eindbeslissing. De keurmeester maakte het wel heel spannend door verschillende malen langs de 11 opgestelde teefjes te lopen, waaronder zich toch hele nette bevonden. IMG_6129Wederom was ik zeer verbaasd toen ze uiteindelijk Cytaugh als eerste plaatste. Ze vond gangwerk dus toch wel heel belangrijk. Gelukkig, eindelijk een keurmeester die daar op let!!!Fritzens Celeste - kopie

Voor beste teef, moest Cytaugh het opnemen tegen de prachtige Fritzens Celeste. Deze meid heeft ook zo’n gaaf gangwerk. Ik heb de eer gehad om haar te mogen keuren in Denemarken (2014) en heb haar toen 2de BIS gemaakt.  Natuurlijk won Celeste en ze werd ook zeer terecht BOB.

Ik vond het wel erg jammer dat mevrouw Kyrklund niet  strenger keurde, van de 63 hounds die een kwalificatie konden krijgen kregen er maar 8 een Zeer Goed en de rest een Uitmuntend, terwijl er naar mijn idee toch ettelijke hoogstens een Goed hadden verdiend. Door zoveel hounds een U te geven daalt de waarde hiervan enorm. En mede door het toch altijd maar hoog kwalificeren van de Deerhounds zie je de doorsnee kwaliteit hard achteruit gaan. Met het fokken wordt er niet meer op de rasspecifieke eigenschappen gelet omdat de meeste keurmeesters dit niet meer zo belangrijk vinden en een hound op het missen van deze eigenschappen niet meer afstraffen. Hierdoor komen er steeds meer ‘honden’ in plaats van Deerhounds. Zonde.

IMG_6134 - kopie

************

De week erop waren we op de show in Mechelen. Door omstandigheden hebben Hennie en Clement Bosman Chidish en Cytaugh geshowd. Dit ging perfect en beide mogen zich nu ook Belgisch Jeugdkampioen noemen. Chidish werd BOB en derde in de Jeugd BIS keuring en Cytaugh BOS. Hennie en Clement nogmaals hartstikke bedankt!

************

Op 21 augustus vond de Jongehonden- Veteranen dag plaats te Heteren. Sonja kwam de dag ervoor vanuit Duitsland aanrijden en ook ik was er zaterdagmiddag. Er waren 10 Deerhounds gemeld maar helaas 2 afwezig. Keurmeester was Gerda Halff-van Boven.  Vision showde zich weer fantastisch en eerlijk gezegd had zij het beste gangwerk van alle Deerhounds, Chidish was Beste Reu en Cytaugh tweede in haar klas achter Uliana vom Blausteinsee, een mooi en correct teefje van een heel ander type. Beste teef werd Pitlochry’s Octavia maar door haar slordige gangwerk won Chidish van haar en werd BOB. Ondanks het slechte weer, waardoor het binnen werd gehouden, was het een gezellige dag. Na de camper weer op orde te hebben gemaakt en alle spullen en hekjes te hebben opgeruimd, zijn we richting Rijsbergen vertrokken. plaatje scannen0004

Sonja zou de rest van de week bij ons blijven om op 26 augustus Vision te showen op de Euro Sighthound Show te Brussel. Simon was uitgenodigd om op 27 en 28 augustus een coursing te jureren in Polen en kon dus niet op Brandir, Bernice en Silva passen. Daarom moesten wij alle hounds mee nemen en aangezien er geen 6 Deerhounds in de camper kunnen slapen ging ik met mijn auto zodat Brandir, Chidish en Cytaugh daarin konden overnachten. Donderdag 25 augustus zijn we in de loop van de middag naar Brussel afgereisd. Het was bloed verziekend heet en op de grote parkeerplaats was geen schaduwplekje voorhanden. Ik had bij arriveren al gevraagd of er stroom was maar helaas was dit niet het geval dus de ventilatoren die we mee hadden konden we niet gebruiken. De man die dit mededeelde vond het ook meer dan schandalig dat er geen stroom was voor dat geld wat we per nacht moesten betalen. Gelukkig hadden we genoeg lakens en andere dingen mee genomen om een schaduwplek te creëren. Al gauw bleek dat er ook geen watertappunt en toiletten aanwezig waren! Dat is wel erg vervelend als je alleen maar in je busje overnacht en er vanuit bent gegaan dat er minstens water en toiletten zijn. Dit gaf voor verschillende mensen dus echt problemen. Vrijdag was de Euro Sighthound Show. We hadden Chidish, Cytaugh en Vision gemeld voor keurmeester Jean Jacques Dupas uit Frankrijk. Er waren 5 reuen en 6 teven gemeld. Chidish werd Beste Reu en Beste Jeugdhond, vision-euro-sighthound-show-2016Cytaugh BOS Jeugdhond en beide dus Euro Sighthound Junior Winner. Vision was de enige pup en werd dus automatisch Beste Pup. ’s Middags mocht Vision als eerste in de erering verschijnen met zo’n 5 andere pupjes. Ze showde zich geweldig! Wat een gaaf gangwerkje heeft dat ding. De keurmeester Mevr. Andreja Novak was ook duidelijk onder de indruk en maakte haar Puppy BIS! Hierna mocht Chidish voor BIS Jeugdhound strijden tegen ongeveer 15 jeugdhounds en werd als derde geplaatst door de heer Rafael De Santiago! Ook niet verkeerd.chidish-euro-sighthound-show-2016

De volgende dag was de Europese en hiervoor had ik alleen Chidish en Cytaugh gemeld. Ze waren na de Ierse Wolfshonden aan de beurt. Tijdens de keuring van de Ieren kreeg ik al een naar gevoel, de keurmeester deed heel rare dingen en de slechtste Ieren werden naar voren gehaald. Toen ik met Chidish aan de beurt was, was eigenlijk overduidelijk dat hij zou moeten winnen. De andere reu in zijn klas had een heel slecht front en kon er ook absoluut niet mee uit de voeten. Ludicova Salamon, onze keurmeester, liet ons nog een keer lopen en wees vervolgens die ander reu aan als winnaar. Mijn broek zakte af en ik ben vervolgens ook niet meer met Cytaugh de ring in gegaan. Ik had geen zin om mijn Cytaugh met haar mooie gangwerk ook af te laten maken door een keurmeester die duidelijk geen verstand van zaken heeft en/of zeer politisch keurde. We zijn ook gelijk weg gegaan, ik heb de eindkeuring van de Deerhounds niet eens afgewacht, de beste zou toch wel niet winnen en zo was het ook. Wat een vreselijke teleurstellende keuring! Het enige voordeel was dat we lekker vroeg naar huis konden en dat deden we dan ook!

 

 

 

Kort overzicht van het laatste halve jaar.

 

plaatje distel

Op vrijdag 15 april vertrokken Sonja en ik met Chidish en Cytaugh richting Stratford upon Avon alwaar de Breed Show van de Engelse Deerhound Club werd gehouden. We gingen met de camper van Sonja omdat we op de terugweg een pupje mee zouden nemen en dan was de camper wel zo comfortabel. Ik had al begin van het jaar een kamer geboekt in het hotel omdat we toen nog niet wisten dat er een pupje mee terug zou reizen.

Na ons te hebben ingeschreven in het hotel, gingen we met onze spullen naar boven. Het was een heel gesjouw met hondenbedden, kledingzakken en tassen naar onze kamer daar die natuurlijk op de tweede verdieping en aan het einde van een zeer ingewikkelde en lange gang was. Eerst moesten we met de lift, vervolgens een gang door, dan trap op en weer trap af, allerlei hoekjes om en weer een lange gang aflopen. Na een hoop gezucht en gepuf kwamen we bij onze kamer. Het eerste wat ik deed was het gordijn opzij trekken en het raam open zetten, het is altijd te warm in zo’n kamer. Vervolgens hadden we, om de hondenbedden een plaatsje te kunnen geven, de kamer heringericht en toen we eindelijk eens naar het bed keken bleek dit een twijfelaar te zijn! Nou, daar gaan we toch echt niet met z’n tweeën in liggen! Dus Sonja weer naar beneden, naar de receptie en vragen of er geen andere kamer was. Die was er, aan de ander kant van het hotel op de begane grond! Dus wij weer alles op de trolley laden en als laatste sloot ik het raam en wilde ik het gordijn weer dicht doen. Na een klein rukje kwam het hele gordijn naar beneden! Dit begon al goed! Slap van de lach kwamen we beneden en na het gemeld te hebben (het bleek vaker voor te komen) konden we doorlopen naar onze nieuwe kamer; hoekje om, trappetje op en 10 meter de gang in. Het bleek een kamer voor minder valide mensen te zijn,IMG_5060 dus lekker ruim. Sonja waarschuwde me wel dat ik vooral maar nergens aan moest trekken, vooral niet aan die rode koorden die overal waren! Voor de show op zaterdag had ik Chidish in Junior Dog gemeld. Hij stond met 7 anderen in de ring. De keurmeester, Mrs. Dagmar Kenis-Pordham was wel gecharmeerd van Chidish en plaatste hem als eerste! Best Dog werd Pyefleet Tarka en Reserve werd Hyndsight Desperado. Cytaugh stond met 6 andere teefjes eveneens in de Junior klas. Zij werd derde achter twee Neroche zusjes. Beste teef was Killoeter Ralia en Reserve was Kilbourne Pandora to Talorpechie. Voor zondag had ik Chidish en Cytaugh gemeld in de ‘Special not bred by exhibitor’ klas. Een zeer sterke klas met 19 entries. Sonja showde Cytaugh. Hier maakten ze niets onder keurmeester Wendy Cross.IMG_5094

Na deze keuring hebben we onze spullen gepakt en zijn vertrokken richting Brightlingsea alwaar we een pupje voor Sonja zouden ophalen. Mary Girling was nog bezig met het opruimen van de Breed Show in Stratford en zodoende hadden wij de tijd om lekker met de hounds te lopen, de puppen te aanschouwen en het eten voor te bereiden. Ik had mijn oog laten vallen op de kleinste van de twee teven en hoopte ook maar dat deze voor Sonja zou zijn.
IMG_5135

 

Dit bleek het geval en na alle papierenrompslomp te hebben ingevuld en ondertekend zijn we de volgende dag weer richting Nederland vertrokken. De kleine Vision deed het prima onderweg, geen gepiep of gezeur, een wonderkind en eenmaal aangekomen in Rijsbergen bleek al snel dat ze een natuurtalentje voor showen was! IMG_5160

 

 

 

**********

Een week later zaten Simon en ik met de hounds in Frankrijk bij de clubshow van de RALIE, de Franse Ierse Wolfshonden en Deerhound Club. Ik vond het leuk om Betina Adams, zij keurde de Deerhounds, mijn twee ‘youngsters’ te laten zien vooral omdat Chidish zo ontzettend veel op Cscarf lijkt. Brandir kreeg 1U in de Kampioensklas, Chidish kreeg eveneens 1U en werd Beste Jeugd Deerhound. Beste reu werd Jesus-Maria-Joseph du Triple Bois  en reserve werd Infidele-et-Sarrasin du Triple Bois beide van Mari-Eugénie Vinen. Bij de Jeugd teven kreeg Cytaugh ook 1U alhoewel Betina liever twee andere voor haar had gezet maar deze twee wilden zich helemaal niet tonen, ja en dan heb je pech! Beste teef en BOB werd uiteindelijk Garbo of Muma van Gilles Barreda.

IMG_5186 IMG_5216

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_5260


IMG_5280

 

 

 

 

 

 

IMG_5319

Eind april zaten we in Göhlsdorf bij Berlijn. Gert Jan had een draaitoestel gemaakt voor ‘Windhunden-Rennclub Phoenix’ en Simon zou daar de coursing mee draaien. Maar eerst op zaterdag de show. Alleen Chidish en Cytaugh waren gemeld in de Jeugdklas. Chidish kreeg van keurmeester Mevr. Ella Yaschenko uit Moldavië 1U en werd BOB over Cytaugh die ook 1U kreeg. In de Jügend BIS keuring werd Chidish als vierde geplaatst door Olaf Knauber. De volgende dag was de coursing, dit was voor het eerst dat Vision zoiets zag en ze vond het verdraaid interessant!

**********

Donderdag 5 mei was de Deerhound Clubmatch. Keurmeester was Willem Buitenkamp. Brandir werd vijfde van de vijf, Chidish eerste van de twee en Cytaugh derde van de drie. Niet zo’n succes dus. De foto’s vindt u op http://www.deerhoundcllub.nl  Ik had in overleg met het bestuur en de Universiteit van Nottingham, georganiseerd dat we DNA zouden afnemen voor de onderzoeken die momenteel lopen in Engeland. Ik was erg blij met onze buitenlandse deelnemers want dezen waren allen bereid om DNA te laten afnemen van hun hounds. Dit in tegenstelling tot de ‘grote’ Nederlandse fokkers. Een voor mij (en vele anderen) onbegrijpelijke instelling.

***********

Op zaterdag 7 mei was ik met Cytaugh en Chidish in Dortmund. Hier keurde de heer Dux de 17 gemelde Deerhounds. Chidish kreeg 1U en werd Beste Jeugd Deerhound en Cytaugh kreeg 2U achter iets dat nooit had mogen winnen. Er werd zeer vreemd gekeurd en menigeen kon zich niet vinden in de uitslagen. Volgende keer toch maar weer naar iemand die uit de windhonden komt.

**********IMG_5717 - kopie

Woensdag 11 mei vertrokken we naar Tüttleben. Hier vond dit jaar de Saluki Jahresausstellung plaats. Het binnenterrein van de renbaan was mooi aangekleed met een kameel, sjeik en Saluki’s. Voor de show op zaterdag waren 5 Deerhounds gemeld. Chidish was de enige reu, hij kreeg 1U (hiermee werd hij Duits Jeugdkampioen) en werd BOB, Cytaugh kreeg 1U in de Jeugdklas en werd uiteindelijk BOS. Omdat er zo weinig koppels waren aangemeld, meldde ik Chidish en Cytaugh ook aan. Ze liepen  prachtig naast elkaar maar het is natuurlijk geen echt koppel, ze lijken niet op elkaar. Maar de keurmeester dacht er anders over en maakte ze eerste. Vervolgens moest Chidish voor Beste Jeugdhond in de ring verschijnen. Ook dit won hij en even later werd hij ook nog eens BIS! Ik vond dit erg gênant. De BOB Saluki was nou ook niet bepaald slecht en had gewoon BIS moeten worden. Voor zijn overwinning kreeg Chidish een prachtig bed maar ik vond het meer geëigend voor Saluki’s dus kreeg de BOB Saluki het alsnog.

IMG_5731Vision was intussen al behoorlijk gegroeid en vond het prachtig om haar kameraadjes weer te zien. Ze hadden lol voor tien zo met z’n drieën. We hebben in Tüttleben altijd een lekker stukje tuin zodat ze er behoorlijk kunnen rauzen maar ze vonden het op dinsdag wel erg lekker om ook even te coursen op het middenterrein. Simon had een spectaculair parcours weggelegd over een greppeltje heen en achterlangs de bomen. Je zag dat de hounds hiervan genoten, het was weer eens wat anders dan op zo’n glad, overzichtelijk veld. Natuurlijk mocht Vision ook een stukje en dat deed ze vol overgave!

IMG_5737

Twee weken later zaten we in Nörten-Hardenberg. Simon was in Lichtenvoorde bij de coursing en zodoende overnachtte ik bij Sonja in de camper. Dit ging allemaal prima. Vanaf donderdag tot en met zondag was het ‘European Irish Wolfhound Congress’ met op  zaterdag de Jahresausstellung van de Ieren. 250 Ierse Wolfshonden waren er gemeld voor de drie keurmeesters; Gretchen Bernardi (USA), Chris Amoo (UK) en Jan Pain (UK). De uitslagen kunt u vinden op http://www.dwzrv.de    

Zondag was de CAC show voor alle windhonden en de heer Peter Friedrich keurde de 15 Deerhounds. Alle Deerhounds kregen een Uitmuntend dus dat zegt wel weer genoeg. Chidish was eerste in zijn klas en werd Beste Reu. Cytaugh kreeg ook 1U en is nu dan ook Duits Jeugdkampioen. BOB werd de Finse teef Brokenwheel Mc Blodeuwedd.

**********

Zaterdag 4 juni waren Chidish en Cytaugh in Tilburg op de show van KC de Baronie. Hier keurde Ricky Lochs-Romans de 5 aanwezige Deerhounds. Chidish kreeg 1U en het reserve CAC en Cytaugh had ook 1U in de Jeugdklas. Met deze U’tjes zijn ze beide Nederlands Jeugdkampioen geworden.

IMG_5780Hierboven ziet u één van de coursingvelden van het EKC in Slowakije. Dit werd gehouden van 17 tot en met 19 juni. We waren van plan om zondagochtend 12 juni te vertrekken maar toen ik zaterdagmiddag van mijn Greyhound keuring in Lelystad naar huis reed, kreeg ik panne. Het was dusdanig ernstig dat de wegenwacht het niet kon repareren en eer een garage dat kon was het natuurlijk maandag! Pas maandagavond tegen achten konden we vertrekken en hebben het eerste stuk tot vlak voor Frankfurt in record tempo gereden. Woensdagavond sloten we ons aan bij de groep op de renbaan bij Wenen en donderdagmiddag waren we in Vel’ké Pole, Slowakije. We hadden geen hounds in de strijd maar Simon was wederom chef d’équipe. Het was allemaal niet zo’n succes; de organisatie liet behoorlijk te wensen over, er werden variabele prijzen voor het eten en drinken gevraagd en er waren geen goede afspraken gemaakt met de verenigingen die de coursings verzorgden. Dat resulteerde in één veld dat al begon met een heel klein rondje renbaan uit te zetten in plaats van een coursing en waar, nadat dit veranderd was, bleek dat twee mensen drie hele dagen dit terrein bemanden. Dit resulteerde weer in fouten van de draaier, spanningen bij de deelnemers en organisatie en uiteindelijk het wegnemen van de Greyhounds op zondagmiddag om  te IMG_5858voorkomen dat er door draaifouten blessures zouden ontstaan. Op een ander veld draaide op zondag een ander team en deze had geen reserve materiaal bij zich. Dus toen het draaitoestel het begaf aan het begin van de tweede omloop, gaf de Duitse ploeg van een ander veld, hun het reserve toestel maar daar wilde de draaier niet mee draaien. Enfin, de Duitse draaier die he overnam, draaide veel beter dan de eerste en hierdoor kregen de hounds hele andere punten dan de hounds die al gelopen hadden. Dit veroorzaakte een enorme verschuiving in het klassement. Niet leuk allemaal. Voor Brandir, Chidish en Cytaugh was het ook niet echt leuk; je kon er niet goed wandelen, overdag was het af en toe erg warm en ik was toch veel aan het kijken op de ver gelegen velden of met mijn keramiek bezig. Om het goed te maken hadden we een paar dagen vakantie er achteraan gepland maar op de camping waar we in eerste instantie belandden, werden we op zo’n dusdanige manier geattaqueerd door horzels en ander zeer groot rondvliegend tuig dat we de volgende dag gelijk weer zijn vertrokken. Hierna belandden we op een camping in Tsjechië en dat beviel beter. We konden een heel groot stuk ’tuin’ afzetten en zeer goed wandelen in de omgeving. Na drie dagen zijn we weer naar huis gegaan en waren de hounds toch wel weer blij dat ze lekker konden uitrazen op hun eigen terrein.

**********

2 en 3 Juli mocht ik de windhondenspecialty keuren in Finland te Hyvinkää. Op zaterdag had ik de Barsoi’s en op zondag de Deerhounds. De kwaliteit viel me van beide rassen toch wel tegen en aangezien ik streng keur heb ik bij de Barsoi’s (49 aanwezig) maar 10 Excellents vergeven en bij de Deerhounds (39 aanwezig) 4. Vooral de bovenbelijningen waren bij beide rassen erg vlak en de gangwerken echt slecht. Iets wat toch erg belangrijk is voor een Barsoi en Deerhound! Beste Barsoi was Yegorov Morning Haze van Virva Sundberg & Seija Piippo Kokkola en beste Deerhound de mooie teef Kerslake Doreen van Carina Engman.

**********

IMG_5956

 

Op donderdag 21 juli vertrokken we naar Kronenberg nabij Sevenum. Hier was op zaterdag de exterieurkeuring waarvoor we Vision hadden aangemeld. En zoals ik al eerder schreef, ze is een natuurtalentje. Ze showde zich als een volleerde dame aan de keurmeester Willem Buitenkamp.

 

IMG_5973

 

 

 

IMG_5988

 

 

 

 

 

 

IMG_5991

Cytaugh en Chidish hebben in de middag samen voor hun ‘haasvast’ gelopen. Dit ging prima! De volgende dag heeft ’s morgens Cytaugh met Bernice gelopen en ’s middags Chidish met Bernice. En beide keren ging Bernice gelukkig mee dus nu hebben de twee ‘puppen’ hun ‘haasvast’ en kunnen ze vanaf 22 september officieel meedoen.

IMG_5996IMG_6017

 

 

 

 

 

 

 

IMG_6061En natuurlijk mocht Vision ook een stukje lopen op zaterdag! Wederom deed ze het vol overgave. En na hard werken is het goed troep maken!

IMG_6071

En dat was dan 2015.

plaatje staand balkje

Alweer de laatste dag van het jaar. Wat is dat toch weer snel gegaan! Vorig jaar zaten we rond deze tijd in Frankrijk in de sneeuw, het vuurwerk ontvluchten. Nu hoeft dat niet, Brandir vindt het niet leuk maar is niet echt van streek. Chidish en Cytaugh hebben er tot nu toe nog niet op gereageerd en schijnen er dus geen last van te hebben. Hopelijk blijft dat zo! Zonet nog een grote wandeling gemaakt met de hounds in het Pannehoef, normaal kunnen ze bepaalde stukken wel los lopen maar vanwege het mooie weer was het zó druk dat ze grotendeels aan de lijn moesten blijven. Balen maar ja, dan rennen ze hier nog maar een rondje, op vijfduizend vierkante meter kan je je ook uitleven.

Voor dit jaar had ik weer eens ingeschreven voor de Winner. Gelukkig bood Sonja aan om te komen en mee te gaan, ik had ze alle drie gemeld dus goede hulp kon ik wel gebruiken en Simon’s hobby is het niet! Dus zondag de dertiende vertrokken we vroeg in de ochtend bepakt en bezakt richting Amsterdam. Chidish en Cytaugh gedroegen zich voorbeeldig, echt Deerhound waardig.

20151213_114812

 

 

 

 

Chidish showde ook keurig maar Cytaugh maakte er een potje van, die moet echt van te voren even ‘ingeshowd’ worden. Ze kregen beide een Veel Belovend van Willem Buitenkamp. Brandir toonde zich van geen kanten, hij heeft er duidelijk geen lol meer in en ja, dan kan je beter met een zak aardappels de ring in gaan, die is dan nog handelbaarder. Hij kreeg het reserve CAC en reserve CACIB. Na het showen is het altijd goed rusten, vooral als je lekker veilig bij je vader kan liggen.

 20151213_120433_resized

20151213_120515_resized

 

 

Daar Chidish zijn zus versloeg bij de strijd om Beste Pup moest hij ’s middags in de erering verschijnen. Dit was een goede ervaring voor hem, grote ring, veel mensen, luide muziek en veel andere honden. Hij was wel even onder de indruk maar liet zich redelijk goed showen. Cytaugh had het intussen helemaal gehad en wilde alleen nog maar naar huis. Dus zodra ik uit de erering kwam, waar Chidish natuurlijk niet was geselecteerd, pakten we ons boeltje weer bijeen en liepen richting uitgang. Cytaugh, die de hele dag, ondanks verschillende verzoeken, geen plas had gedaan, kon het niet meer ophouden en deed vlak voor de uitgang, midden in de hal, een grote plas op de schone, glimmende, marmeren vloer! Dan moeten ze maar zorgen dat de uitlaatplaatsen net zo schoon zijn, zou ze gedacht hebben. En gelijk heeft ze!

Het weekend erna mocht ik keuren in Cuijk. De kwaliteit van de hounds viel me zwaar tegen, iets wat mij en vele andere windhondenkeurmeesters de laatste jaren al sterk is opgevallen. Veel fouten zijn; te weinig of juist te veel ribwelving (Italiaanse Windhondjes!), veel minder adel in de hoofden door hoge voorhoofden en niet parallellen lijnen, te weinig lendewelving, korte staarten, te steil op de polsen en natuurlijk een slecht gangwerk. En als je dan een ZG geeft omdat het betreffende houndje een wel hele storende fout heeft of bij elkaar zoveel fouten heeft dat een U echt niet kan, wordt je als keurmeester boos aangekeken. De mensen moesten eens wat meer het kwalificatie-reglement en de standaard van hun ras lezen, dan zouden ze het wel begrijpen. Maar leuk keuren is het niet als je wacht op het moment dat je winnaar de ring in stapt en dat gebeurt niet! Enfin, hopelijk wordt het de komende jaren weer wat beter met de kwaliteit.

plaatje gekleurd kruis

 

Nog een paar uur en we glijden het nieuwe jaar weer in. Wat gaat het ons brengen?

Ik wens; dat de mensen wat meer rekening met elkaar gaan houden, wat minder agressief op elkaar reageren, gewoon wat socialer en vriendelijker tegen elkaar zullen zijn. Dat maakt het leven al een stuk fijner!

Happy New Year!!!

Oktober

IMG_0690

Oktober staat al vele jaren in het teken van RONO-strand. We zijn er bijna ieder jaar geweest, meestal met coursende hounds maar de laatste jaren alleen met hounds die op vrijdag de training lopen. Ook Sonja is de laatste jaren consequent aanwezig.

Dit jaar hebben we, tijdens de training, Brandir halverwege het parcours gestart nadat Bernice het eerste stuk had gelopen. Brandir startte vol overgave en liep een goede tweede helft samen met Bernice. De pups hebben beide ook met veel enthousiasme een kwart van het parcours gelopen. De dagen erna waren pure ontspanning, een beetje wandelen en courses kijken. Maandag de 19de alles weer ingepakt en naar huis.

IMG_4590

Donderdag 22 oktober vertrok ik richting Hermannsburg. Ik zou een lang weekend bij Sonja logeren en op de zaterdag de show IMG_4600in Hannover lopen. Om het niet te stressig te maken hadden we dus de vrijdag ingelast. Voor de pups was het de eerste keer dat ze bij Sonja kwamen maar ze vonden alles prima en prachtig. Alleen het trappen lopen om boven bij mij te slapen, gaf wat problemen. Na twee nachten besloten we dan ook dat ze maar beneden moesten blijven slapen. En dat ging prima! Zaterdag dus naar de show geweest. Brandir heeft nog één CACIB nodig en ik had gehoopt hem hier te pakken. Helaas ging deze vlieger niet op, hij kreeg het reserve. Chidish en Cytaugh gedroegen zich voorbeeldig en deze keer werd Chidish Beste Jüngsten. We konden dus lekker op tijd naar huis om nog een grote wandeling te maken.

IMG_4605

IMG_4621 - kopie

 

 

 

De volgende dag was het prima weer om foto’s te nemen en .. ze zijn gelukt!

 

 

IMG_4645 - kopie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_4652 - kopie

 

 

 

 

 

Het kostte even wat tijd maar het resultaat is er ook naar!

 

 

IMG_4663 - kopie

 

 

 

 

 

 

IMG_4674IMG_4680

 

 

IMG_4671 - kopie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze foto’s zijn Cytaugh en Chidish 7 maandjes jong en Brandir bijna 3,5 jaar.

 

 

 

En op maandag weer een lekker stuk gelopen. Het was wederom prachtig weer en de bomen waren schitterend aan het verkleuren! De hounds konden hier lekker loslopen en hadden plezier voor tien!

IMG_4688
IMG_4692

 

IMG_4699

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdagochtend mijn boeltje weer bij elkaar gepakt en naar huis. Snel de auto uitgeruimd en de caravan ingeruimd want donderdag vertrokken we alweer voor een weekendje CC2000. Weer hadden we schitterend weer! Simon en Gert Jan hadden een leuk parcours weggelegd met een hindernis erin. In totaal hebben er zo’n dikke 60 hounds lekker gecoursed maar de mooiste courses waren die met 7 Afghanen en 4 Saluki’s, altijd een genot om naar te kijken. Brandir en Bernice hebben samen met een Barsoi gelopen en ook Chidish en Cytaugh mochten weer een stukje. Het was weer een heerlijk weekend!

uitsnedeBrandir over de hindernis!

September

plaatje distel

 

De maand september begon met de Puppydag in Waalwijk. Voor deze dag waren zo’n 50 pupjes van alle rassen gemeld waaronder Aislinn, Cytaugh en Chidish. Cytaugh en Chidish vonden het geweldig om Marijn, Theo en Aislinn weer te zien! In de eerste wedstrijdronde, waarbij in ieder groepje vijf pupjes beoordeeld werden door twee keurmeesters, werden zowel Cytaugh als Aislinn eerste en Chidish tweede in hun groepje. In de tweede ronde, waarbij vier pupjes per groep aantraden, werden Cytaugh en Aislinn weer eerste en Chidish had een gedeelde eerste plaats. De derde wedsstrijdronde is een herkansingsronde, daarvoor komen de pupjes terug die eerder als laatste geplaatst waren. In de vierde wedstrijdronde werd Cytaugh tweede, Chidish derde en Aislinn eerste. In de vijfde ronde moesten Cytaugh en Chidish in de zelfde groep aantreden terwijl Marijn 20150906_143624 (6)gelijktijdig met Aislinn in de ring moest. Dus ik moest een handler voor Chidish regelen. Ja, en een Deerhound showen is dan toch wat anders! Dit was dus de laatste ronde voor Chidish, hij werd als vierde geplaatst en vloog eruit. Cytaugh werd eerste in het groepje en Aislinn derde. Dus Aislinn en Cytaugh gingen door naar de zesde wedstrijdronde en werden vierde en derde in hun groep van 9 pupjes. Nu werd het spannend want er gingen maar acht pupjes door naar de finale en er stonden werkelijk een paar prachtige puppen! Aislinn werd uiteindelijk achtste en Cytaugh zesde. De puppen waren na al dat geshow natuurlijk doodmoe maar ze hebben een geweldige ervaring opgedaan en daar ging het om.

plaatje gekleurde balk

Twee weken later hadden we de Jongehonden-Veteranendag van Stichting Rasgroep Windhonden. Er waren 15 Deerhounds gemeld waarvan de veteranen reu absent was. Chidish was alleen in zijn klas en Cytaugh en Aislinn stonden met hun tweetjes in de klas van 4 tot 6 maanden. Aislinn werd eerste en Cytaugh tweede. Uiteindelijk werd Barnesmore Energy of Life van Viola en Wolfgang Müller best jonge Deerhound. Het was een gezellige dag, ietsje fris maar gelukkig droog!

plaatje hound with hare

Het weekend hierna was de coursing in Lichtenvoorde. Wij gaan hier altijd graag naar toe; het sfeertje is er prettig, je staat er prima met de caravan, een groot coursingveld waar een goed parcours op weggelegd kan worden, vriendelijke mensen en je kan er zalig wandelen in de omgeving. Op vrijdagmiddag was de training en natuurlijk hebben Brandir, Chidish en Cytaugh ook gelopen. Eerst lieten we Chidish een stukje lopen, hij ging als een speer achter het haasje aan. Intussen stond Cytaugh aan de kant te blaffen van opwinding, toen ze eindelijk ook mocht liep ook zij zeer goed. Hierna mocht Brandir. Als Brandir naar het draaitoestel gestart wordt, loopt hij de sterren van de hemel. Het is niet te geloven hoe hard hij kan! Dat is dus ook de reden waarom zijn rechte buikspier zo snel verzuurd, hij dus pijn krijgt en eigenlijk niet meer wil lopen. De volgende dag hebben we ze nog een keer in de pauze laten lopen maar toen had Simon de start min of meer naast het draaitoestel gemaakt om het voor mij wat makkelijker te maken. Maar voor Brandir werkte dit dus niet; hij ging niet van start maar toen Cytaugh losschoot en achter het haasje aanvloog ging Brandir wel mee. Bij zo’n klein rondje van een paar honderd meter krijgt hij geen last en als  hij dat nou eenmaal door heeft kunnen we het misschien wel opbouwen. Maar intussen moeten we ook maar wat meer gaan fietsen, zijn conditie laat echt te wensen over. Enfin, helaas mogen Cytaugh en Chidish volgend jaar nog steeds niet meedoen maar we hopen wel weer van de partij te zijn in Lichtenvoorde.

Augustus

plaatje hound with hare

 

De afgelopen maand was een drukke maand, veel onderweg en een zorg erbij. Het weekendje Kronenberg, begin augustus, was redelijk relaxed. Het was voor IMG_3975Chidish en Cytaugh de eerste grote reis, overnachten in de caravan, het ontmoeten van vele, vele andere windhonden en mensen, de eerste showervaring en voor de eerste keer in het ‘openbaar’ een stukje coursing lopen. Ze deden het fantastisch, vonden alles geweldig, showde zich boven verwachting goed en liepen zeer enthousiast achter het haasje aan.

IMG_3976IMG_3978

Sonja was ook gekomen om Bernice deel te laten nemen aan de coursing. Ze liep samen met Lotte van Alex en Dini. Het waren geen spetterde courses, beiden waren ze niet echt in een topconditie. Maar ze hadden plezier en daar gaat het om. Het bleek dat ze bij de opvang een behoorlijke botsing hadden daar Bernice niet op tijd kon stoppen, het bewijs leverde deze foto van Annemiek. Gelukkig hielden ze eDSC08994ar niets aan over.

Wel moet me even van het hart dat ik het uitermate kinderachtig vond van een aantal mensen, om te zeuren over het feit dat Sonja en ik foto’s van Chidish en Cytaugh namen op de rand van het coursingveld. Er had geen hond last van, wij en de puppen maakten geen herrie en stonden ook absoluut niet in de loopbaan van de coursende hounds, er heeft er geen één op of om gekeken. En toch moeten mensen daar over klagen. Deze mensen zijn waarschijnlijk nooit vroeger in Leek geweest, daar gebeurde het wel dat de coursende hounds tussen het publiek door liepen! Een goede hound heeft nergens last van en als hij dat wel heeft, is hij niet haasvast!IMG_4153

IMG_4098

plaatje c18

Woensdag 12 augustus ging ik met de hounds naar het losloopbos in Dorst. Na een dik half uur kwam ik een kleine Schotse Collie tegen. Het dier zag er zwaar verwaarloosd uit, de vacht was vol met klitten en er zaten korsten op de neus. Na 20 minuten rond gehangen te IMG_4245hebben op de ‘vindplaats’, geluisterd te hebben of er niet geroepen werd en aan ettelijke voorbijgangers te hebben gevraagd of ze deze hond kenden, besloot ik het arme dier maar mee te nemen. Gezien de maat en het snoetje was ik er heilig van overtuigd dat het een teef was van rond de 10 jaar. Ik  had ook onder de buik gevoeld of het een reu was maar kon niets vinden, alleen klitten. De Collie liep gewoon met me mee richting de auto maar erin springen dat deed ze niet. Nadat ik ze had opgetild en in de auto gezet, kroop ze achter in een hoek en dook in elkaar. Tijdens het rijden zag ik dat ze doodsbang was! Zo’n oude hond bang voor autorijden, erg vreemd. Ik reed gelijk langs mijn dierenarts om te kijken of ze gechipt was en zo ja of deze geregistreerd was. Wel gechipt maar niet geregistreerd. IMG_4249

Thuis gekomen ging ik het arme dier eens nader bekijken en schrok me rot. Deze hond zat niet een beetje in de klit maar was nagenoeg totaal vervilt inclusief viltstrengen en enorme klittenballen! Mijn idee om er de schaar in te zetten, zette ik meteen uit m’n hoofd, dat was onbegonnen werk. Ik schreef een noodkreet naar Annemiek en de volgende ochtend stond zij bij mij op de stoep, bewapend met scheerapparaten en een fles hondenshampoo. We plaatsten de keukentafel bij het raam, hingen een looplamp op voor extra licht, legde een rubbermatje op de tafel, zette de Collie erop en gingen aan de slag. Naarmate Annemiek vorderde werd de verbijstering groter. Hoe konden IMG_4261mensen een dier zo ontzettend verwaarlozen!!! Annemiek heeft haar gepeld als een sinaasappel! Toen de buik aan de beurt kwam bleek ineens dat het een reu was! We kwamen niet meer bij van het lachen! Ja, en dan kan je ineens geen ‘meiske’ meer tegen hem zeggen dus na verschillende namen de revue te hebben laten passeren, werd het IMG_4275Remy. U kent het wel, van ‘Alleen op de wereld’.

In totaal heeft Remy dik vier uur op tafel gestaan voordat zijn jas uit was. Op de foto’s kunt u zien dat ik dat letterlijk bedoel!!! Na de scheerpartij hebben we hem lekker gewassen maar we moesten hem wel twee keer soppen voordat hij niet meer vet aan voelde.

 

IMG_4278

En zo zag hij eruit na zijn opknapbeurt. Heerlijk fris!

In de loop van de daarop volgende dagen ging Remy steeds beter lopen en op een gegeven moment ging hij zelfs zijn poot optillen om te plassen. Wie weet hoe lang hij dat al niet heeft kunnen doen vanwege al die klitten! Inmiddels had ik besloten dat Remy sowieso niet meer terug zou gaan naar zijn oude eigenaren, mochten die nog opduiken. Mensen die hun hond zo verwaarlozen zijn nog geen speelgoedhond waard! Hij had zich intussen prima aangepast, at goed en luisterde naar zijn nieuwe naam. We zouden wel een goed tehuis voor hem vinden maar eerst moest hij maar mee naar Duitsland alwaar we zaterdag 22 augustus in Trautskirchen de Deerhound Jahresausstellung zouden hebben.

Voordat we woensdag 19 augustus vertrokken, kwam er een mailtje van Annemiek dat Remy vermist werd maar het fijne wist ze er niet van. Later die week had ze dit ook gezien op de site van Amivedi en na overleg heeft Annemiek ons telefoonnummer doorgegeven.

Bepakt en bezakt, met de hondenmand extra mee voor Remy, vertrokken we richting Trautskirchen. Na één overnachting kwamen we in Trautskirchen aan. Het was behoorlijk warm en we moesten Remy beschermen tegen verbranding van de zon, want ja, hij had natuurlijk geen vacht meer maar wilde toch steeds in het zonnetje liggen.

plaatje gekleurd driehoekjeVrijdagavond werden we gebeld door een vrouw die zei dat wij haar hond hadden. Nadat ze het chipnummer had doorgegeven spraken we af dat ik het zou laten uitlezen en haar zondag terug zou bellen. Zondag bleek het inderdaad haar hond te zijn. In eerste instantie wilde ze Remy gelijk komen ophalen maar ik zei dat we maandag in de buurt van Frankfurt zouden staan en dat het beter was om hem daar op te halen. En zo geschiedde; maandagmiddag kwamen ze Remy halen. Gelukkig was Remy wel blij zijn eigenaren weer te zien en na een indringend gesprek met een aantal adviezen (Remy was veel te dik en dronk te weinig uit zich zelf), hebben we Remy mee gegeven. Ze beloofden dat ze hem vaker naar de trimmer zouden brengen want zelf bijhouden kon ze niet, Remy zou het niet toestaan! Deze hond had dus van jongs af aan niet geleerd dat het leven meer was dan twee keer per dag een rondje in altijd hetzelfde bos en iedere dag dezelfde brokken!

Toen ik hem een paar weken later weer zag omdat ik zijn halsband nog had en zij de mijne, schrok ik van zijn trieste uitdrukking op zijn snoet. Hij zag er nog ouder uit en was weer net zo dik als toen ik hem gevonden had. Arm dier. Met pijn in mijn hart vertrok ik, wetende dat ik niets meer voor hem kon betekenen.

Enfin, terug naar Trautskirchen. Voor deze Jahresausstellung waren 77 hounds gemeld voor Bryan Doak van de Rosslyn kennel in Ierland. Als eerste werden de veteranen en vervolgens de puppen gekeurd. Chidish stond met één andere reu in zijn klas en won hiervan. Cytaugh had twee teefjes in haar klas maar eerlijk gezegd waren ook dezen echt geen concurrentie. Dus Cytaugh moest IMG_4351tegen haar broer voor Beste Baby en dit won zij. Aan het eind van de dag werd ze zelfs Baby Best in Show ! Brandir behaalde een derde plaatst in de kampioensklas. Het was een beetje een sfeerloze show met weinig echt mooie Deerhounds, de kwaliteit in Duitsland gaat duidelijk achteruit. Beste reu en BOB werd uiteindelijk Landlord von der Oelmühle van Florent Friedrich en Beste teef werd Barnsmore Energy of Life van Viola en Wolfgang Müller.

IMG_4379 - kopie

Zondag was de coursing. Het terrein was sterk hellend en door de zon en de wind, kurkdroog. Dit leverde een groot aantal blessures op, bij sommige hounds waren hele voetzolen ontvelt. Bernice startte ’s morgens redelijk en liep vervolgens een goede course maar ’s middags gooide ze er weer met haar pet naar (maar hierdoor had ze tenminste geen kapotte voetjes!) en eindigde op de laatste plaats.

IMG_4392

 

Maandag de boel weer ingepakt en richting Campingpark Wispertal gereden. (Eind van de middag werd Remy hier opgehaald.) Hier hebben we een aantal dagen gestaan voordat we vrijdag naar Bad Homburg gingen alwaar Sonja zou helpen met opbouwen van de show en ik nog wat keramiek probeerde te verkopen en Brandir, Cytaugh en Chidish voor de show had aangemeld. Cytaugh werd Beste Baby en Brandir BOB. Zondag 30 augustus wederom de boel weer ingepakt en eind van de middag waren we weer thuis, een hond armer.

Wereldtentoonstelling en pupjes.

plaatje sir brian

 

 

Op maandag 8 juni zijn we begin van de middag vertrokken richting de Wereldtentoonstelling in Italië. Eén overnachting net in Frankrijk en twee in het Zwarte Woud, zuid Duitsland. Hier had Simon een leuke camping gevonden op dik 1100 meter hoogte en zijn we sportief aan het wandelen geweest, bergje op, bergje af. Donderdag door naar Pavia waar we dachten weer een leuke camping te vinden. Dit viel iets tegen vanwege de beperkte wandelmogelijkheid maar dat was niet zo erg daar de temperatuur behoorlijk hoog was. Zaterdag werden de windhonden gekeurd in het _DSC6378enorme beursgebouw te Milaan. Daar de Deerhounds als eerste aan de beurt waren had ik hierna de kans om meerdere keuringen te volgen. De keuring van de Deerhounds was op z’n zachtst gezegd merkwaardig maar dat was niet alleen bij de Deerhounds. Er werden gemanipuleerde staarten geplaatst, de andere kant van het lijntje was erg vaak belangrijk, totaal unsounde hounds, die werkelijk niet normaal kunnen lopen, werden boven sounde hounds geplaatst en ga zo maar door. Gelukkig waren de beide Whippet keuringen een genot om naar te kijken. Enfin, zondag zijn we weer vertrokken richting huis daar we met Marijn hadden afgesproken om dinsdagmiddag Chidish en Cytaugh op te komen halen. Wat verheugden wij ons daarop!

 

IMG_3704 - kopieDinsdagmiddag 16 juni, eindelijk. De drie puppen liepen lekker buiten bij Marijn en na een babbeltje en wat papieren in ontvangst te hebben genomen, deden we Cytaugh en Chidish aan de riem, hup in de auto en naar huis. Wat was Brandir blij toen hij die twee apenkoppen de auto uit zag komen! Na even wat rond gelopen te hebben ging hIMG_3713 - kopieet hek van de dam en speelden en renden ze rond alsof ze niet anders gewend waren. Al het speelgoed werd uit de mand gehaald en over het terrein verspreid, Brandir moest het ook ontgelden maar deze vond dat helemaal niet erg!

IMG_3724 - kopie

 

 

 

 

 

IMG_3716 - kopieIMG_3705 - kopie

 

 

 

 

 

 

IMG_3742

 

 

 

 

 

Ja, en dan moet er geslapen worden maar natuurlijk wel met z’n tweeën op één bedje.

 

 

 

IMG_3762 - kopie

 

 

En intussen groeien ze als kool. Ze zijn nergens bang voor, vinden iedereen en alles leuk en interessant, hebben tot op heden nog niets gesloopt, eten goed en luisteren al naar hun naam. Het is een wonderbaarlijk stel!

IMG_3769

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_3771 - kopie

 

En als Chidish een andere slaapplekje heeft, kruipt Cytaugh wel bij Brandir.

IMG_3764

IMG_3786 - kopie

 

 

Na het slapen en eten moet er weer gespeeld worden. De ‘hondenbank’, die inmiddels aardig op is, hadden we expres laten staan. Vanmiddag ontdekte Chidish het gat en de eerste plukken vlogen al in het rond. Het zal niet lang meer duren of we moeten een nieuwe ‘hondenbank’ halen. Maar eerst kunnen ze nog even lol hebben!

Een toertje Duitsland.

scannen0004

 

Na op woensdag 15 april de auto te hebben vol gepakt met kleding en schoeisel voor show en coursing, Brandir’s show- en coursingspullen en drie Pinussen van dik anderhalve meter lengte, vertrokken Brandir en ik op donderdagochtend richting Hermannsburg. Tegen vieren konden Brandir en Bernice elkaar begroeten. Na eerst met de hounds te hebben gelopen, zijn de Pinussen de grond in gegaan en hebben Sonja en ik mijn spullen in de camper geladen.

Vrijdagochtend zijn we vertrokken richting ‘Gut Basthorst’, in de buurt van Großenaspe, voor een weekendje show en coursing. Toen we op  ongeveer 10 kilometer afstand waren klingelde de telefoon. Simon. Hij melde dat er om half elf een mailtje binnen was gekomen van Dennis Buroh, de sonderleiter van de show, met de mededeling dat buitenlanders niet welkom waren. Een reden stond er niet bij! Het is natuurlijk van de zotte om op dat tijdstip een mailtje te sturen naar iemand die nog 700 kilometer moet reizen terwijl die de volgende dag aan de show zou deelnemen. Enfin daar aangekomen deden we alsof we van niets wisten, begroetten Dennis en zijn moeder en vroegen of alles goed ging. Gelijk kregen we te horen dat er problemen waren met het veterinaire ambt en dat de buitenlandse hounds niet welkom waren. Er werden allerlei vage redenen aangedragen, rare verhalen verteld en excuses verzonnen. Tevens kregen we te horen dat alle buitenlanders al woensdag op de hoogte waren gebracht per telefoon of e-mail. Hierop reageerde Sonja door te zeggen dat ik buitenlander was en niets vernomen had. Dennis mompelde iets van dat het mailtje dan waarschijnlijk niet was aangekomen en dat er wel een oplossing te vinden was. Vervolgens klom Sonja in de telefoon om met de voorzitster van de Landesgruppe te overleggen en te horen hoe de vork in de steel zat. Een dik uur later namen we het besluit om in Brandir’s paspoort Sonja als mede-eigenaar te vermelden om alle problemen op te lossen en gezeur voor te zijn en er voor te zorgen dat Brandir mee kon doen aan de show. Toen we Dennis het mailtje lieten zien dat Simon intussen had doorgestuurd, zei hij dat het er wel erg lang over gedaan had!!!

Voor de DWZRV-Sieger show waren 13 Deerhounds gemeld. De Tsjechische keurmeesteres herkende gelukkig wel het juiste type Deerhound maar gaf toch nog veel te veel U-tjes. Brandir werd beste reu en Edlyn Shadrachs gift to Caoinlan, een mooi teefje van Danuta Materzok-Köppen, werd BOB. Bernice had de Openklas gewonnen met het reserve CAC maar aangezien Edlyn in de wachttijd zit kan zij het CAC niet gebruiken en schuift dit door naar Bernice. Hiermee werd Bernice Duits Kampioen!!!

IMG_3474

Edlyn Shadrachs Gift to Caoinlan maakt een lelijke schuiver.

 

Op zondag vond de coursing plaats. Het veld was een evenemententerrein waar ook polo wedstrijden worden gehouden. Het was enorm groot, super strak, net gemaaid (heel mooi in strepen) en dus in de ochtend, door het vocht in het losliggende gras, zeer glad. Verschillende hounds maakten hierdoor een schuiver. Het parcours wat was uitgezet ging de 500 meter niet te boven terwijl je er zonder moeite minstens 1000 had kunnen wegleggen. Ook was het zeer fantasieloos en zelfs gevaarlijk. Na dat de Barsoi’s als eerste hadden gelopen werd het parcours dan ook ietwat veranderd, er werd iets meer lengte gecreëerd en een belachelijke punt werd eruit gehaald. Bij de Deerhounds waren 8 teven gemeld, 7 aanwezig. In de eerste omloop liep Bernice met Craigie of Canadagh Caoinlan van Evi Neserke. Deze heeft maar het halve parcours gelopen en werd voor de tweede omloop teruggetrokken. Bernice liep, na een moeizame start, 53 punten bij elkaar, wat goed was voor een tweede plaats! ’s Middags was ze ingedeeld met Edlyn Shadrachs gift to Caoinlan, die met 54 punten bovenaan stonIMG_3489d. Bernice startte weer zeer moeizaam en hield het eigenlijk ook gelijk weer voor gezien. Ze ging eerst even een jurylid begroetten en liep vervolgens naar mij. Ik stuurde ze weer terug en na weer dat jurylid gedag te hebben gezegd maakte ze alsnog de kil. Wonder boven wonder kreeg ze geen N.D. en belandde op de vijfde, dus laatste plaats.

Maandagochtend hebben we de spullen weer ingepakt en zijn vertrokken richting Flessenow. Een piep klein dorpje aan een daar doodlopende weg, gelegen aan de Schweriner See. Een meer ten zuiden van Wismar. Hier had Sonja een rustige camping gevonden waar we tot vrijdag zijn blijven staan. Het weer was perfect alhoewel er een fris windje van over het meer de camping op waaide. We konden er heerlijk wandelen en fietsen en tijdens de eerste wandeling zag ik iets, wat toch wel erg veel op een slang leek, weg schieten. Het was ongeveer 50 cm lang en bruin/zwart van kleur. Gedurende de wandeling hoorde en zagen we er meer wegschieten. Eenmaal terug heeft Sonja eerst maar eens opgezocht wat het waren, het bleken jonge Esculaap slangen te zijn, gelukkig niet giftig. De volgende dagen nam ik regelmatig mijn fototoestel mee om er één op de gevoelige plaat vast te leggen maar natuurlijk zagen we er geen één meer.

IMG_3526Maandagavond was er een hele mooie zonsondergang en op een gegeven moment stond het maantje tussen de bomen en schuin daarboven was een heldere Venus te zien. Prachtig!

IMG_3532

We hebben daar een heerlijk weekje vakantie gehad en zijn helemaal tot rust gekomen. Zelfs Silva was af en toe relaxed als Brandir bij haar op bed lag! Want normaal heeft ze graag de ruimte en haar rust. Dit is echt een unieke opname!

IMG_3535

 

 

 

 

 

 

Daar het best wel warm was, was het heerlijk dat tijdens het fietsen de hounds af en toe verkoeling konden vinden in het meer. Maar door de sIMG_3539terke wind ontstonden er wat golfjes en dat maakte het wel heel spannend! Brandir ziet namelijk altijd enge beesten in het water.

 

 

IMG_3542

 

Vrijdagochtend zijn we weer vertrokken maar het is wel een aanrader als we in de toekomst weer eens naar Wismar gaan om er dan een paar dagen voor of na het drukke weekend aan vast te plakken op deze camping.

Begin van de middag kwamen we in Wismar aan. Angelika was er een kwartiertje later. Na ons te hebben geïnstalleerd smaakte de sekt wederom erg lekker.

Sonja en Angelika hebben zaterdag in de ring gewerkt bij de Galgo Jahresausstellung. Toen de show zou beginnen kwam er juist een enorme bui naar beneden, iedereen en alles was in één keer doorweekt. Er waren maar drie Deerhounds gemeld voor de show. Bernice was de enige teef en kreeg het CAC en werd BOS, Brandir BOB. Later op de dag werd Brandir bij de eerste drie voor BIS geselecteerd maar daar er een prachtige Galgo meeliep, werd deze BIS.

Zondag liepen alleen Bernice en Brandir de coursing. Ze gingen weer als een speer van start alleen stopte Brandir na een paar honderd meter. Met zijn ogen volgde hij het haas  en toen het weer voorbij kwam ging hij er weer achteraan. Bernice liep een prachtige course. We hebben het idee dat ze alleen goed starten als het haas vlak voor hun neus ligt, ze zeer snel kunnen starten en als ze samen mogen lopen! Dit is natuurlijk een beetje lastig met wedstrijden.

In de middag ging het eigenlijk hetzelfde, Bernice liep prima en Brandir maar het halve parcours. Jammer maar misschien c20komt het weer.

Het secretariaat fungeerde voor geen meter. Dit was de dag ervoor al begonnen met de aanmelding. Alle boekjes waren door elkaar, zonder nummering, in een bak gegooid. We zijn met z’n drieën dik twee uur bezig geweest om ze te selecteren en nummeren. Angelika heeft zondag mee geholpen maar kwam af en toe met een rood aangelopen hoofd de camper uit. De persoon achter de computer kon dit werk eigenlijk helemaal niet aan, het ging allemaal veel te langzaam en toen de computer ook nog eens z’n eigen leven ging leiden was de ramp niet meer te overzien. Angelika kon er geen verandering in brengen. Duurde het al een eeuwigheid voor met de tweede omloop kon starten, op de prijsuitreiking hebben we helemaal lang moeten wachten. Wat een drama!!! Maar de persoon in kwestie vindt dat ze het allemaal goed doet en is niet van plan om het volgend jaar aan een ander over te laten. Niet erg bijdehand.

Maandagochtend hebben we het boeltje weer ingepakt en zijn richting Hermannsburg vertrokken waarna ik dinsdag weer naar huis ben gereden; de vakantie zat er weer op.

plaatje gekleurde balk

 

 

 

Archieven